Elektrische Liefde

Hoofstuk 7: Vertellen

De volgende ochtend verbaast het me niets als er twee jongens langs me in bed liggen. Natuurlijk was ik in slaap gevallen in de auto toen we net hier kwamen. Ik denk dat Seb me heeft opgetilt en me in bed heeft gelegd, of dat hoop ik toch.
Vandaag zit er ook een lichtpuntje in de rolluik omdat Cederik nooit in het echte pikkedonker wilt slapen. Daardoor zie ik dat er opnieuw dingen zweven. Zelfs het haar van Seb, naar wie ik toe lig, staat recht alsof het elektrisch geladens is. Ik denk dat dit het teken is dat ik ben "opgeladen".
'Seb,' fluister ik en ik hoop dat hij zo snel mogelijk wakker wordt. 'Sebastiaan.'
Hij geeft geen reactie en ik beweeg me langzaam waardoor ik Cederik achter me slaperig hoor kreunen.
'Sebastiaan,' probeer ik nog eens en eindelijk doet hij zijn ogen open. Ik kan het net in het kiertje licht zien.
'Wat is er?' vraagt hij en zijn stem klinkt rasperig.
'Sst, niet zo luid,' fluister ik. Seb probeert zich uit te rekken, maar beseft dan dat er nog iemand achter me in bed ligt. 'Je moet rondkijken.'
Dat doet hij en zijn adem stokt een beetje.
'Het is eng om het zo te zien,' fluistert hij.
'Gelijk heb je. Wat moet ik doen?'
'Niks. Ik maak Cederik wakker en jij vertelt het hem. Niet ontspannen want dan komt alles tegen onze hoofden en ik heb geen zin om zo mijn dag te beginnen,' zegt hij. Ik knik.
Meestal zou iemand zeggen dat je je juist wél zou moeten ontspannen, maar hij heeft gelijk. Gisteren zuchtte ik en viel alles naar beneden. We hebben toen geluk gehad, maar ik wil mijn bureaulamp niet tegen mijn hoofd krijgen. Hij heeft de mogelijkheid gekregen om te zweven door Sebs vreemde gewoonte om alles uit te trekken. Daardoor zie je ook vaag de kabel boven onze hoofd zweven.
Seb staat langzaam op en ontwijkt de vliegende voorwerpen die zijn hoofd dreigen te raken. Hij stapt naar de andere kant van het bed en probeert Cederik wakker te maken door hem door elkaar te schudden.
'Ced, wordt eens wakker, luierik,' zegt hij en Cederik probeert Seb van hem weg te duwen, wat mislukt.
'Cederik. Godverdomme,' zegt Seb die Cederik nu kog harder door elkaar schudt.
'Seb, laat me eens slapen,' mompelt Cederik dan uiteindelijk en hij draait zich om, naar mij toe. Ik kan hem niet zien, enkel voelen. Zijn warme adem in mijn nek die me kippenvel bezorgd. Zijn hand die boven mijn hoofd komt te liggen en een beetje door mijn haar gaat. Als zijn stemtrillingen dan ook nog eens bij mij komen, begeef ik het en zucht ter ontspanning.
Meteen hoor ik een harde bonk. Ik voel Cederiks lichaam bijna opspringen van de schrik.
'Wat was dat?' vraagt hij.
'Ella? Straks was die lamp nog op iemands hoofd beland,' zegt Seb en ik ga ook rechtzitten.
'Sorry, maar ik kon het echt niet langer volhouden,' zeg ik ter verdediging en om mijn woorden kracht bij te zetten sta ik recht en doe het licht aan, nadat ik de meeste spullen omzeild heb.
'Er is toch niemand gewond geraakt?' vraag ik dan en ik raap alles op. 'Jij moet die stekker gewoon laten insteken.'
'Dat is energieverspilling,' zegt hij.
'Maar anders gaat hij iedere ochtend rondzweven,' zeg ik.
'Maak hem vast met plakband,' zegt Seb en nu is hij ook aan het helpen met de dingen op te ruimen. Enkel Cederik zit als verstijfd in bed, maar dat zou ik ook doen al mijn twee beste vrienden aan het ruziën waren over iets waar jij nog niks van weet.
