Elektrische Liefde

Hoofdstuk 23: Route

Ik: Waar spreken we ergens af?
Jonas: Wat dacht je van het park?
Ik: Prima.
Ik: Steek je oortjes in?
Jonas: Als ik alleen ga wel, maar nu niet.
Ik: Oké, tot zo.

Rond vijf uur zit ik in het park op een bankje dicht bij het meer. Al snel komt Jonas aangelopen.
'Ben je klaar?' vraagt hij als hij voor me tot stilstand komt. Ik knik en sta recht. Mijn flesje water in mijn rechterhand en mijn gsm in mijn linker. Ik heb wel een broekzak, maar ik houd mijn gsm liever vast.
'Ja, hoe gaan we eigenlijk lopen?' vraag ik.
'Via dit park door naar het bos en via de elektriciteitspalen terug naar het park. Zo ga ik altijd,' zegt Jonas.
Via de elektrisciteitspalen?
Er loopt een rilling over mijn rug als ik terug aan de avond van de schok denk.
'Is dat niet gevaarlijk?' vraag ik, op mijn hoede.
'Nee, er is een hek langs gezet dus je kan er niet heen. Enkel via de poort, maar daar zit een slot op,' zegt Jonas en hij begint met joggen. Ik volg hem. Gelukkig is het een rustig tempo.
'O, oké,' zeg ik, nog steeds nerveus. Elektrisciteit heb ik de laatste tijd te veel gezien, maar als er een hek rondstaat en ik niet nog eens geëlektrocuteerd kan worden, is voor mij alles prima.
'Heb je trouwens al eerder gejogd?' vraagt Jonas dan. We gaan over het pad van het park naar het bos.
'Nee, dus niet te snel gaan en me niet staan uitlachen als ik half dood ben,' zeg ik met een glimlach, maar stiekem ben ik bang. Jonas weet niet wat er met me aan de hand is en wat gebeurt er als ik opeens flauw val omdat ik te veel energie heb opgedaan.
Ik had nog even geslapen nadat ik mijn woordjes van Frans had geleerd voor morgen. Het was snel klaar dus heb ik ongeveer een uurtje kunnen slapen.
'Nee, nee,' zegt Jonas en hij versnelt zijn looppas. Ik trek een wenkbrauw op en laat mijn hoofd lichtjes naar rechts hangen. Jonas glimlacht naar me en gaat nog iets sneller. Ik laat hem niet zomaar winnen en loop hem achterna.
'Nog sneller?' vraagt hij.
'Nee, dat hoeft niet,' zeg ik en mijn adem stokt al een beetje in mijn keel. Mijn longen proberen de lucht op te zuigen en ik moet mijn pas iets vertragen. Jonas zegt er niks over, maar vertraagt wel.
We lopen ongeveer een half uur. Het is best leuk eigenlijk. Behalve dan het gedeelte waar we langs de elektriciteitscentrale liepen. Al die grote machines gaven me de rillingen en daar versnel ik mijn tempo wel een beetje. Jonas volgt me gewoon en de palen zijn al snel uit het zicht door het dek van bomen boven onze hoofden. Het was niet eens zo koud als ik had verwacht.
'Je hebt een goede dag uitgekozen,' zegt Jonas als we langs elkaar op het bankje zitten waar ik eerder op zat.
'Gaan we ook lopen als het regent?' vraag ik.
'Hangt ervan af. Als het pijpenstelen regent niet, maar als het zo lichtjes regent wel, of ja, dan ga ik toch meestal,' zegt hij. Ik leun met mijn hoofd naar achteren, op de rugleuning van het bankje, en zucht. Nu moet ik terug naar huis om te eten en verder te leren.
'Ik zie je donderdag toch?' vraagt Jonas. Ik knik en ga terug wat rechter zitten.
'Ja en zaterdag ook,' zeg ik en dan neem ik een slok van mijn water.
'Goed, ik ga er vandoor want mijn moeder sms'te me dat het eten bijna klaar is,' zegt hij en hij staat recht. Ik steek mijn hand uit en Jonas trekt me omhoog.
'Smakelijk,' zeg ik.
'Jij ook,' zegt hij en hij knipoogt nog naar me voordat hij wegloopt. Ik kijk hem nog even achterna en jog dan ook naar huis. Jonas had me verteld dat ik thuis nog eens moest stretchen voordat ik terug iets anders ging doen en een goede lange en warme douche helpt je spieren te ontspannen.
Dus ik weet al wat ik ga doen.

Nadat ik mijn haren gekamd heb en in een vlecht over mijn schouder heb gebonden, droog ik de rest van mijn lichaam af en trek mijn kleren aan. Of eigenlijk een lange pyjama broek en Sebs trui met daaronder mijn pyjama-shirt. Dan komt Seb de badkamer binnen en begint te ijsberen nadat hij de deur weer heeft dichtgedaan.
'Ik heb het,' zegt hij tegen me. Ik frons.
'Wat heb je?'
'De perfecte manier om Seppe als mijn vriendje te vragen. Het enige probleem is dat ik niet weet wanneer,' zegt hij en hij stopt met ijsberen en kijkt me aan. Ik steek mijn handen in de zak van de trui.
'Vraag hem morgen,' zeg ik.
'Dat gaat niet. Hij zei dat jullie gaan werken aan dat project van geschiedenis en dat hij niet mag uitgaan met vrienden als hij de volgende dag school heeft,' zegt Seb en hij leunt tegen de douche.
'Mm ... ik zal die taak wel afmaken en dan ga jij je droomman versieren,' zeg ik. Seb trekt zijn wenkbrauwen op.
'Zou je dat doen?' vraagt hij.
'Ja,' zeg ik en Seb komt dichterbij. Zijn armen trekken me dicht tegen hem aan en ik knuffel hem terug. Ik glimlach tegen zijn borstkas.
'Mag ik weten wat je gaat doen?' vraag ik. Seb laat me los en grijnst.
'Nee, je zult het wel van Seppe horen. Of niet,' zegt Seb en hij haalt zijn schouders op.
'Kom op, Seb, je weet dat ik het zo graag wil weten,' zeg ik.
'Ik zal het je morgen vertellen,' zegt hij. Mijn gezicht klaart op, tot hij eraan toevoegt: 'Misschien.'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik loop een beetje voor op schema dus hier nog een hoofdstukje!
Veel leesplezier lieve lezertjes.