Elektrische Liefde

Hoofdstuk 10: Sepastiaan

Dinsdag vliegt voorbij en al snel wordt het woensdag en sta ik samen met Seppe te wachten op Seb.
'Sorry, meestal is hij niet zo laat. Hij zal wel een boek kwijt zijn of -
'Lavella!' onderbreekt Sebs stem mijn verontschuldiging omdat we al een kwartier in de regen staan. Seppe's bril is al nat en hij veegt hem voor de achtste keer af.
'Lavella?' vraagt Seppe.
'Ja, dat is mijn volledige naam, maar ik word liever Ella genoemd,' zeg ik.
'O, oké,' zegt hij en dan komt Seb dichterbij. Hij blijft staan als hij Seppe ziet en dan schraapt hij zijn keel.
'Ik ben Sebastiaan, maar Seb is goed genoeg,' zegt hij.
'Seppe,' zegt Seppe glimlachend, maar ik zie dat hij onder zijn kap een beetje rood wordt.
Zou de roddel dan toch waar zijn?
'Stap in. Ik heb jullie al veel te lang laten wachten,' zegt Seb, maar als ik wil instappen, houdt Seb me tegen.
'Is dát de nieuwe?' vraagt hij.
'Ja, waarom?' vraag ik.
'Omdat hij behoorlijk knap is. Opeens hoop ik dat de roddel waar is,' zegt hij.
'Is mijn Sebbie verliefd?' vraag ik met een kinderstem. Meteen wordt hij rood.
'Misschien is er kans dat ...' zegt hij.
'We zullen maar vertrekken,' zeg ik met een knipoog en stap langs Seppe in de auto.
'Sorry, Seb had een klein probleempje, maar het is al opgelost,' zeg ik tegen Seppe. Dan stapt Seb in en start de auto. De muziek is zachtjes op de achtergrond te horen.
'Is dat een cd van ACDC?' vraagt Seppe. Seb luistert even en knikt in de achteruitkijkspiegel naar hem.
'Ja, maar ik kan ook een andere opzetten als je wilt. Ik heb nog andere artiesten en de radio is er ook nog altijd,' zegt Seb en hij is al aan het rommelen in het bakje langs hem.
'O, nee, ik vind ACDC juist leuk,' zegt Seppe. Ze glimlachen beide, maar niet naar elkaar.
'Moet ik het luider zetten?' vraagt Seb.
'Als ... dat mag wel,' zegt Seppe. Dan zie ik alle twee de jongens meezingen met het liedje, dat ik niet echt ken.
Het is wel schattig.

