Φυγάς ή Φυλακισμένος ?

Στο νεκροταφείο...

Μενέλαος: Συγνώμη αυτή ήταν η λέξη που πρόλαβα μονάχα να πω στην γυναίκα σου. Συγνώμη Μαρία... Και μετά...

Ευστράτιος: Άκουσε τώρα καλά Κωνσταντίνε πως πέθανε η γυναίκα σου. Όταν έγινε όλο αυτό μετά τον θάνατο σου νιώθαμε φοβερές τύψεις και πήγαμε να την βρούμε για να δούμε πως ζει για να την βοηθήσουμε. Ήταν το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε εκείνη την ώρα. Ζητούσαμε λύτρωση και με κάποιο τρόπο ψάχναμε εξιλέωση για τις πράξεις μας.

Μενέλαος: Ήταν ήδη 9 μηνών και έτοιμη να γεννήσει τον γιο σου. Μόλις χτυπήσαμε το κουδούνι άνοιξε την πόρτα κλαίγοντας ήταν απαρηγόρητη κρατούσε απλά μια φωτογραφία σου. Τότε για πρώτη φορά συνειδητοποιήσαμε το κακό που σου κάναμε. Δεν στερήσαμε μόνο από σένα την ζωή αλλά στερήσαμε και την ύπαρξη αυτής της γυναίκας.

Ευστράτιος: Είμαστε καθάρματα αποβράσματα της κοινωνίας αλλά τότε ήμασταν νέοι άμυαλοι κι εγώ ήμουν αυτός που παρέσυρε σε όλο αυτό το λάθος τον Μενέλαο δεν ήταν από την αρχή στο σχέδιο. Επίσης εγώ είμαι αυτός που υπέγραψε την καταδίκη σου αλλά και την καταδίκη της γυναίκας σου.

Μενέλαος: Αυτή η γυναίκα δεν πίστεψε ποτέ στον ξαφνικό θάνατο σου. Έψαχνε απαντήσεις και με κάποιο τρόπο τα κατάφερε και τις βρήκε. Ανακάλυψε την ενοχή μου όπως και του Στράτου. Και τότε ήρθε και με απείλησε στα γραφεία της εταιρείας. Κι εγώ φυσικά δεν είχα άλλη λύση από το να ειδοποιήσω τον Υπαστυνόμο Δελλή.

Ευστράτιος: Κι εγώ το καθίκι έτρεξα να σώσω όπως πάντα πάλι την κατάσταση όμως... Ήταν ήδη πολύ αργά δεν την βρήκα στο σπίτι της κι έτσι έτρεξα αμέσως ξανά στο αστυνομικό τμήμα. Για καλή μου τύχη δεν είχε περάσει ακόμη την είσοδο της αστυνομίας αλλά στεκόταν απέναντι με φουσκωμένη την κοιλιά στο πεζοδρόμιο. Τότε φώναξα το όνομα της << Μαρία >> και εκείνη γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε με ένα άδειο βλέμμα. Όμως πριν προλάβω να αντιδράσω ένας ανεξέλεγκτος οδηγός τρέχοντας μανιωδώς με υψηλή ταχύτητα ανέβηκε στο πεζοδρόμιο και την σκότωσε.

Μενέλαος: Στο ίδιο σημείο βρισκόμουν κι εγώ. Παντού ακουγόταν κραυγές παντού υπήρχαν αίματα. Μόλις καλέσαμε ασθενοφόρο η Μαρία ακόμη ζούσε. Έκανε μεγάλη προσπάθεια για να φτάσει στο νοσοκομείο. Μόλις γέννησε τον γιο σας κατέρρευσε. Είχε μεγάλη αιμορραγία. Υπέφερε από τους πόνους.

Ευστράτιος: Μα πριν αφήσει την τελευταία της πνοή μου ζήτησε να βρούμε μια οικογένεια για τον γιο της και λέγοντας το όνομα σου Κωνσταντίνε ξεψύχησε. Η Μαρία σαγαπούσε πολύ αλλά δεν στάθηκε τυχερή δεν τα κατάφερε.