Elektrische Liefde

Hoofdstuk 12: Knap

Vrijdagavond zitten Cederik, Seb, Seppe en ik op de grote zetel voor de tv. We zijn aan het discussiëren welke film we gaan kijken.
'Kunnen we niet gewoon To all the boys I loved before kijken? Ik wil die heel graag zien,' zeg ik.
'Nee, dat is zo een zwijmelfilm. Die zeker niet,' zegt Cederik. 'We kunnen beter Inception kijken. Dat is pas een echte film.'
'Is dat die film waar Leonardo DiCaprio in meespeelt?' vraagt Seb.
'Ja,' zegt Cederik.
'Dan wil ik die ook wel kijken. Hij is daar nog steeds een knappe man,' zegt Seb. Ik rol lachend met mijn ogen.
'Dan kunnen we beter de Maze Runner kijken,' zeg ik. 'Thomas is schattig.'
'Nee, Newt is pas schattig en bovendien ook nog eens enorm knap,' zegt Seb.
'We kunnen de film beter kijken omdat Theresa erin meespeelt,' komt Cederik ertussen. Seb en ik vallen stil en kijken hem vragend aan.
'Misschien kan Seppe beter de film kiezen,' zeg ik ten slotte en nu gaan alle ogen naar Seppe. Hij zit aan de buitenkant van de zetel, langs mij.
'Euhm ...' zegt hij. 'Ik vind de Maze Runner wel een goed idee.'
'Wie vind jij er dan van knap?' vraagt Seb.
'Euhm ... N-Newt, denk ik,' zegt Seppe en hij kijkt naar mij. Ik glimlach naar hem. De rest mag het dus weten dat hij op jongens valt.
'O,' zegt Seb en er komt een blos op beide gezichten, die van mijn beste vriend en van de nieuweling.
'Goed, dan zal ik hem opzetten,' zeg ik en sta recht om de afstandsbediening te pakken. Ik ga naar Netflix en start de film.

