Elektrische Liefde

Hoofdstuk 13: Gebroken

De volgende ochtend zitten we als een gezin aan tafel. Karina en Dimitrie aan de ene kant, en Seb en ik aan de andere.
'Hoe was het gisteren?' vraagt Karina en ze neemt een hap van haar ei met spek.
Daar stelt ze een goede vraag. Gisterenavond hebben we alle vier gewoon de film afgekeken alsof ik nooit een instorting had gehad. Cederik denkt dat het door mijn gave komt en ik weet niet wat Seppe denkt. Ik moet iets voor hem verzinnen of de waarheid vertellen, óf ik stel het uit. Waarschijnlijk ga ik voor dat laatste.
'Goed,' zegt Seb. 'En bij jullie?'
'Het was gezellig,' zegt Karina met een zenuwachtige glimlach.
'Lekker eten?' vraagt Seb.
'Ja,' zegt Karina. 'Alleen moest de ober het eten aan de juiste tafel geven.'
'Volgens mij zijn jullie afspraakjes gedoemd om te mislukken,' zegt Seb met een plagerige glimlach.
'Ik denk het,' zegt Dimitrie, die nu ook glimlacht.
De afspraakjes van Karina en Dimitrie gaan inderdaad niet altijd zo vlotjes. Vorige keer is er drinken over Dimitries nieuwe pak gemorst en de keer daarvoor was er iets met Karina's jurk. Er was ook ooit iets met het eten en een andere keer is de stoel van Dimitrie ingezakt. Zo kan ik de lijst van ieder afspraakje afgaan en steeds ging er iets mis. Zelfs op hun allereerste date was niet alles soepel gelopen naar de verhalen die Karina altijd vertelt.
'Misschien moeten jullie naar een ander restaurant gaan in een andere stad en niet in deze blijven,' zeg ik.
'Misschien heeft Lavella wel gelijk,' zegt Karina.
'Jullie kunnen ook iets anders doen dan eten. Naar een dansfeest met jullie lijkt me leuk,' zegt Seb en hij steekt wat ei in zijn mond.
'Nee, Sebastiaan, dat gaan we niet proberen,' mompelt Dimitrie.
'Allee nu. Jullie vertellen altijd over je danservaringen toen jullie achttien waren, maar nu mogen we er niets van weten,' zegt Seb.
'Inderdaad,' zegt zijn vader en glimlacht. Seb rolt zijn ogen en kijkt mij dan aan.
'Gaan wij vanavond dansen?'
'Waar?' vraag ik.
'Dat feestje waar Ced het over had,' zegt hij.
'Die waar Britt naartoe gaat?' vraag ik.
'We kunnen ook naar een dansclub gaan,' stelt Seb voor.
'Als jij een leuke club weet, mij best,' zeg ik.
'Deal,' zegt Seb. 'Om tien uur vertrekken we.'
'Misschien moeten we eerst vragen of we wel mogen,' zeg ik en kijk naar Karina en Dimitrie.
'O,' zegt Seb. 'Mogen we vanavond stappen?'
'Doe wat je wilt lieverd, zolang je alles veilig doet en op Ella let,' zegt Karina. Seb knikt en gaat met zijn hand door mijn haar. Gelukkig heb ik het nog niet gekamd.

