Elektrische Liefde

Hoofdstuk 32: Wakker

P.O.V LAVELLA

Nadat de dokters zijn weggegaan en de slaap zijn plaats heeft moeten afstaan aan de pijn, komen mijn drie vrienden terug binnen. Ze staren me aan alsof ik van een andere planeet kom.
De dokters hadden niks gezegd over wat er gebeurt was en hoe lang ik hier al ben. Niet dat ik het kon vragen met al de pijn in mijn lichaam. Wel hadden de dokters gemerkt dat ik niet gevoelloos was en hebben me laten weten dat ik via een zakje medicijnen zal krijgen.
Ced is de eerste die iets doet. Hij gaat aan mijn rechterkant zitten en pakt mijn hand vast.  Het voelt vertrouwd aan en ik begin me echt af te vragen welke dag het vandaag is. Langzaam verzamel ik de moed om toch iets te vragen, maar Cederik is me voor.
'Weet je nog wat er gebeurd is?'
Het enige wat ik me kan herinneren is ijzer dat in mijn handen sneed, zwarte vlekken voor mijn ogen en de lucht die langs mijn lichaam suisde.
Zachtjes schudt ik mijn hoofd. Cederik kijkt even naar Seb en dan terug naar mij.
'Het komt wel terug,' zegt hij. Ik knik lichtjes.
'Heb je pijn?' vraagt hij. Ik haal langzaam mijn schouders op.
'Soms?' Ik knik. Cederik glimlacht even naar me en ik glimlach moeizaam terug.
'De dokters hadden gezegd dat je woensdag misschien terug naar huis mag. Ze vinden dat je al te lang in het ziekenhuis ligt,' zegt Seb en hij komt aan de linkerkant op mijn bed zitten. Ik kijk hem vragend aan.
'Het is vandaag zondag,' zegt hij. Ik frons.
'In maart,' verduidelijkt hij, in de hoop dat ik me iets herinner. Mijn frons wordt dieper.
'Geen februari?' vraag ik. Het komt er schor uit en het doet een beetje pijn. Alsof iemand met een mes aand de binnenkant van mijn keel schraapt.
'Nee, je ligt hier al meer dan een maand,' zegt Cederik zacht en hij knijpt in mijn hand. Alle energie die ik heb opgespaard, verdwijnt en de zwarte vlekken keren terug.
'Maand?' vraag ik. Heb ik een maand geslapen? Waarom?
'Maar je bent wakker,' zegt Cederik en hij knijpt terug in mijn hand. Volgens mij had hij door dat ik me terug futloos voelde. De zwarte vlekken verdwijnen een beetje en ik kan terug scherpstellen.
'Euhm ... Seppe en ik gaan even naar beneden. Wil je ook iets hebben?' vraagt Seb dan en zijn ogen gaan van Cederik naar mij en terug. Ik schud lichtjes mijn hoofd.
'Wil je water meenemen?' vraagt Cederik. Seb knikt en dan verlaat het stelletje de kamer. Cederik kijkt me aan en nu pas valt me op dat hij is veranderd sinds de vorige keer dat ik hem zag. Magerder, bleker en er zijn wallen onder zijn ogen gekomen. Hoelang heeft hij wakker gelegen deze maand?
'Wil je ... hier liggen?' vraag ik en ik schuif moeizaam naar links. Cederik knikt zachtjes en komt langzaam langs me liggen. Ik draai me rustig op mijn zij zodat ik Cederik kan aankijken. Zijn ogen staan blij, maar er zit een randje van water rond. Ik veeg het weg en glimlach zwak naar hem.
'Hoe gaat het?' vraag ik zacht. Cederik lacht.
'Beter nu jij wakker bent,' zegt hij.
'En toen ik sliep?'
'Minder. Het was moeilijk, maar Seb heeft me erdoorheen geholpen,' zegt hij.
'Hoe gaat het met hem?' hakkel ik.
'Seppe kon hem vaak afleiden,' zegt Cederik.
'Nog steeds samen?' vraag ik.