'Dat is mooi,' zeg ik sarcastisch en ik gooi alle pennen ín mijn bureau, deze keer.
'Wat is hier aan de hand?' vraagt Cederik dan.
'Dat gaat Ella je nu uitleggen,' zegt Seb en ik staar hem boos aan, maar herpak me dan en ga langs Cederik op mijn bed zitten.
'Ik heb een soort gave,' zeg ik. Cederik trekt een wenkbrauw op. 'Vrijdag na de film heb ik een elektrische schok gekregen. De volgende ochtend zweefde alles en gaf ik een parfumflesje een stroomstoot.'
'Dat kan niet,' zegt Cederik vrijwel meteen. Ik kijk wanhopig naar Seb.
'Het is wel waar. Ik heb het met eigen ogen gezien. We dachten dat het eenmalig waren, maar gisteren om één uur, was haar energie op. Dat zag je toch?'
'Maar je kon toch ook gewoon moe zijn?'
'Nee, het voelde anders. Alsof ik letterlijk was leeggezogen,' zeg ik.
'Zomaar ineens?'
'Nadat ik naar buiten ging, ja,' zeg ik.
'O,' zegt Cederik en het lijkt dat hij zich het herrinert wat we voordat ik wegging, hadden gedaan.
'Ik kan het zelfs laten zien,' zeg ik en ik pak Sebs gsm. Hij laat die pas op als hij helemaal uitgevallen is. Dus ik denk dat hij nu 15% is. Ik pak het ding van het nachtkastje en meteen voel ik mezelf slapper worden en krijg ik hoofdpijn. Het positieve is dat, als ik de gsm aanzet, hij 100% heeft. Cederiks ogen rollen bijna uit hun kassen en ik moet gaan zitten of ik val nog.
'Gaat het?' vraagt Seb.
'Hoofdpijn,' mompel ik.
'Wil je een pilletje?'
'Nee, het gaat,' zeg ik.
'Dat was cool,' zegt Seb dan en ik glimlach zwak naar hem. Cederik komt aan mijn andere kant zitten en legt zijn hand op mijn arm.
'Dat was ... put het je niet uit?' vraagt hij verbluft. Ik zou het ook bizar vinden.
'Valt mee,' zeg ik en ik wrijf over mijn hoofd.
'Zullen we anders gaan ontbijten?' vraagt Seb.
'Oké,' zeg ik. Misschien laad me dat wel op.
'Ik zal wel koken,' zegt Cederik. Hij kan als de beste koken. Seb en ik wouden hem zelfs als kok laten verder studeren, maar dat wou hij niet. Koken blijft een hobby, zei hij.
'Yes,' zegt Seb en hij springt recht om naar de keuken te gaan. Als ik wil opstaan, helpt Cederik me omdat alles begint te draaien.
'Sorry, dat ik je niet geloofde maar het klonk nogal ongeloofwaardig,' zegt hij en ik knik.
'Ik neem het je niet kwalijk,' zeg ik en ik wil naar de beneden gaan, maar hij houdt me nog eens tegen.
'Heeft het met Britt te maken? Dat je gisteren uitgeput was?' vraagt hij. Mijn hart hamert tegen mijn ribben.
'Nee,' lieg ik.
'Ik weet dat je haar niet echt mag omdat ze veel tijd en aandacht van me vraagt, maar ze gaat niet tussen onze vriendschap staan, oké?'
Ik knik. Natuurlijk denkt hij dat het daarom is.
'Oké,' zeg ik zacht.
'Het zit toch goed tussen ons?' vraagt hij. Nu moet ik wel recht in zijn ogen kijken, anders gelooft hij het niet. Zijn groene ogen staan in paniek omdat hij denkt dat onze vriendschap aan het afbrokkelen is, maar voor mij is die al lang naar het volgende level gestegen.
'Altijd, Cederik,' zeg ik en ik glimlach gemeend naar hem. Liever ge-friendzoned dan helemaal niets. Zijn ogen kijken opgelucht en hij trekt me in een knuffel. Mijn hoofd voelt lichter en de hoofdpijn verdwijnt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nieuw hoofdstukje!
Laat zeker achter wat je ervan vind!
Veel leesplezier lieve lezertjes