Elektrische Liefde

Hoofdstuk 19: Bericht

Cederik en ik komen net iets voor de bel, die aangeeft dat iedereen naar huis mag, aan.
'Ella,' zegt Cederik als ik naar mijn kluisje wil gaan. Ik stop en draai me terug naar hem om.
'Ja?' vraag ik.
'Dit moeten we vaker doen,' zegt hij en dan trekt hij me in een knuffel. Ik sta er even versteld van want gisteren waren we rond dit uur aan het zoenen. De gedachte eraan geeft me vlinders en ik moet mezelf inhouden om hem niet te smeken het uit te maken met Britt.
De bel laat Cederik en mij opschrikken en we laten elkaar zo snel mogelijk los.
'Tot morgen,' zeg ik en ik laat mijn haar voor mijn gezicht vallen zodat hij de blos op mijn wangen niet ziet.
'Zie je,' zegt hij en hij draait zich snel om en ik weet het niet zeker, maar zijn wangen waren ook rood.
Zou hij aan hetzelfde gedacht hebben?
'Lavella!' roept dan een andere bekende stem. Ik kijk op en zie Seb boos op me aflopen.
'Waar was je?' vraagt hij.
'Niet hier,' zeg ik. Seb blijft me aanstaren.
'Dat weet ik al,' zegt hij langzaam.
'Waarom vraag je het dan?' vraag ik. 'En hoezo weet jij dat al?'
'Doet dat ertoe? Was je met Cederik weg?' vraagt Seb dan en mijn wangen worden rood. Ik antwoord niet en ga verder met mijn vakken te pakken die ik morgen heb. Mijn rugzak zet ik even op de grond.
'Ja dus,' zegt hij dan en ik gooi mijn kluisje dicht.
'We hebben het gewoon goed gemaakt,' zeg ik en ik hang mijn tas over mijn schouder.
'Goed gemaakt? Hij heeft dus nog met Britt,' stelt hij zuchtend vast. Ik sla mijn ogen neer. 'Luister, El, ik weet dat je om hem geeft, maar doe jezelf geen pijn, oké?'
'Oké,' zeg ik en we gaan samen naar buiten. 'Sorry,' zeg ik dan en ik haak met mijn ene arm in bij Seb. Hij glimlacht scheef.
'Het is goed, Ella,' zegt Seb en we komen dichter bij de auto.
'De volgende keer zal ik je iets laten weten,' zeg ik. Seb snuift.
'Er komt geen volgende keer. Niet meer spijbelen want ik ga je niet dekken bij mam en pap,' zegt hij.
'Sebastiaan,' zeg ik. 'Dan kan je niet menen!'
Seb grinnikt en kijkt me glimlachend aan.
'Voor één keer zal ik wel een goed woordje doen, maar ik ben serieus als ik zeg dat je beter moet opletten,' zegt hij.
'Dankjewel,' zeg ik opgelucht.
Op dat moment trilt mijn gsm in mijn jaszak. Ik pak hem eruit en verwacht Cederiks naam te zien, maar er staat een onbekend nummer.

Onbekend: Hey, het is Jonas. Ik dacht dat ik wel een sms'je kon sturen nadat ik je vandaag gezien had.

'Wie is het?' vraagt Seb. Ik kijk op van mijn schermpje.
'Jonas,' zeg ik.
'Die jongen van de fuif?'
'Ja,' zeg ik.
'Wat stuurt hij?' vraagt Seb.
'Dat hij me een berichtje kon sturen nadat hij me vandaag gezien had,' zeg ik.
'Wanneer heb je die dan gezien?'
'Hij werkt in het ijssalon,' zeg ik.
'Zijn jullie een ijsje gaan eten in de winter? Zonder mij?' vraagt Seb.
'Cederik en ik moesten het goed maken, niet wij drie,' zeg ik glimlachend om zijn reactie.
'Daar heb je gelijk in,' zegt Seb. 'Maar wat ga je terugsturen naar Jonas?'
'Euhm ... dat ik het grappig vind dat ik hem daar tegen kwam,' zeg ik en tergelijkertijd typ ik het bericht en verzend het.

Jonas: Ja, wat deed je daar eigenlijk?
Ik: Moest iets goed maken ... :\
Jonas: O
Jonas: Ik ben binnen twee uur klaar. Zin om even langs te komen?

