Elektrische Liefde

Extra Hoofdstuk 24: Geschiedenis

P.O.V SEBASTIAAN

We laten mijn huis achter en ik rijd een paar straatjes in. Seppe zit langs me op de bijrijdersstoel en tikt mee op de maat van het liedje. Thunderstruck van ACDC staat op en ik zie Seppe uit mijn ooghoeken de tekst meezeggen, maar ik hoor geen geluid.
'Waar gaan we eigenlijk heen?' vraagt Seppe dan en ik neem de volgende afslag.
'Ergens,' zeg ik.
'Je gaat me toch niet vermoorden?' vraagt hij grappend. Ik glimlach naar hem.
'Nee,' zeg ik.
'Mag ik een tip?'
'We kunnen er ook met de bus naar toe,' zeg ik en ik stop voor het rode licht.
'Waarom gaan we dan met de auto?' vraagt Seppe en hij kijkt naar me. Zijn bruine ogen lijken iets groter door zijn brillenglazen.
'Omdat er geen bus was om het uur dat we daar moeten zijn,' zeg ik.
'Dus we hebben een afspraak? Gaan we ergens eten?'
'Nee,' zeg ik en dan wordt het groen en rijd ik door. Ik zie Seppe nadenken.
'Is het dichtbij?' vraagt hij.
'Ja, ik ga er altijd winkelen met Ella,' zeg ik.
'Gaan we naar Hasselt?' vraagt hij. Ik knik. Seppe fronst.
'Maar de vraag is natuurlijk wat we daar gaan doen,' zegt hij zacht.
'Juist,' zeg ik en dan rijd ik de ondergrondse parking in aan het Dusartplein. Als ik geparkeerd heb, stappen we uit en gaan naar boven. We komen uit tegenover de bib en wandelen die straat in. We komen langs allemaal eettentjes en het is druk. Iedereen wil precies gaan winkelen. Seppe loopt langs me en ik moet me inhouden om zijn hand niet vast te pakken. We zijn niet officieel een koppel en bovendien zweten mijn handen ook nog eens van de stress.
'Hier zijn veel mensen,' zegt Seppe en hij moet een groepje meisjes ontwijken met tasjes van de Primark en één of andere make-up winkel waar Ella ook altijd haar mascara haalt.
'Ja,' beaam ik hem en ik moet zelf ook iemand ontwijken waardoor ik tegen Seppe opbots. Hij glimlacht en onze wangen worden tegelijk rood.
We wandelen naar links en gaan langs de kerk door zodat we op het marktplein uitkomen. Ik leid Seppe mee naar de galerij De Ware Vrienden en daar gaan we in. De geur van pizza is overal te bekennen.
'Weet je al waar we naartoe gaan?' vraag ik aan Seppe en we nemen de afslag naar de date, alleen weet Seppe het niet.
'Nee, ik kom niet zo vaak in Hasselt,' zegt hij en dan houd ik halt. Seppe stopt ook en bekijkt het winkeltje waar we voor zijn blijven stilstaan. Het is een glazen etalage waardoor je naar binnen kan kijken. Overal hangen tekeningen van beroemde mensen. Zelfs Brian Johnson, de zanger van ACDC, zit ertussen. Alleen zijn alle mensen iets meer uit proportie en is de tekenstijl niet al te realistisch.
'Waar zijn we?' vraagt Seppe.
'Dit hier is een cartoonist. Ik heb gevraagd of hij ons wou tekenen en hij zei dat hij vandaag een plaatsje vrij had,' zeg ik. Seppe staart me aan, niet wetend wat hij moet zeggen. Ik wiebel wat op mijn benen.
'Kom, we gaan naar binnen,' zeg ik dan. Seppe knikt en ik trek hem mee naar binnen. Het ruikt er naar sigaretten en als we de man zien, heeft hij ook een sigaret in zijn mond.
'O,' zegt de man en hij komt achter zijn kleine bureau vandaan. 'Hallo, ik ben Erik.'
'Hallo,' mompelen Seppe en ik tegelijk. De man glimlacht.
'Jullie mogen plaats nemen. A4 of A3?' vraagt Erik en we gaan zitten op het bankje voor de tekening van Michael Jackson.
'Euhm ...' zeg ik en ik kijk naar Seppe.
'A3,' mimet hij.
'A3,' zeg ik en de man pakt het dubbele van een normaal papier uit een kast langs zijn bureau.
'Dit gaat iets langer duren dan een half uurtje. Ik zal mijn best doen om het zo vlug mogelijk klaar te krijgen,' zegt Erik en hij neemt een bril van het bureautje af en gaat op een kruk voor de schildersezel zitten. Hij neemt een potlood in zijn ene hand en kijkt van ons naar het papier en terug.
'Dank u wel,' zeg ik en dan kan ik de ruimte eindelijk in me opnemen. Op de vloer en tegen de muur liggen witte tegels. De andere tekeningen zijn opgehangen aan een koortje dat vasthangt aan de achterkant van de tekening. Dat koortje hangt aan spijkers. Bij sommige tekeningen staan er tekstballonnen bij. Dat brengt me op een idee.
'Meneer? Zou u misschien er twee tekstballonnen bij willen tekenen. Eentje bij mij en eentje bij Seppe?' vraag ik. Erik kijkt naar ons en dan terug naar zijn papier.
'Ja, dat lukt denk ik wel. Alleen mag dat wat je er gaat opschrijven niet te lang zijn,' zegt Erik. 'En noem me maar Erik, hoor.'
'Oké,' zeg ik en het komende half uur zitten Seppe en ik dicht tegen elkaar op een bankje, niet wetend hoe ons portret eruit zal zien.

