Elektrische Liefde

Extra Hoofdstuk 15: Zoenen

P.O.V SEBASTIAAN

'Zullen we anders naar boven gaan?' vraag ik als Ella de deur uit is.
Ik denk dat ze naar Ced is want ze haastte zich en haar gezicht stond helder, blij. Alsof ze iets gaat doen zodat ze de wereld kan verbeteren. Misschien is dat wel zo. Misschien verbetert ze háár wereld.
Seppe kijkt me met lichtrode wangen aan waardoor ik weg moet kijken.
'O-oké,' zegt hij en ik spring op uit de zetel en ga hem voor naar boven.
'Goed, dit is mijn kamer. Let niet op de rommel,' mompel ik erachteraan als we in mijn kamer zijn. Het bed staat recht tegenover de deur, net zoals bij Ella. Aan de ene kant staat een grote kast die heel de muur bedekt met één grote spiegel in het midden en aan de andere kant staat mijn rommelige bureau. Overal liggen kleren, maar gelukkig geen onderbroeken want dan zou ik door de grond zakken van schaamte.
Ik plof op mijn bed en Seppe gaat voorzichtig langs me zitten.
'Goed, wat wil je doen?' vraag ik en kijk recht in zijn bruine ogen die me overal mee naar toe zouden kunnen nemen.
Shit, wat ben ik weg van deze jongen.
'Maakt niet uit,' zegt hij en hij bestudeerd mijn gezicht alsof hij uit mijn hoofd een idee kan pakken. Dat gaat hij er niet vinden want anders zou ik het voorstellen, en niet vragen wat hij zou willen doen.
'Anders ... Ik heb wel een idee,' zegt hij dan. 'Omdat we elkaar niet zo goed kennen, dacht ik dat we misschien een vragenstelspel konden spelen. Ik deed het vroeger altijd op de campings als ik op reis ging met mijn grootouders. Het was leuk om zo iemand te leren kennen.'
'Hoe werkt het?'
'Je stelt elkaar om de beurte één vraag.'
'Oké,' zeg ik. 'Begin maar.'
'Wat? Euhm ... nee, doe jij maar eerst,' zegt hij verlegen en op deze momenten zou ik mijn handen op zijn wangen willen leggen en hem willen zoenen.
'Wat is je lievelingskleur?' vraag ik. Zijn bruine ogen proberen in mijn ziel te komen als hij zegt: 'Blauw, denk ik.'
'Goed, jou beurt,' zeg ik.
'Hoelang woont Ella hier al?' vraagt hij.
'Negen jaar,' zeg ik. 'Hoe oud ben je?'
'Zeventien, maar wordt binnen anderhalve maand achttien,' zegt hij en zijn ogen kijken nog steeds in de mijne. Ik krijg het warm.
'Hoe oud ben je? Ik denk niet dat je als zeventienjarige mag rijden,' merkt hij op.
'Nee, ik word dit jaar negentien. Ik ben een jaar blijven zitten in de kleuterklas omdat ze zeiden dat ik nog niet "klaar" was voor de lagere school,' zeg ik. Het was onzin, maar ik weet niet wat ik zou doen als ik Ella en Ced niet had.
Zo gaat het nog een tijdje door en ondertussen ben ik subtiel dichterbij Seppe gaan zitten. Al denk ik dat hij het wel doorheeft vermits zijn wangen met de minuut roder worden.
'Val je eigenlijk op jongens?' vraag ik als het mijn beurt is. De vraag zit al sinds vrijdag in mijn hoofd omdat hij de Maze Runner wou kijken omdat Newt schattig was.
Niet Theresa.
'Ik dacht dat mijn Newt-actie wel duidelijk was,' zegt Seppe en hij lacht om zijn rode wangen, die nog een tint roder zijn geworden, te verbergen.
'Euhm ... is dat een ja?' vraag ik. Seppe knikt.
'Ja, maar ... enkel Ella weet het echt, dus alsjeblieft niet rondbazuinen, maar je snapt het wel,' zegt hij.
Natuurlijk weet Ella het en waarschijnlijk had ze me daarom alleen met hem gelaten. Ze zou hem ook naar huis kunnen hebben gestuurd, maar dat deed ze niet.
'Heb je al -
'Het is mijn beurt,' onderbreekt Seppe me lachend. Nu heeft hij mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Ik wil weten of hij al gekust heeft, of misschien nog verder.
'Hoeveel jongens heb je al écht gekust? Uit liefde dus,' zegt Seppe. En natuurlijk had Ella verteld dat ik enkel op jongens val.
