Elektrische Liefde

Hoofdstuk 20: Vervelend

Nadat we Seppe twee uur later hebben opgehaald, rijden we naar het ijssalon. Het is stil in de auto. Enkel de zanger van één of andere band schalt door de boxen van de auto die de ongemakkelijke stilte iets minder maakt. Maar hij is er nog steeds en hij werkt me behoorlijk op de zenuwen.
Is het omdat het te gênant was toen ik ze eergisteren betrapte. Ik had Seppe vandaag weinig gezien.
Of is het omdat deze twee jongens niet meer weten hoe ze met elkaar om moeten gaan?
In ieder geval, ik krijg er stress van.
'Dus,' zeg ik. 'Weten jullie al wat jullie gaan nemen?'
'Aardbeien,' zeggen ze tegelijk.
'Is dat omdat jullie er zo uit zien?' vraag ik en de jongens veranderen in aardbeien. Gelukkig komen we vervolgens aan bij het ijssalon. We stappen alle drie opgelucht uit en ik ga voor de jongens staan als ze naar binnen willen gaan.
'Dus ieder een bol aardbei of nog een smaakje?' vraag ik.
'Voor mij is het prima,' zegt Seb.
'Voor mij ook,' zegt Seppe en hij kijkt naar zijn schoenen. Ze staan dichtbij elkaar, maar net niet dicht genoeg zodat ze elkaar aanraken terwijl ik bij ze allebei kan zien dat ze dat wel willen. Ik zucht en zet een stapje in hun richting. Dan pak ik Sebs rechter hand vast en Seppe's linkerhand vast en verbind ze met elkaar. De jongens krijgen een rode tint op hun wangen, maar laten elkaars hand niet los.
'Dit is al een stuk beter,' glimlach ik en dan ga ik hun de weg voor naar binnen. Meteen zie ik Jonas weer achter de balie staan.
'Hallo,' zeg ik vrolijk en Jonas kijkt op.
'O, hey. Ik ben pas binnen een kwartier klaar,' zegt hij.
'Weet ik, maar deze twee jongens willen graag nog een ijsje,' zeg ik, wijzend naar Seb en Seppe.
'Zeg het maar,' zegt hij.
'Twee ijsjes op een horentje met één bol aardbeien,' zeg ik en leg een briefje van vijf op de toonbank. Jonas geeft me de ijsjes en overhandigd me het wisselgeld. Ik pak het aan nadat ik de ijsjes aan de jongens heb gegeven.
'Wij gaan ergens zitten,' zegt Seb en hij loopt samen met Seppe weg. Vlak daarna laat het belletje boven de deur weten dat er nog iemand binnenkomt. Jonas zucht en ik kijk over mijn schouder. Het is jongen. Hij heeft blonde haren en helder blauwe ogen. Hij draagt een beige broek met daarbovenop een blauw shirt. Als hij ons ziet kijken, glimlacht hij en wandelt achter de balie door.
'Hallo,' zegt hij vrolijk en verdwijnt achter de deur. Jonas kijkt de jongen na en haalt gefrustreerd een hand door zijn haar. Ik frons.
'Wie is dat?' vraag ik.
'Het nieuwe lief van mijn ex-vriendin. En mijn collega,' mompelt hij. 'Hij neemt op maandag mijn taak over om zes samen met nog andere mensen, want dan gaat het restaurant open. Meestal is hij één van de laatste en moet ik hem niet onder ogen komen, maar de laatste tijd is hij steeds te vroeg.'
Jonas zucht.
'Dat is vervelend. Mag je pas om zes uur weg?' vraag ik.
'Ja,' zegt hij zuchtend en hij steunt op zijn ellebogen op de toonbank. De jongen komt terug achter de deur vandaan en komt langs Jonas staan. Hij draagt nu dezelfde schort als hem, maar heeft een andere kleur broek aan, want Jonas draagt een jeans. Ik kijk van de jongen naar Jonas en terug.
'Ik neem het vanaf hier wel over, Jonas. Ga maar naar huis,' zegt de jongen.
'Ik heb nog tien minuten dienst,' zegt hij.
'Doe dan iets en bedien deze dame,' zegt de jongen en hij kijkt Jonas afkeurend aan. Dan keert de jongen zich naar mij. 'Sorry, niet alle werknemers zijn zo traag.'
'Ik ben hier niet om iets te bestellen,' zeg ik. 'Ik wacht op Jonas.'
De jongen trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt naar Jonas voordat hij terug naar mij kijkt. Hij bestudeert me en fronst.
'Zo, Jonas, dan kom je toch nog aan iemand nieuw,' zegt hij spottend en dan gaat hij terug naar achteren.
'Die jongen is zo irritant. Ik weet niet wat ze in hem ziet,' moppert Jonas en hij schudt zijn hoofd.
'Kan je geen ander werk zoeken?' vraag ik.
'Nee, ik heb hier in de zomer een contract gekregen voor dit jaar. Ik kan er niet onderuit,' zegt hij.
'Stom,' zeg ik en ik wiebel wat op mijn voeten.
'Woon je hier in de buurt?' vraag ik.
'Ja, maar aan de rand van de stad,' zegt hij.
'Vreemd. Ik heb je hier nog nooit eerder gezien,' zeg ik.
'Dat komt omdat ik hier niet naar school ben gegaan,' zegt hij.
'Waar ging je dan naar school?'
'Genk.'
'Brengt je moeder je naar hier?' vraag ik omdat ik aan de bar moet denken. Zijn moeder had hem en zijn vrienden afgezet en waarschijnlijk ook terug opgehaald.
'Nee,' zegt hij lachend. 'Ik ga met de bus en soms met de fiets.'
'Heb je je rijbewijs nog niet? Je bent vorig jaar toch achttien geworden als je bent afgestudeerd?'
'Ja, maar ik kan nog niet rijden,' zegt hij en dan komt de jongen vanachter de deur weer naar ons toe.
'Je werk zit er op. Ik moet vandaag ook afsluiten, maar ben mijn sleutels vergeten. Mag ik de jouwe lenen?' vraagt hij
'Nee, ik moet morgen binnen kunnen,' zegt Jonas en hij trekt lichtjes zijn wenkbrauwen op, alsof hij hem wil uitdagen.
'Ik vraag wel iemand anders,' zegt de jongen en hij wandelt achter de balie vandaan, glimlacht nog naar me en gaat dan het restaurant in, weg van het voorste deel van de zaak. Jonas trekt zijn schort uit.
'Ik ga even mijn spullen pakken en dan zijn we ervandoor,' zegt hij en hij gaat de deur in waar de vreemde jongen vandaan kwam. Ik ga even vlug op zoek naar het tafeltje van Seb en Seppe en tref ze ergens achterin aan. Het is stil en ze genieten allebei van hun ijsje.
'Ik ben door, eh,' zeg ik en de jongens kijken op. Ze knikken.
'Moet ik je ergens komen halen?' vraagt Seb.
'Ik zal het je laten weten. Veel plezier!'
'Jij ook,' zegt Seb en laat in de toekomstige geliefden achter.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Omdat het vandaag Valentijn is en ik mijn lezers wil laten weten dat ik het leuk vind dat er iemand mijn boek leest ;)
Hebben jullie iemand om Valentijn mee te vieren? Laat het zeker weten :)
Veel leesplezier lieve lezertjes