'Hij vraagt of ik langs wil komen binnen twee uur,' zeg ik tegen Seb. Hij haalt zijn schouders op en parkeert de auto op de oprit.
'Ik breng je wel als je me trakteert op een ijsje,' zegt hij en hij stapt uit. Ik doe hetzelfde. 'Is goed. Neem Seppe mee,' voeg ik er dan aan toe. Meteen wordt Seb rood en versnelt zijn pas naar de deur. Hij vindt het nog steeds gênant dat ik hem betrapt heb op zoenen. Seppe vond dat denk ik ook want hij heeft me vandaag nauwelijks aangekeken. Ik snap het wel. Als iemand Cederik en mij betrapt had, was ik ook gelijk door de grond gezakt.
'Ik zal hem zo wel sturen,' mompelt Seb en ik volg hem naar de keuken waar hij een glas pakt.
'Of je belt hem,' zeg ik en ik neem zijn telefoon uit zijn broekzak en ontgrendel hem. Seb en ik weten ook elkaars code omdat dat is wat beste vrienden doen. En ik vind het ook niet zo erg als hij in mijn gsm kijkt. Ik zit er amper op.
'Als je het -
De bellende toon onderbreekt hem en niet veel later horen we de lijn kraken.
'Seb?' klinkt Seppe's stem dan.
'Euhm ... ja?' zegt Seb en hij wordt opnieuw rood. Ik vraag me af hoe vaak hij dat doet als hij bij Seppe is.
'Waarom bel je?' vraagt Seppe.
'Sorry, het is mijn schuld. Ik zei dat Seb je moest bellen want hij mist je,' zeg ik.
'W-wat? El-la?' vraagt Seppe en ik kan zijn wangen gewoon horen gloeien.
'Ja, dus, zou je met ons mee willen naar het ijssalon, binnen twee uur ongeveer. Seb komt je ophalen,' zeg ik.
'O, oké,' zegt Seppe en ik glimlach naar Seb die sprakeloos is. Hij weet altijd wat hij moet zeggen dus ik tik hem aan.
'Euhm ...' zegt hij snel. 'Ik zie je straks, sweetheart,'en hij slaat zichzelf tegen zijn hoofd.
'Tot straks,' mompelt Seppe nog en dan leg ik af.
'Sweetheart?' vraag ik lachend.
'Het kwam er zo uit,' zegt hij en zijn wangen hebben de roodste kleur ooit gekregen.
'Het is wel schattig. Zijn jullie officieel samen?' vraag ik.
'Nee, ja, ik bedoel, we weten dat we op elkaar verliefd zijn, maar ik heb het nog niet gevraagd. Het moet speciaal zijn, snap je?' zegt hij en hij kijkt nerveus naar me.
'Heb je al een idee hoe je het gaat vragen?'
'Nee,' zegt hij en hij zucht. Seb leunt tegen het aanrecht en neemt een slok van zijn drinken.
'Je kan het hem vragen,' zeg ik enthousiast. 'Vandaag. En dan bied je hem zijn ijsje aan en ga je op je knieën en dan vraag je hem tot je ... vriendje.'
En omdat ik zo over de top enthousiast ben, schiet ik elektrische schokjes uit mijn vinger. Eentje vliegt naar het vuur dat begint te piepen. De andere naar de microgolfoven die van 30 naar 48 seconden gaat en dan aftelt. Nog een andere gaat naar de vaatwasser die aangaat en begint met wassen. De laatste komt net boven Sebs hoofd terecht, tegen de kast die snel openspringt en terug dicht klapt.
'Soms denk ik dat je te veel energie hebt voor heel de stad,' zegt Seb lachend en hij schudt zijn hoofd. Hij was een beetje in elkaar gekrompen door mijn onverwachte actie, maar gaat nu terug rechtstaan zodat hij zeker een kop groter is dan ik.
'Sorry,' zeg ik en steek mijn handen in de zakken van mijn trui.
'Steek die energie maar in iets anders dan in de keuken op stelte zetten of in mijn liefdesleven. Ik kan Seppe prima zelf vragen,' zegt Seb.
'Dat is niet waar. Dat weten allebei. En in wat zou ik mijn energie moeten steken dan?'
'Weet ik veel. In gsm's opladen, of mensen hun huizen verlichten. Ik weet zeker dat je dat kan,' zegt hij en hij zet zijn glas neer op het aanrecht.
'Daar heb je gelijk in,' zeg ik lachend en dan wil ik naar boven gaan, maar Seb pakt mijn arm vast.
'Is dit vandaag nog eens gebeurt?' vraagt hij.
'Euhm ...' zeg ik en ik denk terug aan het ijs eten met Cederik. Ik sla mijn ogen neer.
'Ella, vertel,' zegt Seb.
'Het is niks ergs. Mijn gsm ging niet naar de 99%. Hij bleef op 100 staan,' zeg ik.
'Deed je het expres?'
'Nee, het gaat vanzelf, want toen ik Cederiks gsm overnam, ging die ook naar de 100% en ik had me niet eens ingespannen om dat te doen,' zeg ik schouderophalend.
'Zwarte vlekken?'
'Geen tot weinig,' zeg ik.
'Je gave is ofwel aan het ontwikkelen, ofwel ben je jezelf aan het opladen. Misschien moet je eens gaan sporten. Iedere ochtend lopen of zo,' zegt Seb.
'Ga jij mee?'
'Vraag Cederik,' zegt hij. 'Dan gaat hij eens wat minder met Britt om en kan jullie band weer opbouwen.'
'Ik zal erover nadenken,' zeg ik en voordat hij nog iets kan zeggen, verlaat ik de keuken.
'Desnoods ga je met mam!' roept Seb dan toch nog na en ik glimlach.
Ik denk dat ik wel iemand weet.