Als we thuis aankomen eten we eerst een boterham en daarna gaan Seppe en ik aan het werk. Nadat we een paar vragen hebben opgelost, komt Seb de keuken binnen met een werkboek in zijn handen.
'Hey, mag ik hier leren?' vraagt hij. Ik kijk Seppe vragend aan, die vervolgens knikt.
'Ja,' zeg ik. 'Lukt het boven niet?'
'Niet echt,' zegt hij. 'Het is er te stil.'
Op dat moment gaat de bel.
'Ik ga wel,' zeg ik me een knipoog naar Seb. Hij wordt rood en kijkt naar zijn boek. Dan gaat hij aan de uiterste kant van de tafel zitten, zo ver van Seppe weg als maar kan.
'Ik ben zo terug,' zeg ik tegen Seppe en ga ik naar de voordeur. Als ik opendoe, staat Cederik daar.
'O, hey,' zegt hij.
'Hey,' zeg ik. 'Is er iets?'
'Ik heb net ruzie gehad met Britt en ik wist niemand anders om even naar toe te gaan,' zegt hij. 'Nu kan ik echt niet naar huis.'
'O, sorry, ik bedoel, kom binnen,' zeg ik. 'Wel niet naar de keuken gaan want daar ben ik huiswerk met iemand aan het maken, maar dat kan wel even wachten.'
'Met wie?'
'Seppe,' zeg ik.
'Wie?' vraagt Cederik nog eens.
'De nieuwe leerling en Seb vindt hem knap, maar ik ga even zeggen dat het pauze is en dan gaan we naar mijn kamer,' zeg ik en ik hoor Cederik de trap al op gaan als ik naar de keuken loop. Daar zie ik dat Seppe niet meer op zijn plek aan de buitenkant zit, maar langs Seb. Ze kijken meteen op als ik binnenkom. Seb glimlacht onschuldig en haalt zijn hand subtiel van Seppe's bovenbeen af. Ik glimlach erom.
'We houden even een pauze,' zeg ik. 'Seb, kan ik je heel even spreken?'
'Euhm ... oké,' zegt hij en staat op en komt op me af. We gaan in de woonkamer staan.
'Cederik was aan de deur. Hij is nu in mijn kamer, maar hij heeft ruzie gehad met Britt,' zeg ik. Meteen schalt Sebs lach door de ruimte. Ik frons.
'Sorry, maar de ruzie is niet grappig. Het is grappig dat jíj hem daarmee gaat helpen,' legt hij uit. Ik trek triest een mondhoek op.
'Ik weet het, maar wil je even Seppe helpen en zo? Drinken geven en zorgen dat hij niet dood gaat als hij naar huis moet,' zeg ik.
'Euhm ... oké,' zegt hij en er verschijnt een blos op zijn wangen.
'Weet je al of hij ook op jongens valt?' vraag ik.
'Nee, maar hij laat wel veel toe. Ik bedoel, je had gezien dat ik mijn hand op zijn been had liggen, dat vond hij oké. En daarvoor viel zijn bril bijna van zijn neus en ik mocht hem er terug opschuiven. Maar ik denk dat hij dat niet bij iedereen doet,' zegt Seb.
'Misschien is hij inderdaad gepest geweest,' zeg ik.
'Maar dan laat je toch niet zoveel toe?'
'Wel als hij je leuk vind. Of knap,' zeg ik en de rode blos wordt erger.
'Ik zorg wel voor je leermaatje, als jij voor je prins zorgt,' zegt Seb dan.
'Oké,' stamel ik en dan ga ik naar boven en gaat Seb naar de keuken. Ik hoor hem Seppe wat drinken aanbieden en glimlach. Dan verdwijn ik naar mijn kamer, waar Cederik op mijn bed ligt.
'Vertel,' zeg ik en plof langs hem neer. Ik zie enkel zijn profiel als hij start met praten.
'Ze had een rotopmerking gemaakt over jou en ik zei tegen haar dat ze mijn vrienden niet zomaar mocht beledigen,' zegt hij. Meteen voel ik een steek in mijn hart omdat ze over mij praten, maar dat verdwijnt als hij zegt dat hij er iets van gezegd heeft.
'Hoe reageerde ze?' vraag ik.
'Oké, ze zei oké,' zegt hij.
'Wat is er dan nog gebeurd?' vraag ik.
'Snap je het niet Ella? Ze zei "oké". Ik verwachtte een "sorry",' zegt hij en nu zie ik het ook in.
'O,' zeg ik. 'Ik snap het.'
'Toen zei ik dus dat het niet oké was en haalde dat gedoe met Seb aan, dat vond ik ook niet kunnen,' zegt hij.
'Dat was wel grof,' bevestig ik.
'Het was niet alleen grof, het was beledigend. Dus nadat ik dat had aangehaald, zei zij: "Ik zal erop letten". Toen ben ik bij haar weggelopen en nu weet ik niet wat ik moet doen,' zegt Cederik en nu kijkt hij me wel aan. Recht in mijn ogen en meteen heb ik het gevoel dat ik oplaad. Zolang er maar geen dingen gaan zweven, is alles goed.
'Je moet afwachten,' zeg ik. 'Wachten totdat ze haar excuses komt aanbieden en echt moeite voor je wilt doen.'
Als zij hem laat gaan, is ze niet de slimste. Ik zou hem al lang mijn eeuwige liefde hebben verklaart als hij ook hetzelfde voor mij voelde, maar dat is dus niet zo.
'Maar dat is zo ... frustrerend,' zegt hij zacht.
'Als zij geen moeite voor je doet, is ze het niet waard,' zeg ik simpelweg.
'Maar ik wil geen ruzie,' zegt Cederik.
'Ik weet het,' zeg ik en dan kruip ik in zijn armen omdat ik voel dat hij er nood aan heeft.
'Dankjewel,' fluistert hij in mijn oor en ik moet me bedwingen om mijn haartjes omlaag te houden als zijn adem mijn nek streelt.
'Ik weet dat je geen ruzie wilt, maar soms is het nodig en kom je er sterker uit,' zeg ik en ik laat hem los omdat ik dat anders nooit meer ga doen.
'Je hebt gelijk,' zegt hij.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nieuw hoofdstukje omdat ik morgen geen tijd heb om er eentje te posten ... sorry
Veel leesplezier lieve lezertjes!