'Wilt er iemand iets drinken?' vraag ik als ik de film even op pauze zet omdat ik ook naar het toilet moet.
'Cola,' zeggen Seb en Cederik tegelijk.
'Water,' zegt Seppe en hij glimlacht.
'Cederik, wil je misschien even helpen dragen?' vraag ik en wandel de keuken al in.
'Ik weet wat je van plan bent,' zegt Cederik als hij tegen het aanrecht leunt. Ik pak vier glazen en schenk in twee water en in de andere twee cola.
'Wat?' vraag ik.
'Je wilt hen koppelen,' zegt hij. Ik glimlach naar de glazen, maar weet zeker dat Cederik het ziet.
'Misschien,' zeg ik en geef hem de glazen cola. 'Misschien ook niet.'
'Je kan beter jezelf eerst koppelen,' zegt Cederik en hij pakt de glazen over zonder me echt aan te raken. Toch voel ik zijn huid dicht bij het mijne.
Ik rol met mijn ogen en negeer zijn opmerking.
'Over koppels gesproken, hoe is het met Britt?'
'Goed, ze is deze middag naar mijn kluisje gegaan en heeft haar excuses aangeboden. We spreken zondag af,' zegt Cederik schouderophalend. 'Er is morgen ook een fuif waar ze naar toe gaat, maar ik heb nee gezegd.'
'Sinds wanneer zeg je nee tegen een feestje?'
'Sinds dat ik kapot ben van al die ruzies. Ik weet wat je zei, maar toen ik er woensdagavond in mijn bed over nadacht, weet ik het niet meer.'
'Hoezo?' vraag ik.
'We hebben niet alleen ruzie over opmerkingen, maar ze begint steeds weer over haar uiterlijk. En als goed misschien-toekomstig-vriendje, moet ik haar genoeg complimenten geven. Als ik dat niet doe, dan krijg ik het te horen,' zegt hij en zet de glazen terug op het aanrecht en zucht. Ik zet een stap dichterbij en leg mijn hand op zijn arm. Hij heeft het warm.
'Waarom wil je haar dan nog als vriendin vragen?'
'Omdat ik denk dat ik haar leuk vind,' zegt Cederik en er komt een dolk in mijn hart.
'O,' zeg ik, maar probeer me te herstellen. Het lukt niet zo goed. 'Dan moet je er voor gaan.'
'Denk je?' vraagt hij.
'Ja, ik bedoel, ik weet bijna zeker dat zij je ook leuk vind. Ik zou haar morgen al met haar afspreken,' zeg ik en probeer de tranen terug te dringen.
'Vind je? Ik weet het niet.'
Hoe kan hij zo onzeker zijn? Ik vind Britt niet zo iets voor hem, maar ik zie wel dat ze hem leuk vindt.
'Ja,' zeg ik. 'Maar nu gaan we de film verder kijken. Wil je zeggen dat ik naar het toilet ben?'
'Oké,' zegt Cederik met een glimlach en hij pakt de cola glazen terug op en wandelt naar woonkamer. Ik ren zo snel als ik kan naar het toilet en doe de deur achter me op slot. Dan barst ik in tranen uit.
Het is stom en laf, ik weet het, maar mijn hart doet op dit moment pijn omdat ik niet bij Cederik kan zitten. Ik ben bewust tussen Seppe en Seb gaan zitten omdat ik weet dat ik anders te veel ga denken en wie weet welke neveneffecten dat heeft op mijn gave. Die is nog steeds niet verdwenen en wordt zelfs erger. Gisteren had ik bijna de leerkracht geëlektrocuteerd, Sebs kluisje was bijna kapot en Cederiks haar ging omhoog staan toen ik te dicht bij kwam. Ook nu heb ik een probleem want de ruimte lijkt geladen met deeltjes die alleen ik kan zien. Ze zijn geel en als ze tegen elkaar botsen worden ze oranje. Dan wordt er op de deur geklopt en ploffen alle deeltjes in één keer uit elkaar. Het maakt gelukkig geen geluid.
'Ella?' Het is Seb en meteen haal ik opgelucht adem.
'Ja?' vraag ik en mijn stem klinkt behoorlijk bibberig waardoor ik mezelf verraad.
'Ella? Doe de deur open,' zegt hij.
'Nee, euhm, het gaat wel. Ik was met mijn voet tegen iets gestoten en -
'Ella, je weet dat ik niet in je smoesjes trap!'
Er verlaat een snik mijn mond en ik klap mijn hand voor mijn mond.
'Zeg maar dat ik me niet goed voel,' zeg ik.
'Kom op, El, doe de deur alsjeblieft open. Ik wil je helpen. Heeft het met Ced te maken?' vraagt Seb dan als ik niet antwoord. Meteen gaat de deur van het slot en komt Seb de wc binnen.
'Ja,' fluister ik en ik kijk naar mijn handen die in mijn schoot liggen. Ik ben ondertussen op de wc gaan zitten omdat ik moe werd van het wenen en mijn gave die de vonkjes veroorzaakte.
'Wat heeft hij gedaan?' vraagt Seb overbezorgd.
'Niks. Ik heb hem het advies gegeven om Britt tot zijn vriendin te maken en ... Shit, dat was het domste wat ik ooit in mijn leven gedaan heb,' zeg ik.
'Ella,' zegt Seb en hij trekt me in een knuffel. 'Dat was niet dom, het is juist ontzettend lief. Je wilt ondanks dat je verliefd op hem bent, hem toch blijven steunen en helpen,' murmelt Seb in mijn haar en ik probeer mijn tranen weg te vegen.
'Seb? Ella?' horen we dan. Het is Seppe's stem. Ik hoor zijn voetstappen op de gang en hij komt in de deuropening staan.
'Euhm ... we willen ...' zijn zin blijft in de lucht hangen als hij ons ziet en Seppe zet een stap naar binnen. 'Is er iets?'
'N-nee, het is oké,' hakkel ik.
'O, oké. Ik kwam jullie eigenlijk roepen omdat we de film verder wouden kijken en ... Gaat het echt wel?' vraagt hij. 'Je ziet er uitgeput uit. En behoorlijk wit. Wil je wat suiker?'
En met dat hij het zegt, voel ik me moe, vermoeid.
'Euhm ... ja,' mompel ik en mijn schouders zakken naar voren. Seb kijkt me met grote ogen aan en keert zich dan naar Seppe.
'Zeg maar dat we eraan komen en dat Ella nogal vermoeid is, Cederik zal het begrijpen.'
'Oké,' zegt Seppe en na nog een vertwijfelende blik, beent hij terug naar de woonkamer.
'Heeft het met je gave te maken?' vraagt hij.
'Ik weet het niet. Toen ik hier binnenkwam, vonkten de lucht precies,' zeg ik en nu gaat mijn hoofd draaien.
Hoe heeft alles zo snel kunnen veranderen?
Eerst was het gezellig bij de frietjes en daarna hebben we nog wat gelachen om domme grappen. Vervolgens hadden we een leuke film gezien, of toch tot het midden.
'Hoe bedoel je?' vraagt Seb.
'Er waren gele vlekjes in de lucht en als die elkaar aanraakte, werden ze oranje. Toen jij op de deur klopte en ik je stem hoorde, werden ze rood en verdwenen ze,' zeg ik.
'Ella! Seb!' roept Cederik dan.
'We lossen dit morgen op,' zegt Seb snel en hij veegt mijn wangen droog en gaat door mijn haar. 'Je ziet er nog steeds bleek uit, maar niemand ziet dat je geweend hebt,' fluistert hij nog voordat we beide de wc uitlopen en terug naar de film gaan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kennen jullie de film die ze aan het kijken zijn? Het is een goeike, eh?
Laat zeker ook achter wat je van dit nieuwe hoofdstukje vond!
Veel leesplezier lieve lezertjes.