24 lipca 2018 roku
Bezsens egzystencjonalny.
Nieśmiertelność śmierci - wniosek absurdalny.
Bezkres oceanicznego błękitu;
Łzy - deszcz cierpiącego bytu.
Krwawe abstrakcje.
Najprawdziwsze racje:
Martwe trupy nie żyją,
Nihiliści ów kłamstwo przebrzydłe zmyją.
Bezsens egzystencji;
Samobójstwo bez atencji.
Śmierć karmi wewnętrzną mą pustkę,
Wydzierając niemy krzyk z mych ustek.
CZYTASZ
Szlakiem poezji
PoesíaBędą się tu znajdować moje wiersze, na co wskazuje sam tytuł. Swoją przygodę z poezją rozpoczęłam w 2015 roku, więc trochę czasu już minęło. Na początku chciałabym powstawiać tu starsze wiersze. Zresztą będą daty przy nich. Chcę pokazać mój progres...
