Elektrische Liefde

Hoofdstuk 31: Zweven

De volgende dag zitten Ced, Seppe en ik opnieuw in Ella's ziekenhuiskamer. Seppe zit langs me en ik zit weer langs het tafeltje waar Jonas' bloemen en zijn kaartje nog staan. Ced zit weer aan Ella's rechterkant en hij is weer één of ander verhaal aan het vertellen over vandaag.
Seppe en ik luisteren ook naar zijn verhaal met onze ogen gesloten. Het is leuk om gewoon even te luisteren naar Ceds stem. Hij praat wel terug, maar nog steeds weinig.
'Ik ga even drinken halen,' zegt Seppe en hij haalt me uit mijn gedachte. Ik kijk naar hem op als hij van zijn stoel opveert. Ik sta ook recht, maar Seppe houdt me tegen.
'Ik ga wel even alleen,' zegt hij en dan verdwijnt hij uit de kamer. Ik ga zuchtend zitten en kijk naar Ced die ondertussen gewoon naar Ella kijkt.
'Heb je veel huiswerk voor morgen?' vraag ik. Ced kijkt naar me om en verstrengeld zijn vingers met die van Ella.
'Jawel, maar dat doe ik straks wel, na het bezoekuur,' zegt hij. 'Jij?'
'Een beetje,' zeg ik. 'Wiskunde en bio.'
'Heb je er al iets voor gedaan?' vraagt Ced.
'Nee,' zeg ik en kijk naar Ella.
'Ik heb ook nog niets voor morgen gedaan. Ik kan mezelf er niet toe aanzetten,' zegt Ced.
'Ik begrijp het,' zeg ik. Ced kijkt me met een kleine glimlach aan.
'Jij bent waarschijnlijk de enige,' zegt hij zacht. Ik trek een mondhoek op.
'Komen Karina en Dimitrie nog eens langs?' vraagt hij dan.
'Ze komen zaterdag,' zeg ik. Mijn ouders zijn nog maar drie keer geweest omdat ze zichzelf de pijn willen besparen en ik begrijp het wel. Ik had het beter ook gedaan.
Ced zucht.
'Misschien heeft Seppe gelijk en wordt ze wel wakker op zijn verjaardag. Dan is ze wakker als Karina en Dimitrie komen,' zegt Ced.
'Ik weet het niet,' zeg ik.
'Je denkt toch nog dat ze wakker wordt?'
'Tuurlijk, maar het is al een maand, Ced, ik kan niet iedere dag naar het ziekenhuis blijven komen,' zeg ik. 'En jij ook niet.'
'Maar -
'We weten allebei dat ik gelijk heb. Dit is niet goed voor ónze gezondheid,' onderbreek ik hem. Ced kijkt me triest aan.
'Ik wil gewoon dat ze wakker wordt,' fluistert hij, maar ik kan het goed horen. Ik wrijf over mijn gezicht en als ik terug naar Ced kijk, weet ik niet wat ik zie. Zijn haren steken omhoog.
'Ced,' mompel ik en nu worden zijn ogen ook groot. Ik voel dat er iets veranderd is en ik kan de energie bijna horen knetteren achterin mijn oren. Het lijkt alsof alles voor heel even stilstaat en dan alles van de grond loskomt. De monitoren, de stoelen, de tafels, alle kaartjes vliegen één voor één door de kamer en de bloemen van Jonas laten de vaas achter zich. Ced en ik hebben geen idee wat er gebeurt en dan weet ik het.
'Het is Ella, ze wordt wakker,' zeg ik. Ced kijkt van mij naar Ella en terug. Hij buigt zich over haar heen en fluister haar iets toe. Haar ogen lijken open te willen gaan, maar ze doet het nog niet. Misschien is er nog iets dat haar tegenhoudt.
'Wat moeten we doen?' vraagt Ced en hij kijkt me met paniek aan. Op dat moment gaat de deur open en kijken Ced en ik snel naar de deur, bang dat het een dokter zal zijn die gaat zeggen dat het bezoekuur om is.
Maar het is Seppe.
Zijn ogen worden groot als hij de kamer rondkijkt en laat dan het flesje cola vallen dat hij in zijn linkerhand vasthield, maar halverwege gaat het flesje terug de lucht in. Zijn haren gaan ook rechtstaan en ik weet zeker dat de mijne dat ook doen. Zelfs die van Ella worden naar het plafond toegetrokken.
'Wat is er hier aan de hand?' vraagt hij en hij sluit de deur achter zich.
'Ella wordt wakker,' zeg ik.
'Wat? Hoezo?' vraagt Seppe en hij snelt naar het bed nadat hij zijn flesje uit de lucht geplukt heeft en op de tafel zet, maar daar blijft het niet langs staan.
'Ze liet altijd dingen zweven als ze 's ochtends wakker werd,' zeg ik.
'Wat?'
'Ik geloofde het eerst ook niet, maar ik heb het met mijn eigen ogen gezien,' zegt Ced en hij blijft naar Ella kijken. Seppe en ik gaan aan de andere kant van het bed staan.
'Ella,' zegt Ced zachtjes en ik wrijf over haar voorhoofd. Haar huid voelt vertrouwd.
'Wordt alsjeblieft wakker,' fluistert Ced dan en hij knijpt in haar hand. En alsof ze het hoort, ademt ze diep in. Ze houdt haar adem vast en dan gaan haar grote, bruine ogen open. Ze zijn glazig, maar als ze uitademt en alles op de grond valt, lijkt het alsof ze eindelijk kan zien. Ze knippert een paar keer en sluit dan opnieuw haar ogen.
'Ella,' fluistert Ced en hij knijpt opnieuw in haar hand. Dan is het stil.
'Cederik?' zegt ze zacht. Haar lippen bewegen nauwelijks. Meteen begint Ced te wenen en laat zijn hoofd op Ella's arm vallen. Ook ik kan het niet droog houden en ondertussen is Seppe al wat spulletjes aan het opruimen. Gelukkig waren de grote machines niet omgevallen. Wel ligt de vaas van Jonas in scherven op de vloer. Seppe haalt de dokters en ze vragen ons vriendelijk om even naar buiten te gaan zodat ze Ella kunnen onderzoeken.
Op de gang kijken Seppe, Ced en ik elkaar aan voordat Ced en ik opnieuw beginnen te wenen, van vreugde weliswaar. Seppe brengt ons samen en we vallen elkaar in een knuffel, met Seppe ertussen geplet.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik kon jullie niet langer in spanning laten.
Laat horen wat je ervan vind en of het niet te saai is, want dat gevoel heb ik soms wel.
Veel leesplezier lieve lezertjes