Elektrische Liefde

Hoofdstuk 41: Bowlen

'Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday dear Seppe. Happy birthday to you!' zingen Seb, Cederik en ik als Seppe naar baan acht van de bowlingbaan wandelt. Er ontstaat een glimlach op zijn gezicht als hij dichterbij komt.
Doordat Seb, Cederik en ik er een kwartier eerder waren hebben we de boel een beetje kunnen versieren. Seb had een heliumballon kunnen regelen en Cederik had nog vlaggetjes hangen. Gelukkig kent Cederik de baas van de bowlingbaan zodat het geen probleem was om er te versieren.
Ik heb ook mijn bijdragen kunnen leveren door een cadeautje te zoeken voor Seppe. en na lang zoeken, heb ik er één gevonden. Ik hoop alleen maar dat hij het leuk gaat vinden.
Cederik heeft nog iets samen met mij gekocht en Seb heeft zelf een cadeautje. Hij zei dat hij mijn advies ging opvolgen en heeft een bon samengesteld. Het is schattig.
'O,' zegt Seppe als hij bij ons tot stilstand komt. 'Dat had echt niet gehoeven. Ik bedoel, ik heb alles al.'
Hij kijkt dromerig naar Seb terwijl zijn wangen vuurrood worden.
'Maak je cadeau maar open voordat we ons bedenken omdat je gezegd hebt dat je toch al alles hebt,' zegt Cederik en hij pakt ons cadeau dat mooi is ingepakt met rood inpakpapier met bloemetjes. Het was het enige wat we nog hadden.
'Oké, oké,' zegt Seppe lachend en hij neemt de doos over en pakt het uit. Zijn ogen worden groot als hij in de doos tuurt en zijn ogen vinden meteen die van mij.
'Een DVD van de Maze Runner?' vraagt hij ongelovig.
'Ik weet dat het niet zo een goed cadeau is, maar vermits ik een maand afwezig was, heb ik niet zo veel tijd met je kunnen doorbrengen. Ik hoop dat je het leuk vindt,' zeg ik hoopvol. Seppe zet de doos weg en omhelst me.
'Het is perfect,' fluistert hij in mijn oor. 'En we halen die tijd nog wel in.'
Ik glimlach naar hem. Cederik geeft de doos terug aan Seppe en glimlacht.
'Ella en ik hebben nog een cadeautje voor je,' zegt hij en Seppe fronst als hij het tweede pakje eruit haalt. Dat is nog eens ingepakt omdat Cederik niet wou dat hij het al van de eerste keer zag.
Seppe maakt het open en fronst als hij een plastieken doosje vastheeft met twee flesjes douchecel in en eentje met shampoo.
'Stink ik?' vraagt hij lachend.
'Nee,' zeg ik en glimlach klein.
'Maar Seb wel,' zegt Cederik met een grijns. Meteen worden beide jongens rood. 'Kom, we gaan beginnen voordat onze tijd op is.'
'Tot hoelaat hebben we?' vraag ik.
'Drie uur,' zegt Cederik.
'Dat is nog twee uur,' zeg ik, maar ik volg Cederik naar de zitjes vlakbij. Ik ga langs hem zitten.
'Wat gaan we woensdag doen?' vraag ik dan. Ik weet dat Seb zijn cadeau nog moet geven, dus geef ik hem daar de tijd voor.
Cederik glimlacht mysterieus en slaat zijn ogen neer.
'Iets leuks. Het is speciaal voor jou,' zegt hij. Mijn wangen worden rood en ik voel de vlinders in mijn maag ontploffen als een bom. Mijn hart kan het niet meer aan en ik móét hem heel even aanraken. Ik strijk met mijn hand over zijn wang en glimlach. Net als ik wil fluisteren dat hij geweldig is en perfect, komen Seb en Seppe naar ons toe gelopen.
'Wie mag beginnen?' vraagt Seb en ik wrijf door Cederiks haar zodat het op iets vriendschappelijks leek, ook al weet ik dat ik niet moet doen alsof.
'De jarige natuurlijk,' zegt Cederik en we kijken naar de namen op het bord. Ik heb de namen mogen kiezen omdat de jongens de vlaggetjes aan het ophangen waren.

