Φυγάς ή Φυλακισμένος ?

Καταλαβαίνεις τώρα σε τι κατάσταση βρέθηκα ? Μπορείς να με δικαιολογήσεις για τις πράξεις μου ? Ίσως τώρα που ακούς από μένα την αλήθεια να μπορέσεις να με συγχωρέσεις κάποια μέρα...!!!

Σήμερα

Κατερίνα: Ο Νίκος Αρμενάκης έδωσε κατάθεση εναντίον σου. Είπε ότι τόσο καιρό έβλεπε να έχεις επιθετική στάση προς την γυναίκα σου αλλά πως δεν περίμενε ποτέ πως θα φτάσεις στο σημείο να την σκοτώσεις.

Αλέξης: Μια ζωή ζούσα μέσα στο ψέμα... Θέλω να τα διαλύσω όλα... Εγώ ευθύνομαι για όσα έγιναν... Γιατί πάντα μα πάντα πίστευα σε όσα μου έλεγαν γιατί ήμουν το εύκολο θύμα...

Κατερίνα: Σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου... Δεν είσαι το εύκολο θύμα απλά η ζωή σου δεν ήταν τόσο καλά γραμμένη... Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και θέλω να το θυμάσαι για πάντα αυτό.

Αλέξης: Δεν ξέρω τι να κάνω Κατερίνα νιώθω τόσο χαμένος. Πραγματικά όλα αυτά δεν παλεύονται με τίποτα... Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι γνώρισα εσένα το μόνο καλό σε όλη αυτή την ιστορία....

Κατερίνα: Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου αρκεί να με θέλεις κοντά σου...

Αλέξης: Σε θέλω κοντά μου και σε θέλω πολύ....

Κατερίνα: Δεν μπορώ με άλλα λόγια να περιγράψω όσα νιώθω για σένα...

Αλέξης: Είναι δύσκολο να είμαι μαζί σου δεν θέλω να σε μπλέξω κι άλλο σε όλο αυτό αλλά νομίζω ότι μέρα με τη μέρα σε ερωτεύομαι...

Κατερίνα: Εγώ αυτό το ένιωσα από την πρώτη μέρα που μπήκα στη φυλακή... Τόσο καιρό παλεύω με το φάντασμα της γυναίκας σου ήθελα να βρω έναν τρόπο να σε κάνω να την ξεχάσεις και να προσέξεις εμένα.

Αλέξης: Πάντα έβλεπα ότι με νοιάζεσαι όμως δεν περίμενα ότι θα φτάσει η μέρα που θα νιώθουμε έτσι... Είμαι ένας κατάδικος κι εσύ μια δικηγόρος.. Δεν έχουμε μέλλον μαζί όπως και να το δεις. Εγώ είμαι νεκρός για όλους κι εσύ δεν μπορείς να είσαι μαζί μου.

Κατερίνα: Δεν με ρώτησες. Μόνος σου αυτό το αποφάσισες. Δεν μπορώ άλλο να πνίγω όσα νιώθω θέλω να λύσουμε μαζί αυτή την υπόθεση και να είμαστε μαζί...

Αλέξης: Δεν γίνεται....

( Η Κατερίνα χωρίς δεύτερη σκέψη τον φιλάει στα χείλη παθιασμένα )

Κατερίνα: Τώρα τι λες ? Γίνεται ?

Αλέξης: Γίνεται....

( Αλέξης και Κατερίνα φιλιούνται ξανά με μεγαλύτερο πάθος )

Στο σπίτι της Αναστασίας

Χτυπάει το κουδούνι....

Αναστασία: Στράτο εσύ είσαι ?

Υπαστυνόμος Δελλής: Εγώ είμαι Αναστασία... Καλά με γνώρισες...

Αναστασία: Πάνε τόσα χρόνια από τότε που σε γνώρισα... Πάντα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί έφυγες ? Γιατί χάθηκες ? Με πείραξε τόσο πολύ που σε έχασα από φίλο μου...

Υπαστυνόμος Δελλής: Καλύτερα να περάσουμε μέσα... Δεν είναι ωραίο να μιλάμε μπροστά στη πόρτα.... Έχουμε πολλά να πούμε εμείς οι δύο... Πράγματα που δεν γνωρίζεις εσύ εδώ και τόσα χρόνια αλλά ήρθε πλέον η ώρα να τα μάθεις.

Αναστασία: Πέρασε μέσα να μιλήσουμε... Δεν είναι εδώ ο Μενέλαος. Θα αργήσει να γυρίσει...!!!

Αλέξης και Κατερίνα

Αλέξης: Δεν το πιστεύω ότι με παρέσυρες μ ένα φιλί... Είσαι ύπουλη δικηγόρος..

Κατερίνα: Φίλα με και μην μιλάς άλλο γιατί λες βλακείες φιλαράκο μου.

Αλέξης: Φιλαράκος ε όχι δεν λέει... Μόλις φιληθήκαμε δεν είμαστε φίλοι...

Κατερίνα: Σωστά είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι...

Αλέξης: ναι σωστά είμαστε και συνεργάτες... Η καλύτερα να έλεγα συνεργοί και κομπιναδόροι ? Κάτσε λιγάκι να το σκεφτώ...

Κατερίνα: Αλέξη άκουσε με λίγο.... Δεν θέλω να σκεφτείς τίποτα απλά θέλω να σε ρωτήσω κάτι... Θέλεις να κάνουμε έρωτα ?

Και τότε τα είδα όλα... Δεν ήξερα τι να απαντήσω... Μου ζητούσε να κοιμηθούμε μαζί... Κι εγώ την ήθελα τόσο αλλά δεν ήξερα πως πρέπει να της φερθώ δεν ήξερα αν το κάνει για να με τσεκάρει... Κι αυτή ήταν άλλη μια δύσκολη απόφαση για μένα γιατί φοβόμουν μήπως η απάντηση καθόριζε αν θα την χάσω η αν θα μείνει κοντά μου.