Elektrische Liefde

Hoofdstuk 14: Vrienden

Seb en ik gaan dus naar een club waar Seb al vaak geweest is. Ik weet niet wanneer of met wie, maar hij zei dat hij er wel wat mensen kende. Nu zitten we in de auto op weg naar de bar. Er staat weer één of andere oude band op. Ik denk dat het deze keer Green Day is. Hij is nog wel hoorbaar.
'Je ziet er stralend uit,' zegt Seb en hij glimlacht. Hij probeert me al de hele avond op te vrolijken en het lukt hem aardig goed. Natuurlijk blijft Cederik door mijn hoofd spoken.
'Dankjewel, als Seppe hier was, zou hij jou niet kunnen weerstaan,' zeg ik. Seb krijgt een rode tint wat alleen maar versterkt wordt door de rode lichten waarvoor we moeten stoppen. Seb mompelt wat onverstaanbaars, maar ik vraag hem er niet verder naar.

Later parkeert Seb de auto op een net vrijgekomen plaatsje.
'Stap uit! We gaan feesten,' zegt Seb en ik stap glimlachend uit. We komen in de beurt van een straat met allemaal cafeetjes. We gaan er één binnen waar de muziek al aan de gang is en er zijn al mensen aan het dansen.
'Wil je iets drinken? Ik trakteer,' zegt Seb nog voordat we naar binnen gaan omdat het daar te luid is en we anders onze stemmen al kwijt zijn voor de meezingers komen
'Mm ... jij mag kiezen,' zeg ik.
'Geen bier zeker?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Dat is niks voor mij.
'Dan kunnen we naar binnen gaan,' zeg ik en Seb knikt waarna hij me mee naar binnen trekt. Meteen schalt de muziek door mijn hoofd en krijg ik een stoot wat me tot lichtjes dansen aanzet. Seb neemt me mee naar de bar waar hij twee drankjes besteld. Hij geeft me een oranje drankje en zelf houdt hij cola.
'Blijf je de bob? We kunnen Karina bellen als je wilt losgaan,' stel ik voor.
'Nee, ik zal de bob zijn. Vermaak jij je maar;' zegt Seb en ik neem een slok van het drankje in mijn hand. Het smaakt fruitig en het is overheerlijk.
'Is het lekker?' vraagt Seb. Ik knik.
'Wat is het?' vraag ik.
'Passoã, natuurlijk wel met fruitsap,' zegt hij en ik neem nog een slok.
'Echt lekker,' zeg ik en dan neem ik Seb mee naar dansvloer.
Niet veel later komt er een een groepje van vijf jongens binnen. Ze zijn wel knap en dat heeft Seb ook door want hij tikt me aan.
'Is die met zijn bruine haar niks voor jou?' vraagt hij en ik volg zijn blik. De jongen die Seb bedoelt is iets groter en gespierder dan Cederik. Zijn gezicht staat vrolijk en plots kijkt hij me recht aan, alsof hij mijn blik gevoeld heeft.
'Lach, snel,' zegt Seb in mijn oor en ik doe wat hij zegt en glimlach naar de jongen. Hij glimlacht terug en gaat dan met zijn vrienden praten.
'Welke is voor jou?' vraag ik dan aan Seb.
'Geen, ik hou het bij Seppe,' zegt hij.
'Dus je voelt serieus iets voor hem?'
'Ja, ik denk het. Ik bedoel, het voelt veel fijner om bij hem te zijn dan bij wie dan ook. Begrijp me niet verkeerd Ella, ik ben nog steeds graag bij jou en Cederik, maar Seppe dóét iets met me en ik weet niet wat,' zegt Seb lacherig.
'Dat noemt men liefde, Sebastiaan,' zeg ik en glimlach.
'Denk je?' vraagt hij.
'100% zeker,' zeg ik. 'Je moet het hem vertellen. Ik weet zeker dat hij jou ook leuk vind.'
'Ik weet het het niet,' zegt Seb bijna onverstaanbaar door alle muziek.
'Ik ga even mijn bekertje weggooien,' zeg ik dan en ik neem een laatste slok van mijn drankje.
'Gooi het gewoon op de grond. Iedereen doet het,' zegt Seb. Dat is wel zo, maar dat betekend dat er minder plaats gaat zijn op de dansvloer en dan moeten de bareigenaarsdat morgen allemaal opruimen. Wij hebben de bekertjes vast, dus waarom gooien we die niet fatsoenlijk vast?
Ik gooi mijn bekertje weg en als ik me terug omdraai, giet er iemand bier over me heen. Het stinkt als de pest en mijn T-shirt is doorweekt.
'Hé! Let eens op waar je loopt!' roep ik boven de muziek uit.
'Sorry, ik betaal wel een nieuw drankje,' zegt de jongen en dan herken ik hem. Het is de bruinharige jongen van dat groepje, in het begin.
'O, euhm ... laat ook maar,' mompel ik, maar op één of andere manier hoort hij het.
'Nee, het was mijn fout en ik moet toch nieuw bier gaan halen voor mijn vrienden,' zegt de jongen. In het weinige licht zie ik dat zijn ogen grijsachtig zijn. Het is best mooi. Híj is best mooi.
'Oké,' zeg ik dan want nu pas besef ik dat hij me een gratis drankje aanbied.
'Wat wil je hebben?' vraagt hij.
'Passoã,' zeg ik.
'Je bent niet zo voor bier, zeker?' vraagt de jongen met een glimlach.
