Elektrische Liefde

Hoofdstuk 36: Thuis

Woensdag, eindelijk. Ik mag naar huis. Seb en Cederik zijn al alle kaartjes en bloemen aan het opruimen zodat ik zo dadelijk gewoon in de auto kan stappen. Suzy is me aan het onderzoeken zodat het nog eens bevestigd wordt dat ik naar huis mag. Gisterenavond hadden de dokters het al gedaan, maar dit is meer een algemene controle.
'Je mag naar huis. Goed rusten en veel water drinken,' zegt Suzy en ze haalt de stethoscoop van mijn borstkas af. Ik glimlach naar haar.
'Ik mag wel naar buiten?' vraag ik.
'Ja, tuurlijk,' zegt ze en ze knipoogt voor de laatste keer naar me. 'Ik wil je hier niet zo snel terugzien, eh, buiten de onderzoeken.'
'Nee, beloofd,' zeg ik. Suzy staat recht en wandelt de kamer uit.
'Daag, jongens,' zegt ze in het voorbijgaan van Cederik en Seb. Ze glimlachen naar haar en als ze de kamer uit is, komt Cederik langs me zitten.
'Ben je klaar?' vraagt hij. Ik knik.
Seb had me al geholpen met mijn kleren aan te trekken. Mijn jeansbroeken waren wel te groot geworden omdat ik te veel ben afgevallen door die coma. Seb had me zijn riem gegeven en heeft onder toezicht van Suzy er een gaatje ingemaakt net op de plek waar ik het metaal er door moet steken. Het voelt vreemd om weer eens een trui van mezelf aan te hebben. Die andere was van Seb.
'Goed, wij zijn ook klaar, dus we kunnen gaan,' zegt Cederik en hij gaat rechtstaan en helpt mij langs hem. We lopen langzaam naar het trappenhuis en gaan de trap af. Seb loopt weer voor ons en ik probeer de handen van Cederik rond mijn middel te vergeten. Cederik helpt me de auto in en komt langs me op de achterbank zitten. Ik leun met mijn hoofd tegen het raam en we laten het ziekenhuis voor heel even achter ons.
Ik moet volgende week wel nog eens terugkomen voor een controle.
'Seb?' vraagt Cederik en Seb zet de radio stiller en kijkt in de achteruitkijkspiegel naar Cederik.
'Ja?'
'Wat gaan jij en Seppe eigenlijk doen vrijdagavond?' vraagt hij.
'Ik weet het niet. Het was een verrassing,' zegt Seb schouderophalend.
'Mm, kunnen we niet voor zijn verjaardag gaan bowlen?' vraagt Cederik.
'Zaterdag dan?' vraagt Seb.
'Ja, of zondag,' zegt Cederik en hij kijkt me aan. 'Wat het beste voor Ella lukt.'
'Ik kan zelfs morgen al,' zeg ik.
'Maar dan hebben wij school en van mijn ouders mag ik niet meer thuisblijven,' zegt Cederik en hij legt een hand op mijn knie, die begint te tintelen en ik moet wegkijken zodat niemand mijn rode wangen op zou merken.
'Ja, dat is goed. Zal ik het dan regelen?' vraagt Seb en hij slaat af, onze straat in.
'Nee, ik doe het wel,' zegt Cederik en Seb knikt dankbaar en rijdt de oprit van ons huis op. Er raast een gevoel van heimwee door mijn lichaam. Wat heb ik het gemist.
We gaan naar binnen en Seb helpt mijn jas uit te trekken. Als we in de woonkamer komen, hangen er overal vlaggetjes en een spandoek met: "Welkom thuis" op. Mijn hart zwelt op als Karina en Dimitrie op me afkomen en me in een voorzichtige knuffel trekken. Ik heb ze nog niet gezien sinds ik wakker ben. Seb zei dat ze druk waren met hun werk en dat snap ik wel.
'O, lieverd,' zucht Karina in mijn haar. 'We hebben je zo gemist. Het huis was zo stil zonder jou.'
'Sorry, dat we niet eerder waren gekomen. We zaten een beetje vast met het werk,' zegt Dimitrie en ik wuif zijn excuses weg.
'Het is oké. Ik ben er nu,' zeg ik. Dan komt Seppe op ons af en gaat langs Seb staan.
'Ik wou wel helpen met inpakken, maar ik moest nog een taart gaan halen en ik heb geen auto,' zegt hij glimlachend. Ik glimlach terug.
'Het is goed. Je was er toen ik wakker werd,' zeg ik en Seppe trekt me ook in een voorzichtige knuffel. Karina heeft ondertussen wat muziek opgezet en begint te dansen met Dimitrie.
'Ik zal even een stukje taart gaan halen,' zegt Seppe. 'Jullie ook?'
'Ja,' zeggen Cederik, Seb en ik in koor. We lachen wat en dan gaat Seppe naar Karina en Dimitrie om ook een stukje taart aan te bieden.
Eigenlijk had ik verwacht dat Britt er ook zou zijn, ook al mag ik haar niet echt. Ze is ten slotte de vriendin van mijn beste vriend.
'Kon Britt niet komen?' vraag ik. De vraag komt eruit voor ik het weet. Cederik kijkt even naar Seb en dan terug naar mij.
'Nee, ze ging shoppen met haar tante,' zegt hij en hij kijkt opnieuw naar Seb, die een frons tussen zijn wenkbrauwen heeft.
Zouden Britt en Cederik nog veel ruzies hebben? Is ze er daarom niet? Is ze echt shoppen?
'O,' zeg ik. 'Ik moet eigenlijk ook nog eens gaan shoppen. Deze kleren zijn me iets te groot geworden.'
'Je moet gewoon meer eten, terug in je ritme komen,' zegt Seppe achter ons en hij reikt me een bordje aan met een extra groot stuk taart op. Ik glimlach kaar hem en pak het aan. Hij geeft ook de jongens een stuk taart en als ik naar Karina en Dimitrie kijk, hebben ook zij al een stuk taart. Ik ga op de zetel zitten en neem een hap van mijn stuk. Het is lekkere taart. Eentje met fruit en slagroom. Het voelt leuk om weer eens echt eten te eten en niet dat van het ziekenhuis.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Joepie! Ella is terug thuis!
Veel leesplezier lieve lezertjes ;)