Where words fail, music speaks.

18.

it's not the future that you're afraid of. it's repeating the past that makes you anxious.

'Oh gelukkig, je bent thuis. Ik moet met je praten.' Ik stap de deur door met Shawn achter me aan. Ik hang mijn jas op de kapstok en volg mam naar de keuken, waar ze op een stoel gaat zitten. 'Ik heb er heel lang over na gedacht, maar ik heb besloten Jack nog 1 laatste kans te geven. Hij zegt dat hij afgekickt is van de drank.' Mijn mond valt open. Ze valt meteen met de deur in huis. Heeft ze dit nou serieus gezegd? De zoveelste keer? Ze wil me hier gewoon weg halen, nu ik eindelijk vrienden heb gemaakt? Ontzettend goede vrienden zelfs.

'We gaan over drie dagen terug. Dan heb ik nog tijd om dingen te regelen voor we gaan.' 'Dit meen je niet serieus, toch?' Ongelovig kijk ik mijn moeder aan. Shawn kijkt van mijn moeder naar mij en weer terug. Hij weet wat er aan de hand is. Een koude rilling loopt over mijn rug wat er voor zorgt dat ik kippenvel krijg. 'Ik ga niet met je mee mam. Ik ga niet terug. Niet nog een keer.' 'Natuurlijk wel. Ik ga je hier niet alleen laten. Wij zijn een gezin met zijn drieën. Hij heeft beloofd dat hij volledig van de drank af is.' Met een knal valt de stoel achterover op de grond, omdat ik ben gaan staan. 'Mam, jij bent zo hopeloos verliefd op die gast dat je blind bent voor wat hij ONS aandoet. NIET alleen JOU! Als jij wilt gaan, prima, ga! Maar ik ga niet mee. Ik hoef niet nog een keer dat geruzie te zien. Ik hoef niet weer bont en blauw te zijn na een zuipavond van Jack.' 'Dat valt wel wat mee...' Ik voel een duistere woede in me omhoog borrelen. 'Dat valt wel mee?' Ik laat een spottend lachje horen. 'Jij bent echt blind. Ik ga niet mee. Daarmee klaar.' Ik stap over de stoel heen en ren naar boven waar ik de deur keihard achter me dicht gooi. Ik hoor mam nog van alles naar mij schreeuwen, maar het kan me niets meer schelen. Ik neem plaats op het piano krukje en begin een lange, trieste melodie te spelen.

Ik schrik op van een onverwachte, maar bekende hand op mijn schouder. Shawn is achter me komen staan. Ik laat de pianoklanken vervagen. 'Je moeder wil met je praten.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb haar niks te zeggen.' Ik druk weer een paar toetsen in. 'Ik heb een voorstel gedaan bij je moeder. Dat wil ze even met je overleggen.' Ik sluit mijn ogen en zucht even. 'Ik ga niet terug Shawn. Ik wil niet terug. Jij, Ella en Jason zijn hier. Ik vind het fijn hier. Ik wil niet meer terug.' 'Luister even naar je moeder. Kijk dan wat je wilt, oké?' Zijn stem kalmeert mij. Wat verschrikkelijk irritant dat hij zo'n uitwerking op me heeft. Met tegenzin stem ik toe en sjok ik met Shawn achter me aan naar beneden, waar Mam nu op de bank voor zich uit zit te staren. Ze schrikt op als ik naast de bank stil sta. Shawn neemt plaats op een stoel tegenover de bank en wijst dat ik naast mijn moeder moet gaan zitten.

Ik sla koppig mijn armen over elkaar en blijf staan. 'Wat wou je bespreken.' Ik zie mijn moeder in elkaar krimpen van de harde ondertoon. 'Shawn hier heeft een voorstel gedaan.' Ik trek mijn linkerwenkbrauw op en kijk haar aan alsof ik wil zeggen dat ze rap door moet praten. Ze lijkt mijn gezichtsuitdrukking te begrijpen en praat vervolgens verder. 'Ik heb de huur nog niet opgezegd. Ik heb sowieso twee maanden opzegtermijn. Jack zijn huis is al afbetaald' 'En wat moet ik met deze informatie?' Laat haar nou zeggen wat ze wil, dan kan ik weer weg. 'Je mag hier blijven wonen. Na die twee maanden kijken we hoe het gaat en of het contract verlengd kan worden of niet. 'Mijn mond valt open. 'Shawn heeft me op het hart gedrukt dat hij een oogje voor je in het zeil houdt.' Ik kijk naar Shawn, die met een brede grijns naar me kijkt.

'Meen je dit, mam?' Mam knikt. Ik vlieg haar spontaan om haar hals. Met de vrije hand die ze nog heeft, weet ze Shawn zijn hand ook te pakken en trekt hem in een groepsknuffel. Shawn weet niet zo goed wat hij hier mee moet, maar staat het wel toe. Ondanks dat dit het meeste lichamelijke contact is sinds dagen, valt de angstreactie van mijn lichaam aardig mee. Ik weet dat Shawn me niks zal doen. Het is echt een gentleman.