Sep
Seb
Ced
Ell

'Ik vond dat iedereen een naam moest hebben met drie letters,' zeg ik.
'De namen van Seb en Seppe ... Ik moest moeite doen om het te lezen,' zegt Cederik.
'Ja, onze bijnamen lijken heel fel op elkaar,' zegt Seppe en hij glimlacht naar Seb.
'Goed, voordat jullie elkaar nog gaan bespringen, mag je met de bal gooien,' knipoogt Cederik naar Seppe. Hij glimlacht en pakt een bowlingbal van het rek in het midden.
'Ik waarschuw jullie, ik kan dit niet,' zegt Seppe en hij gooit de bal over de baan. Hij neemt twee kegels mee. De tweede keer dat Seppe gooit, neemt de bal er acht mee, wat ervoor zorgt dat hij een spare heeft.
'Niet kunnen? Ik gooi nog niet eens een kegel om als ik tien keer achter elkaar mag,' zegt Cederik en hij leunt een beetje naar achteren.
'Dat is waar,' zegt Seb en hij pakt deze keer een bal op.
'Gaan jullie vaker bowlen?' vraagt Seppe die langs mij gaat zitten. Seb trekt de bal naar achteren en zegt: 'Soms.'
'Wie kan het het beste?' vraagt hij.
'Seb,' zeggen Cederik en ik tegelijk en op dat moment gooit Seb een strike. Seppe's wenkbrauwen vliegen omhoog.
'Een geheim talent,' merkt hij op. Seb haalt zijns schouders op en gaat aan de overkant zitten. Cederik staat op en neemt een lichte bal uit het rek. Hij steekt zijn vingers in de gaatjes en probeert een beetje te richten door zijn ogen tot spleetjes te knijpen. Hij laat de bal los, maar helaas komt hij in de goot. Seb moet een beetje lachen als dat ook de tweede keer gebeurt.
'Ik moet er even inkomen,' zegt Cederik en hij gaat terug zitten. Deze keer is het mijn beurt. Ik heb er een beetje schrik voor.
Wat als mijn spieren nog pijn doen?
Als ik zit, merk ik er niks van, maar een zware bal optillen is iets anders.
Twijfelend pak ik een gele bal. Gelukkig, hij is licht. Ik zwaai hem naar achteren en net als ik wil gooien, voel ik een pijnscheut door mijn arm gaan waardoor ik de bal niet loslaat en naar voren struikel. Even komt er een beeld naar boven van de elektriciteitspaal en knijp ik mijn ogen stijf dicht.
Uiteindelijk kunnen mijn vingers zich uit de gaatjes bevrijden en raakt mijn lichaam de grond. De trillingen schieten door mijn lichaam en ik zucht schokkerig. Meteen staan mijn drie vrienden langs me en Cederik helpt me recht.
'Sorry,' mompel ik en in zie de bal zo traag mogelijk over de baan glijden. Uiteindelijk komt hij terecht in het gootje.
'Gaat het?' vraagt Seb bezorgd.
'Ja,' zeg ik en ik neem opnieuw een bal. Deze keer eentje die nog lichter is. Gelukkig vind ik er één. Ik gooi hem en de bal neemt negen kegels mee. Mijn arm deed wel een beetje pijn toen ik de bal losliet, maar al minder dan net.
Dan is het opnieuw Seppe's beurt gevolgd door Seb, dan Cederik en ik als laatste. Zo gaat het de hele tijd door. Seppe begint het een beetje onder de knie te krijgen en gooit als één van zijn laatste beurten, en hulp van Seb, een strike.
Seb heeft altijd alle kegels omgegooit, wat hem natuurlijk de winnaar maakt van ons eerste, maar ook ons tweede spel.
Cederik gooit een paar keer een spare, maar de bal komt meer in het gootje terecht dan tegen de kegels.
En ik gooi af en toe niet en laat Cederik proberen. Op het einde ging mijn arm wel meer pijn doen dan anders en ik wou niet opnieuw een val riskeren.
Uiteindelijk zijn we klaar om drie uur en neemt Seb ons mee naar Hasselt voor een wafel. Natuurlijk was dit Cederiks idee om daarna nog iets te gaan eten. Ik zei dat we naar het ijssalon konden gaan bij ons in de buurt, maar daar was Cederik niet zo voor.
Is het omdat Jonas daar werkt?
Cederik weet dat ik Jonas niet leuk vind dus ik snap het probleem niet. Alhoewel, ik heb nooit gezégd dat ik hem óók leuk vind.
Misschien moet ik dat eens doen.
Seb parkeert de auto op de ondergrondse parking en al snel komen we op het stadsplein. We zijn hier gisteren nog geweest, maar nu al wil ik opnieuw de winkeltjes in.
Als we onze wafel hebben, gaan we op het bankje zitten dat het minst kapot is. Seb en Cederik zitten aan de buitenkant. Seppe zit langs Seb en ik langs Cederik om zo ook langs elkaar te zitten.
'Dankjewel,' zegt Seppe plots.
'Voor wat?' vraagt Cederik.
'Voor zulke goede vrienden te zijn,' zegt hij. Ik glimlach.
'Graag gedaan,' zeg ik vrolijk.
'Jullie zijn echt de beste beste vrienden ooit,' zucht Seppe gelukkig en hij neemt een hap van zijn wafel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nog een hoofdstukje omdat het kan.
Straks misschien nog eentje, maar alleen als jullie dat willen haha.
Veel leesplezier lieve lezertjes!