Elektrische Liefde

Hoofdstuk 1: Chocomelk

'Ella!' roept iemand en meteen zit ik rechtop. Mijn ogen zoeken de ruimte door op zoek naar brand of iets anders wat voor chaos kan zorgen, maar ik vind niks. Dan vinden mijn ogen twee groene ogen en daarna twee blauwe ogen.
Cederik en Sebastiaan, ofwel Ced en Seb Mijn twee beste vrienden sinds de kleuterklas. Ik weet dat hun bijnamen behoorlijk veel op elkaar lijken, maar dat is omdat Cederik, Rik geen mooie bijnaam vond en Sebastiaan, Jaan niet bij hem vond passen.
'Is er iets?' vraag ik.
'Ja, je sliep,' zegt Seb. Hij staat op, zet de tv af en doet het licht aan.
Iedere vrijdagavond is er een filmavond en omdat Seb en ik in hetzelfde huis wonen, doen we het hier, zodat er maar één iemand moet verplaatsen.
'Alweer,' voegt Cederik eraan toe en ik kijk naar hem. Het blaast me nog steeds omver hoe knap dat hij is. Zijn hoge jukbeenderen en zijn prachtige blonde haar ... God, straks kwijl ik nog in zijn bijzijn.
'Ik breng Ced even naar huis. Kom je mee of blijf je hier?' vraagt Seb.
'Ik blijf wel hier,' zeg ik. Seb rijdt voorzichtig, daar niet van, maar ik weet dat we anders te diepe gesprekken gaan hebben over Cederik op de terugweg. Hij is de enige die weet wat ik werkelijk voor mijn beste vriend voel.
Sebastiaan heeft zijn rijbewijs al omdat hij een jaar ouder is dan Cederik en ik. Dat komt omdat hij is blijven zitten in de kleuterklas, vraag me niet waarom. Dat weet hijzelf ook niet.
'Zie je straks,' zegt Seb waardoor hij me uit mijn gedachte haalt en me een kus op mijn voorhoofd geeft. Hij doet dat vaak, die kus. Voor het slapen gaan, als hij ergens naar toe gaat, als ik ergens naar toe ga, eigenlijk gewoon altijd als we afscheid nemen. We zijn meer als broer en zus omdat we onder één dak wonen. Dat komt vooral omdat mijn moeder is vertrokken na de dood van mijn vader, acht jaar geleden. Mijn moeder gaf het ouderschap aan de ouders van Sebastiaan, Karina en Dimitrie, omdat ze hen heel goed kenden. Daarna is ze vertrokken en ik weet niet waar ze zit en hoef het niet te weten. Ze heeft me verlaten toen ik haar het hardst nodig had. Sebastiaan had die rol op zich genomen, ook al was hij pas tien. Daardoor is hij een broer geworden die ik nooit had.
'Doei,' mompel ik nog als ik de voordeur hoor dichtgaan. Dan wrijf ik in mijn ogen en sta op, om naar de keuken te gaan. Ik maak een tas chocomelk want voor koffie is het veel te laat. Onze microgogolfoven staat in een soort kast omdat Seb en ik er vroeger heel vaak tegen aanbotste. Hij paste niet op het aanrecht en hij kantelde er dus over. Ik denk dat Seb er nog steeds een litteken van over heeft.
Als ik de kast open, zie ik dat er geen lichtjes branden en zucht.
Seb heeft een vreemde tik waardoor hij altijd alle kabels uittrekt die er in het huis insteken. Hij doet het ook bij Cederik, maar op school kan hij zich nog net beheersen en maar goed ook. Want anders zouden de leerkrachten hem al een paar keer hebben moeten laten nablijven met al die kabels van de digitale borden en computers van de leerkrachten.
Ik steek mijn hand dus achter de machine en zoek naar de kabel om die vervolgens in te steken, natuurlijk vind ik die niet.
Die kast van de microgolven heeft dus veel voordelen. Geen littekens meer en meer plaats op het aanrecht, maar als je zo iemand als Seb in huis hebt, kan je de kabels wel vergeten. Hij heeft ook lange armen en de kabel uittrekken is veel gemakkelijker dan insteken.
Na wel een half uur, vind ik eindelijk de zwarte stroomgeleider, maar als ik hem wil insteken glipt hij uit mijn handen en vang ik een elektrische stroom op. Het doet nog net geen pijn, maar het is ook geen aangenaam gevoel. Ik laat meteen de kabel los en trek mijn arm weg, waardoor die tegen de microgolf komt en ik in elkaar krimp van de pijn. Ik wankel wat naar achteren en opeens ziet alles er wazig uit. Alsof ik dronken ben, maar ik heb enkel gele limonade gedronken. Ik probeer mijn melk terug uit de microgolfoven te halen, maar laat het vallen. Op mijn knieën probeer ik het op te ruimen, maar nu ontstaan er ook zwarte vlekken en het enige wat ik kan denken is dat Seb me niet zo mag vinden. Ik probeer op te staan, maar dat mislukt en als ik niks meer kan zien kruip ik langezaam naar de living, waar ik in elkaar val en het bewustzijn verlies.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey hallo, dit is mijn nieuwe verhaal. Laat zeker achter wat je van de schrijfstijl vindt en of ik dingen kan aanpassen om je beter te laten lezen, ik bijt niet.
Veel leesplezier lieve lezertjes.