Na 32 minuten is Erik klaar. Hij vraagt of ik er iets wil opschrijven en geeft me een potlood als ik knik. De tekening is goed gelukt. Seppe's ogen lijken tien keer zo groot voor zijn gezicht en zijn bril maakt het nog ietsje erger. Bij mij lijkt mijn haar op een vogelnest, wat eigenlijk wel een beetje waar is. Onze glimlachen zijn allebei te groot dat ik al pijn aan mijn kaken krijg van er alleen maar naar te kijken.
Mijn handen trillen een beetje en ik begin te blozen als ik even naar Seppe kijk. Hij kijkt me afwachtend aan, alsof hij weet dat dit moment belangrijk is. Dan schrijf ik de vraag op in mijn netste geschrift. Helaas heb ik Ella's geschrift niet en lijken mijn letters nog steeds op uitgerekte hanenpoten. Ik knik als ik de het vraagteken schrijf en geef het dan omgedraaid aan Seppe. Hij bloost en draait de tekening heel langzaam om. Zijn gezicht wordt nog heter en hij glimlacht als hij me ziet kijken. Hij komt ietsje dichterbij en neemt de potlood van me over. Snel kribbelt hij iets op het papier en ik kan er niet van uit opmaken of het een ja of een nee is.
Natuurlijk hoop ik het eerste.
Seppe geeft het papier terug aan mij en nu pas besef ik dat we alleen in de winkel staan. Misschien had Erik door dat we een tijdje voor ons zelf wouden.
Ik draai de tekening langzaam om en er raast opluchting door me heen en ik glimlach naar Seppe als ik zijn ja zie. Mijn wangen worden nog een tint roder en ook bij hem gebeurt dat.
'Dus ...' zeg ik dan.
'Dus ...' herhaalt hij me en ik glimlach. Ik zet een stap dichterbij en trek hem iets naar me toe met de opening van zijn jas. Ik zie hem slikken.
'Wat dacht je van onze eerste kus als koppel;' zeg ik zacht. Seppe kijkt vlug naar mijn lippen en dan naar mijn ogen.
'Goed plan,' zegt hij en dan buig ik me naar voren en strijk zijn lippen met de mijne. Het warme gevoel komt mijn lichaam binnen. Dit is niet alleen onze eerste kus als koppel, maar ook onze eerste échte kus en onze eerste kus na zondag.
En het voelt perfect.