Elektrische Liefde

Hoofdstuk 16: Rennen

P. O. V. ELLA

Rennen is alles wat ik kan doen.
Rennen, het woord spookt door mijn hoofd en herhaalt zich steeds opnieuw omdat ik de andere gedachte niet wil horen. Anders zou ik inzakken en dat kan ik op straat niet maken.
Ik weet niet hoe laat het is, ik weet niet of ik Seb heb gebeld of niet, ik weet niet of Seppe nog thuis is en ik heb zeker geen idee hoelang geleden ik bij Cederik ben vertrokken.
Eindelijk kom ik thuis aan en pas nu voel ik de tranen op mijn wangen.
Wie weet hoelang ik heb lopen wenen.
Ik trap mijn schoenen uit en struikel bijna als ik mijn jas op de stoel gooi.
'Seb?' Mijn stem trilt en mijn lichaam voelt leeg aan. De tranen stromen geruisloos over mijn wangen als ik van de keuken naar de woonkamer ga en dan naar boven.
'Seb?' vraag ik. Geen reactie. 'Sebastiaan?'
Ik ga naar zijn kamer. Vermits zijn deur dicht is, klop ik eerst.
'Seb?' zeg ik opnieuw en mijn benen trillen alsof ik in een massagestoel zit.
'Ella?' komt er na een tijdje van achter de deur.
'Seb, ik-ik heb je heel even nodig. Is Seppe daar nog?' vraag ik. Even hoor ik niks.
'Ja,' zegt Seppe's stem dan. 'Ik ben er nog.'
'Sebastiaan, wil je heel even komen?' vraag ik en dan doe ik de deur open omdat mijn geduld op is. Ik zie Seppe en Seb. Allebei dragen ze geen shirt. Seb ligt nog half op Seppe en ze worden rood als ze merken dat ik in de deuropening staan. Mijn hersenen stoppen met werken omdat ik geen idee heb van wat er hier aan de hand is.
'Het is precies wat je denkt,' zegt Seb, maar wat denk ik dan. Waren ze aan het zoenen voordat ik binnen kwam?
'Kom je even mee?' vraag ik dan en mijn stem trilt nog steeds. Ik ben ontzettend blij dat Seppe en Seb elkaar eindelijk hebben gevonden, maar de gedachte aan zoenen leidt tot bij Cederik en met die gedachte, breekt mijn hart in een paar stukjes en dat opnieuw en opnieuw.
Het lijkt wel alsof Seb me nu pas echt goed bekijkt want zijn ogen worden triest en bezorgd.
Zonder nog iets te zeggen ga ik naar mijn kamer, waar ik begin te ijsberen.
Als Seb binnenkomt, heeft hij terug een shirt aan en gaat hij op mijn bed zitten.
'Wat heb je gedaan?' vraagt Seb en meteen rollen er weer tranen over mijn wangen.
'I-ik heb n-niks gedaan,' zeg ik. 'C-Cederik heeft me gezoend.'
'Hij heeft wát?' vraagt Seb en hij pakt mijn hand als ik langs hem heen loop. Ik kijk hem aan en herhaal langzaam mijn zin, anders snap ik het zelf nog niet.
'Waarom?' vraagt Seb. 'Hij heeft toch iets met Britt?'
'Ja, maar z-ze had iemand a-anders gekust op dat f-feest van gisteren,' zeg ik.
'Wát!' roept Seb. 'Zij heeft wát? Die vuile -
'Seb,' zeg ik en ik ga langs hem zitten, op mijn bed. 'Ik weet het.'
'Wat heb je gezegd?'
'Dat hij zelf moest beslissen wat hij gaat doen. Uitmaken? Samen blijven? Ik heb geen idee wat hij gaat kiezen,' zeg ik, al iets wat gekalmeerd.
'Hij maakt wel de verstandigste beslissing.'
'Dat hoop ik,' beaam ik.
'Natuurlijk geeft dat geen rede om met jou te zoenen,' zegt Seb. 'Je vond het leuk, eh?'
'Ik voel me zo schuldig! Ja, ik vond het leuk en ik zou het zo nog eens doen, maar hij duwde me weg en is samen met Britt en ... ik heb geen idee wat ik moet doen, Seb,' zeg ik. 'Leid me alsjeblieft af.'
'Hoe?' vraagt hij.
