Klatka

19 5 2
                                    

11 czerwca 2017 roku

Skrzydła swe rozkładam i chcę wznieść się ku górze,
Lecz ty przede mną się wznosisz potężny murze.
Za kratami ten świat wydaje się piękny i barwny,
Lecz wydostać się stąd nie mogę, mój żywot jest marny.
Za kraty łapię i poczynam się z nimi siłować,
Nie daję rady, z gniewu zaczynam się cała gotować.
Za ścianami bólu swe życie spędzę,
Reprezentuję brak siły, odwagi i nędzę.
Jak ptak zamknięty w klatce siedzę,
I w kółko za monotonnością lecę.

Szlakiem poezji Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz