Elektrische Liefde

Hoofdstuk 8: Nieuw

Seb komt me de volgende ochtend wakker maken om zeven uur. Het is vandaag weer school na een weekje vakantie.
Gisteren is het nog gezellig geweest. Cederik is nog tot in de avond gebleven, maar moest van Karina wel om zeven uur weg zodat Seb en ik zeker op tijd gingen slapen. Helaas is dat plannetje mislukt want Seb en ik waren nog om twaalf uur aan het praten over van alles en nog wat. Daarna is Seb dan toch naar zijn kamer gegaan en ben ik uiteindelijk om half één in slaap gevallen.
'Ella, ik wil niet te laat komen op de eerste lesdag na de vakantie,' moppert Seb als ik vijf minuutjes langer blijf liggen.
'En ik wil niet dat jij een ochtendhumeur hebt,' zeg ik waardoor er toch een glimlach van zijn kant afkomt.
'Maar dan nog. Ik wil op tijd zijn,' zegt hij.
'Ja, pap,' zeg ik met een kinderstem.
Ik ben het na twee nachten wel gewoon dat er dingen zweven in mijn kamer. Het verbaast me niet meer en ik weet dat ik moet ontspannen om de dingen op de grond te laten vallen. Seb had het deze morgen goed aangepakt. Hij ging langs me liggen en maakte me toen wakker. Alles kwam op de grond terecht, want op één of andere manier vloog enkel mijn gsm een keer boven mijn hoofd.
Als ik eindelijk uit mijn bed weet te komen, ga ik gapend naar de badkamer. Ik trek mijn kleren aan en terwijl ik mijn tanden aan het poetsen ben, komt Seb de badkamer binnen. Dat doen we wel vaker, enkel als de ander in de douche zit, komen we niet bij elkaar binnen. Iedereen heeft zijn privacy nodig.
'Ik heb gehoord dat er een nieuwe leerling komt vandaag,' zegt Seb.
'Wie?' vraag ik met mijn mond vol tandpasta.
'Één of andere jongen die gepest is geweest, maar niemand weet waarom,' zegt hij.
'Vreemd,' zeg ik en dan spug ik mijn tandpasta uit en spoel mijn mond.
'Misschien is hij iets voor jou,' zeg ik.
'Nee, hij is gepest. Waarschijnlijk is hij te dik of heeft hij vreemde ouders of één of andere afwijking,' zegt Seb. Ik zend hem een boze blik in de spiegel terwijl hij zijn broek aandoet.
'Sorry, maar nieuwe leerlingen zijn altijd zo ... nieuw,' zegt hij.
'Dat is het punt van nieuw zijn. In welke klas komt hij te zitten?'
'De jouwe,' zegt Seb.
'Jongens! Het ontbijt ligt op tafel, tot straks!' horen we Karina dan door de deur roepen.
'Tot straks,' zeggen Seb en ik in koor.
'Welk shirt zou ik aandoen?' vraagt Seb aan mij.
'Zou je geen trui aandoen?' stel ik voor.
'Nee, een vest met een shirt. Het rode of dat met verfvlekken?'
'Verfvlekken?' vraag ik.
'Oké,' zegt Seb en hij trekt het aan.
'Nee, ik bedoelde, ... laat maar,' zeg ik als ik het shirt zie. Het is best mooi. Het is zo een shirt met uitgelopen verf in cirkels. Meestal dragen hippies dat soort kleren, maar met een vest lijkt het haast modern.
'Kom, we gaan eten,' zegt Seb als hij zijn sokken heeft aangetrokken. Ik kam mijn haar nog snel en ga hem voor naar beneden.
Er liggen twee borden met boterhammen met ei op. Karina maakt ons ontbijt altijd voordat ze naar het werk gaat. Dimitrie vertrekt samen met haar omdat we maar één auto hebben, zonder de auto van Seb meegeteld. Die gebruiken we om naar school te rijden. Onderweg moeten we Cederik wel nog oppikken.
'Ben je klaar?' vraagt Seb als we beide ons eten ophebben.
'Ja,' zeg ik en we pakken onze rugzakken en vertrekken naar Cederiks thuis in Sebs Mercedes. Als we daar aankomen, verzamel ik mijn moed om te gaan aanbellen, want we willen de buren van Cederik niet wakker maken met getoeter
'O, jullie zijn er al,' zegt de moeder van Cederik, Cindy, als de deur opengaat.
'Ja, we willen op tijd zijn,' zeg ik.
'Ik zal hem even roepen. Kom anders even binnen,' zegt ze en ik volg haar mee naar de woonkamer, waar Cederik heen en weer loopt en ondertussen een boterham in zijn mond propt.
'Ik ben binnen drie seconden klaar,' zegt Cederik als hij zijn mond leeg heeft.
'We zijn iets te vroeg, dus doe maar rustig,' zeg ik.
'Ik weet zeker dat Seb niet te lang alleen in de auto wilt blijven,' zegt hij.
'Vooral met zijn ochtendhumeur,' mompel ik, maar Cederik hoorde het en glimlacht. Daarna doet hij zijn schoenen aan en gaan we terug naar buiten. Ik plof in de bijrijdersstoel en Cederik gaat op de achterbank zitten, achter Seb.
'Dat duurde lang,' zegt hij en dan start hij de auto.
'Ik weet het, maar ik dacht dat jullie later gingen zijn,' zegt Cederik.