'Jawel, maar niet als drankje. Meer als geur. Het is heel aantrekkelijk voor de jongens. Ik bots tegen ze allemaal op,' zeg ik en de jongen lacht. We gaan naar de bar en de vreemde jongen bestelt vier biertjes en één cola, en dan mijn drankje. Ik pak mijn drankje en hij probeert de andere drankjes vast te nemen, maar daardoor laat hij de cola bijna vallen. Ik pak die van hem over.
'Ik loop wel even mee,' zeg ik. De jongen glimlacht dankbaar en dan lopen we naar zijn vriendengroepje. Onderweg zie ik Seb met een jongen en een meisje dansen en als hij mij ook ziet, steekt hij zijn duimen omhoog. Hij denkt waarschijnlijk dat ik deze jongen ga zoenen, maar wat hij niet weet is dat ik niemand ga zoenen totdat ik van mijn verliefdheid af ben. Ik heb het mezelf beloofd omdat ik mezelf en de andere anders pijn doe en ik wil niemands hart breken. Ook al is het in een bar voor de fun.
Dan komen we bij zijn vrienden en geeft de jongen ieder van zijn vrienden een biertje en houdt zelf de cola.
'Ben jij de bob?' vraag ik in zijn oor.
'Nee, ik ben Jonas,' zegt hij en glimlacht. Ik frons, maar besef dan dat hij een grapje maakt.
'O,' zeg ik en glimlach ook.
'Ben jij bob?' vraagt Jonas. Ik lach.
'Nee, ik ben Ella,' zeg ik. 'Maar hoe verklaar je je cola dan?'
'O, ik drink niet, maar mijn vrienden hebben me meegesleurd naar deze bar,' zegt hij.
'Hoe ga je dan naar huis?' vraag ik.
'Mijn moeder komt ons ophalen. "Zolang jij niet ladderzat bent, kom ik je halen," zegt ze altijd,' zegt hij glimlachend. 'Dus eigenlijk is het ook mijn plicht om nuchter te blijven.'
'Drink je nooit?'
'Enkel op nieuwjaar,' zegt Jonas. 'Jij zo te zien vaker?'
'Soms,' zeg ik.
'Hoe ga jij naar huis?' vraagt hij.
'Ik woon bij mijn beste vriend dus hij neemt me mee. Hij loopt hier ergens rond,' zeg ik.
'Woon je niet bij je ouders?' vraagt hij.
'Nee, mijn vader is dood en mijn moeder is van haar verdriet gevlucht,' zeg ik.
'Sorry.'
'Geeft niet. Ik mis haar niet echt.'
'Wil je anders even mee naar buiten komen?' vraagt Jonas dan als hij ziet dat ik me ongemakkelijk voel onder de ogen van zijn vrienden. Het lijkt wel alsof ze me aanstaren.
'Prima,' zeg ik. We wandelen naar buiten en ik stuur Seb een bericht dat ik een luchtje aan het scheppen ben met een nieuwe vriend.
'Dus,' zeg ik. 'Je vrienden hebben je meegesleurd?'
'Ja, ze hadden een goede reden. Dat zeiden ze toch,' zegt Jonas als we wegwandelen van de bar. Seb heeft me ondertussen al teruggestuurd dat ik rond drie uur terug aan de bar moet staan.
'Hoezo?' vraag ik en we gaan langs de bib af, naar de winkelstraten.
'Het is net uit met mijn vriendin,' zegt hij.
'Sorry,' zeg ik.
'Ach ja,' zucht Jonas en hij stopt zijn handen diep in de zakken van zijn trui.
'Mijn beste vriend nam me ook mee omdat ik dat probleem ook heb,' zeg ik.
'O, ja?' vraagt hij. Ik schop een steentje weg en we gaan langs de kebabzaak naar links.
'Of ja, het is niet uit met mijn vriend, maar de persoon op wie ik verliefd ben, heeft iemand,' zeg ik en kijk naar Jonas op. 'En het ergste is nog dat ik daarvoor heb gezorgd.'
'Dat is niet zo slim,' zegt hij lachend.
'Nee,' glimlach ik. 'Maar ik wil dat hij gelukkig is en als dat niet mij is, dan is dat zo.'
'Dat gevoel ken ik,' zegt hij zacht. We wandelen even in stilte verder en ik kijk naar de kerk die links van me ligt.
'Mijn vrienden denken waarschijnlijk dat ik je aan het zoenen bent,' zegt Jonas dan zacht.
'Mijne ook,' zeg ik. Alhoewel ik het betwijfel. Ik denk eerder dat Seb al iemand aan het zoenen is, maar hij had gezegd van niet omdat Seppe te diep in zijn hart zit. Na nog maar drie dagen. En ik zit er al drie maanden mee ...
'Dat ben ik trouwens niet van plan,' zeggen we in koor en ik moet glimlachen.
'In snap het,' zegt Jonas. 'Ik ben diegene niet en dat zou fout zijn.
'Inderdaad,' beaam ik.
'Maar ik denk wel dat je vriendelijk bent, Ella.'
'Dat denk ik ook over jou,' zeg ik.
'Mag ik je nummer? Als vrienden, bedoel ik.'
'Tuurlijk,' zeg ik lachend en dan kijk ik het plein rond waar we het middelpunt zijn. De winkels zijn leeg en bij enkele cafeetjes brand er licht. De kerk wijst half drie aan.
Ik geef Jonas mijn nummer.
'Als vrienden,' zeg ik.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Weer een nieuw hoofdstukje.
Nu even een vraag aan jullie ... Welke muziek luisteren jullie?
Veel leesplezier lieve lezertjes