'Ja en nog steeds gelukkig. Je moet ze eens samen bezig zien,' zegt Cederik en ik lach zachtjes. 'O, shit, zo bedoelde ik het niet. Ze zijn gewoon schattig samen en geloof me, ze zijn vaak samen,' zegt hij.
'Oké,' zeg ik zacht lachend. Dan is het even stil en in die tijd kijk ik gewoon naar Cederik en hij kijkt naar mij alsof het al veel te lang geleden is dat hij me nog gezien heeft.
'Ik heb je gemist,' zegt hij zacht en hij knijpt zijn ogen dicht tegen de tranen.
'Hey, niet wenen, ik ben er nu,' zeg ik en mijn armen vinden een weg over zijn schouders. Helaas houden de draadjes die ervoor zorgen dat ik niet verhonger en genoeg vocht krijg, me tegen om hem volledig in een knuffel te trekken.
'Ik dacht dat je nooit meer wakker zou worden, Ella, ik was zo bang,' fluistert hij en hij opent zijn ogen, die te veel angst en bezorgdheid met zich meebrengen. Ik wrijf zijn tranen weg en houd zijn wang vast.
'Cederik,' zeg ik zacht. 'Ik ga niet meer weg.'
Er komt nog een traan uit zijn ooghoek en ik veeg hem weg.
'Ik heb nog maar maximum drie uur per nacht slaap gehad sinds je in coma lag. Mijn hersenen konden het niet aan en ik bleef maar denken en denken en ... ik ben zo uitgeput en daardoor word ik emotioneel, sorry,' zegt hij.
'Geen sorry zeggen,' zeg ik en ga met een hand door zijn haar. Hij glimlacht zwak naar me en ik laat mijn hand zakken tot op zijn schouder.
'Hoe is het,' begin ik, maar ik moet halverwege de zin stoppen omdat het mes in mijn keel blijft schrapen. 'School?'
'De eerste week haalde ik alleen maar onvoldoendes. Uiteindelijk kon ik me een beetje laten afleiden door de kennis. Soms vertelde ik tegen jou wat ik die dag geleerd had om het beter te onthouden. Het hielp wel, ook al kon je me niet horen,' zegt hij.
'Sorry,' zeg ik.
'Geen sorry zeggen,' zegt hij met een scheve glimlach en nu gaat hij met een hand door mijn haar. Ik lach er een beetje om en gaap.
'Ben je moe?' vraagt Cederik. Zijn glimlach is nog niet van zijn gezicht verdwenen.
'Beetje,' zeg ik.
'Dat is waarschijnlijk door de medicatie. Moet ik je anders laten slapen. Ik zal wel terug op mijn stoel gaan zitten,' zegt hij en hij wil weggaan, maar ik verstrak mijn grip op zijn schouder. Doordat ik mijn spieren opspan, krimp ik ineen. Cederik kijkt me bezorgd aan.
'Blijf,' zeg ik zacht. 'Vertel iets.'
'O-oké,' zegt Cederik en hij gaat iets dichter bij me liggen zodat ik mijn hoofd op zijn borstkas kan laten rusten. 'Zoals wat?'
'Een verhaal?'
'Een sprookje?'
'Nee, iets wat je hebt gedaan,' zeg ik traag.
'Oké, euhm, wacht even eh,' zegt Cederik en daarna begint hij te vertellen. Ik sluit mijn ogen en geniet van de trillingen die door zijn lichaam de mijne bereiken en ik vind het fijn om zo tegen hem aan te liggen.
Het verhaal gaat van school naar het ziekenhuis en hij vertelt dat hij iedere dag is gekomen. Hij vertelt dat Seppe deze vrijdag jarig is en Seb en Seppe iets gepland hebben, maar Seb en hij weten niet wat het is. Ik murmel nog iets dat we een cadeau voor Seppe moeten kopen en dan val ik in slaap.
Met Cederiks armen nog steeds om me heen, alsof hij me altijd zal beschermen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Fijne vakantie!
Veel leesplezier lieve lezertjes.