'Ella!' roept Seb als ik rond één uur in de middag aan het leren ben in mijn kamer.
'Ella!' herhaalt hij en stormt de kamer binnen.
'Ik ben nog aan het leren,' zeg ik en draai me om in mijn bureastoel.
'Dat maakt me niets uit en jou ook niet zodra je dit ziet!' roept Seb en hij kom dichterbij. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes als het felle licht van zijn gsm mijn ogen bereikt. Meteen komen Cederik en Britt in beeld. Er gaat een tweede dolk door de eerste als ik zie wat ze aan het doen zijn op de foto. Cederik geeft Britt een kus in haar hals en Britt zelf kijkt verlegen naar beneden. Dit is niet alles, want er gaat nog een derde dolk doorheen als ik het onderschrift zie:
My babe 💋 #vandaagsamen.
Meteen vloeit alle energie uit mijn lichaam.
Eigenlijk zou ik juist blij moeten zijn dat hij mijn advies heeft opgevolgd, alleen heb ik het foute advies gegeven.
Ik zie allemaal zwarte vlekjes voor mijn ogen.
'Ella? Ella, gaat het wel goed?' vraagt Seb, maar ik kan niet scherp stellen op zijn gezicht, maar dat kan ook door de opkomende tranen komen.
'J-ja,' stotter ik, maar wie houd ik voor de gek?
'Ella? Waar ga je naar toe?' vraagt Seb als ik recht ben gaan staan en naar de deur wandel.
'Euhm ... de badkamer. Ik moet me klaar maken voor deze avond,' mompel ik.
'We moeten pas op tien uur vertrekken,' zegt hij.
'Ik moet nog douchen en mijn haar droogt langzaam,' zeg ik en ik wandel de gang in, naar de badkamer. Ik zet de douche aan en trek mijn kleren uit. Mijn haar bevrijd ik van de dot die ik had gemaakt voor het leren en dan stap ik de douche in.
Het is eigenlijk best vreemd want normaal gezien kan elektriciteit niet tegen water, maar dat is bij mij dus anders. Misschien omdat mijn huid nog rond mijn lichaam zit.
Als de waterstralen mijn lichaam raken, komen de tranen ook. Door het geluid van het water dat op de grond klettert, kan je mijn gesnotter niet horen. Je kan ook niet onderscheiden of het water of tranen zijn die over mijn gezicht rollen.
Ik ben natuurlijk ook zo dom geweest om dát als advies te geven. Ik had iets anders moeten zeggen. Iets van een date, zodat Cederik haar ook gezellig vond als ze alleen met z'n twee waren en niet op een feest.
Och, wie hou ik voor de gek? Het was toch wel gebeurd. Ooit. Alleen wou ik niet dat het met Britt was. Ze heeft een slechte invloed op hem en we zien hem al weinig. Seb had er ooit iets van gezegd, maar dat gaat nu helemaal naar de knoppen omdat Cederik haar als vriendin heeft. Nu gaat ze nog meer aandacht vragen van hem en zo vergeet hij ons. Betekent dat ... dat ik hem nu helemaal kwijt ben?

Als ik uit de douche kom, trek ik andere kleding aan. Ik kan mezelf er niet toe zetten om te leren. Niet dat, als ik het wou, gekund zou hebben. Mijn gedachte zijn overal, maar niet bij het juiste. Ik durf mijn gsm niet eens te ontgrendelen omdat ik schrik heb dat ik de foto nog eens onder ogen moet komen. En wie ben ik als ik hem niet like of geen reactie achterlaat? Dat kan ik niet maken. Plus ik wil de andere reacties niet zien. Ik kan ze me zo al voorstellen.
Cuties
Wat schattig.
Dat jullie lang samen mogen blijven.
Zie hoe lief.
Ik merk pas dat ik weer aan het huilen ben als Seb mijn kamer binnenkomt en zijn armen om me heenslaat.
'Sorry, El, ik had het je gewoon moeten vertellen,' zegt hij schuldig.
'Nee, nee, je hoeft geen sorry te zeggen. Ik ben blij dat je me de foto hebt laten zien. Ik weet niet wat er was gebeurd als ik hem alleen zou zien,' mompel ik erachteraan. Waarschijnlijk zou ik mijn gsm hebben weggegooid en dan in de douche zijn gegaan.
'Hey, misschien vind je iemand anders in de club waar we vandaag naar toe gaan,' zegt Seb dan, wat voor een kleine glimlach op onze gezichten zorgt.
'Jij weet ook dat dat niet gaar gebeuren,' mompel ik.
'Dat is waar, maar het kan geen kwaad om nieuwe vrienden te maken,' zegt hij.
Daar heeft hij gelijk in.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nog een hoofdstukje omdat ik in een goede bui ben!
Zijn de hoofdstukken eigenlijk te lang, of te kort?
Veel leesplezier lieve lezertjes