Op school is alles zoals we het een week geleden hebben achtergelaten. Onze kluisjes zijn nog steeds langs elkaar en alle leerkrachten hebben weer een tophumeur als we ze in de gang tegen het lijf lopen. Dan gaat de bel.
'Tijdens de pauze op onze vaste plaats?' vraagt Seb als we onze boeken van de voormiddag nemen.
'Zoals altijd,' zeg ik.
'Ik denk dat ik jullie pas tijdens de middag zie,' zegt Cederik en Seb en ik kijken hem vragend aan. 'Britt had gevraagd of ik bij haar kwam zitten.'
'Neem haar toch mee naar ons?' vraagt Seb en ik weet niet goed wat ik moet doen. Ik wil dat Cederik bij ons blijft zitten, maar ik wil Britt er niet bij hebben. De kans is groot dat ze niet van Cederik kan afblijven.
'Oké, ik zal het vragen,' zegt Cederik.
'Tot zo,' zeg ik dan als ik besef dat ik redelijk ver moet wandelen en nog eens twee verdiepingen omhoog moet. Ik snel weg en als ik om kijk of mijn twee beste vrienden al weg zijn, bots ik tegen iemand op. Zijn boek en het papier wat erop lag, valt op de grond en zijn bril schuift een beetje van zijn neus.
'O, sorry, ik had je niet gezien,' zeg ik.
'Geeft niet,' zegt de jongen en ik raap zijn boek op terwijl hij zijn bril goed zet. 'Kun je me trouwens even helpen?'
'Tuurlijk,' zeg ik en ik grijp ook het papier van de grond en geef zijn spullen terug.
'Ik moet bij geschiedenis zijn, maar het probleem is dat ik nieuw ben vanaf vandaag,' zegt hij.
'O,' zeg ik. 'Ik had al iets van een nieuwe leerling gehoord. Van wie heb je les?' vraag ik dan en ik ga langs hem staan om op het papier te kijken.
'Euhm ... mevr. Collins,' zegt hij.
'Ik ook. Kom ik zal je de weg wijzen,' zeg ik.
'Dankjewel,' zegt de jongen en we wandelen naar het lokaal waar we moeten zijn.
'Ik ben Ella, trouwens,' zeg ik.
'Seppe,' zegt hij. We komen aan bij de eerste trap en gaan naar boven.
'Waarom ben je van school veranderd?' vraag ik als we aan de tweede trap beginnen.
'O,' zegt Seppe en hij schuift zijn bril iets hoger op zijn neus. 'Is dat niet duidelijk?'
Ik bekijk hem eens goed. Een jeansbroek, een coltrui, Adidas-schoenen, lange, zwarte jas, zijn haar in gel. Ik heb geen idee wat ik moet zien.
'Nee,' zeg ik.
'Echt niet?' vraagt hij en zijn ogen kijken me door zijn brillenglazen aan. Zijn ogen zijn groot en bruin.
'Nee,' herhaal ik.
'Mm ... ik werd gepest omdat ik een bril draag. Brillmuts, brilsmurf, brillie, ik heb ze allemaal al gehoord,' zegt hij. Ik frons.
'Wat een bullshit,' mompel ik.
'Echt eh?' Ik kijk naar hem om en glimlach als ik zie dat hij hetzelfde doet.
'Hier is het,' zeg ik dan en ik klop op de al gesloten deur.
'Binnen!' roept mevr. Collins en ik doe de deur open om te zien dat de hele klas me aanstaart.
'Sorry, mevrouw Collins, maar ik kwam een nieuwe leerling tegen en hij was opzoek naar dit lokaal,' zeg ik.
'Mm ...' zegt ze chagrijnig. 'Ga snel zitten.'
Ik glimlach en ga aan een leeg tafeltje zitten. Ik wenk dat Seppe langs me mag komen zitten.
'Goed, omdat ik nog punten moet hebben van jullie, gaan we een taak maken. Jullie mogen er per twee aan werken en ik wil het volgende week ingevuld terugkrijgen,' zegt mevr. Collins en ze deelt bundeltjes uit van minstens vijf pagina's. Ik hoor de klas al zuchten.
Dit word nog een zware week.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Maak kennis met Seppe.
Veel leesplezier lieve lezertjes.