'Vertel over Seppe. Wat hebben jullie uitgespookt toen ik er niet was?'
Meteen wordt Sebs gezicht vuurrood en kijkt van me weg.
'Gewoon, hetzelfde wat jij bezig was,' mompelt Seb en alsof hij het heeft gehoord, komt Seppe binnen nadat hij op de deur heeft geklopt.
'I-ik moet ervandoor,' zegt hij en zijn ogen worden precies naar Sebs lichaam gezogen. Ze zijn zo schattig samen.
Seb kijkt heel even naar mij.
'Oké,' zegt hij en ik kijk van Seppe naar Seb en terug.
'Ga even afscheid nemen,' zeg ik zacht tegen Seb en hij kijkt me dankbaar aan.
'Daag Seppe,' zeg ik dan en zijn gezicht gaat van zijn rode tint naar een glimlach.
'Doei, Ella. Hou je goed,' zegt hij en dan neemt Seb Seppe's hand vast en lopen ze samen naar beneden.
Ik laat me naar achteren vallen en wrijf over mijn slapen. Een zucht verlaat mijn lippen. De lippen die Cederik net nog heeft gekust. Ik kan niet ontkennen dat ik het leuk vond. Wat zou jij doen als de jongen waar je al eeuwig op verliefd bent, je kust?
Het enige probleem is dat Cederik er spijt van heeft en ik heb geen idee hoe het nu verder moet. Gaan we doen alsof dit nooit gebeurd is? Of gaat Cederik verder met zijn leven en blijf ik in een bad van zelfmedelijden zwemmen?
Waarschijnlijk.
'Ik ben er weer,' zegt Seb plots en ik ga terug rechtzitten. De energie is nog steeds niet helemaal terug waardoor ik zwarte vlekjes voor mijn ogen zie.
'Heb je Seppe nog gedag kunnen zeggen of plakte je mond aan de zijne?' vraag ik om mezelf op te peppen.
'Beide,' mompelt Seb en hij gaat terug langs me zitten. Ik leg mijn hoofd op Sebs schouder.
'Ik ben doodop,' zeg ik.
'Was je naar hier gerend?' vraagt Seb.
'Ja,' zucht ik.
'Ik ruik het,' zegt hij en ik geef hem glimlachend een por in zijn buik.
'Seb?'
'Ja?'
'Ik denk dat Cederik met Britt gaat samen blijven,' zeg ik dan.
'Als hij het waagt! Die meid is niet goed voor hem. Wie weet heeft ze wel meer zitten uitspoken dan alleen zoenen,' bromt Seb.
'Maar toch. Ik denk dat hij bij haar gaat blijven. En misschien is het tijd om iemand anders te zoeken. Ik bedoel, ik moet verder gaan,' zeg ik.
'Je weet dat dat niet zomaar gaat,' zegt Seb en zijn hand streelt me over mijn haar. Ik zucht.
'Dat weet ik, maar ik wil het proberen. Cederik is met iemand anders gelukkig en misschien moet ik dat ook doen,' zeg ik.
'Sinds wanneer ben je zo verstandig?' vraagt Seb en ik geef hem weer een por in zijn buik.
'Ik bén verstandig,' zeg ik.
'Wat jij wilt, Ella. Wat jij wilt,' zegt hij en ik doe mijn ogen dicht.
'Heb ik je al verteld over Jonas?' vraag ik dan.
'Die jongen met wie je wandelen was? Ja, maar niet veel,' zegt hij.
'Misschien moet ik eens met hem omgaan. Gewoon, om mezelf af te leiden,' zeg ik.
Jonas en ik hebben elkaar toch duidelijk gemaakt dat we geen zin hebben in een relatie. Ik heb hem mijn nummer gegeven uit een mogelijke vriendschap. Misschien moet ik die dan maar opbouwen.
'Zolang je maar geen domme dingen doet deze keer,' zegt Seb. Ik glimlach.
'Ik doe nooit domme dingen,' zeg ik en met die woorden val ik in slaap.
Ergens ver weg van alle problemen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Mijn hoofd ontploft bijna van alle huiswerk ... maar ik heb toch een plaatsje gevonden om dit te publiceren ;)
Hebben jullie veel te doen tegen morgen?
Veel leesplezier lieve lezertjes.