'Euhm ...' zeg ik en ik moet echt goed nadenken want ik heb nog maar van één jongen écht gehouden. En die zit voor me. De andere lieten me na een kus met rust, maar bij Seppe heb ik het gevoel dat ik hem moet beschermen en altijd bij me wil hebben.
Ik kijk onbewust naar zijn lippen, maar verplaats mijn aandacht dan terug naar zijn ogen. Hij lijkt het niet gemerkt te hebben.
'Nou?' vraagt Seppe en hij glimlacht lief naar me. Als ik nog langer naar hem blijf kijken, kus ik hem zo en dat zou enorm ongepast zijn.
Shit, waarom is Ella vertrokken. En nog erger, waarom heb ik hem niet gewoon weggestuurd als ik wíst dat ik dit niet zou aankunnen.
Prompt sta ik op en ijsbeer door de ruimte. Alsof ik aan het tellen ben, maar ik heb niks om te tellen.
'Geen,' zeg ik.
'Geen?' herhaalt hij.
'Ja,' zeg ik.
'Dat kan niet,' zegt Seppe en hij gaat ook rechtstaan en kijkt uit het raam.
'Heb jij al écht gekust?' vraag ik. Seppe draait zich terug naar me om en ik denk dat ik het me verbeeld, maar voor heel even kijkt hij naar mijn lippen.
'Nee,' zegt hij en zijn bruine ogen boren zich letterlijk in me. 'Zelfs nog nooit nep gekust.'
'Niet?' vraag ik.
'Nee,' zegt hij en ik zet een stap dichter naar hem toe omdat ik zo graag de hitte van zijn lichaam wil voelen.
'Ben je al eens ooit verder gegaan dan zoenen? Ik bedoel, toen je een dronken bui had of zo?'
'Nee, dat houd ik voor mijn droomman.'
'Ben je verliefd?' vraagt hij. Ik glimlach.
'Het is mijn beurt,' zeg ik. Hij kijkt betrapt en slaat zijn ogen neer.
'Zou je iemand willen kussen?' vraag ik. Mijn ogen proberen weer af te dwalen naar zijn roze kussentjes. Nu wil ik hem nog liever kussen. Ik wil als eerste zijn lippen uitproberen.
'Euhm ...' antwoordt hij ongemakkelijk. 'Ja?'
Mijn hart bonkt steeds harder en mijn bloed kan ik bijna voelen stromen, vooral naar mijn wangen. Ik zet nog een stap naar hem toe en dan zie ik mezelf even in de grote spiegel.
Mijn ogen zijn blauw.
Ik buig me langzaam naar Seppe toe en de ruimte tussen ons wordt steeds kleiner. Dan, heel zachtjes, raak ik zijn lippen. Mijn gedachte vliegen alle kanten op. Ik wil meer, ik wil zijn lippen overal, ik wil hem aanraken, ik wil zijn lichaam tegen dat van mij, ik wil hem en niemand anders op de hele wereld.
Maar ik houd het enkel bij die ene zachte aanraking waarbij onze lippen nog veel te veel lucht tussen elkaar hebben.
Dan laat ik hem los en open mijn ogen om zijn reactie te zien. Hij kijkt niet naar mijn ogen, nee, hij kijkt naar mijn lippen. Heel even waagt hij zijn bruine ogen in mijn blauwe. Daarna wordt hij rood en kijkt terug naar mijn lippen.
'Ben je verliefd?' vraagt Seppe dan. Ik lach.
'Is dat niet duidelijk?' vraag ik.
'Jawel,' mompelt hij. 'Maar ik wil je het horen zeggen.'
'Oké, ja, ik denk dat ik verliefd ben,' zeg ik. Seppe glimlacht, maar kijkt nog steeds in een soort trance naar mijn lippen. Hij is zo aantrekkelijk en ik wil hem opnieuw kussen.
'Mag ik je opnieuw kussen?' vraag ik omdat ik te wanhopig ben en het interesseert me op dit moment niet dat hij misschien niet verliefd op me is.
Seppe glimlacht en komt iets dichterbij.
'Nee,' zegt hij dan en mijn reflex is om een stap naar achteren te zetten, maar Seppe heeft zijn handen op mijn heupen gelegd wat me ervan weerhoud. 'Want ik wil jou kussen.'
En met die woorden drukt hij zijn lippen zachtjes op de mijne en, o God, ik denk dat ik zo nog bezwijk. Zijn warme adem vermengt zich met de mijne en mijn handen kruipen naar zijn heupen. Seppe's handen liggen nu losjes in mijn nek wat me de kans geeft om hem heel zachtjes in zijn kont te knijpen. Het is om hem te plagen, maar wanneer ik het daadwerkelijk doe, duwt hij zijn lichaam dichter tegen me aan waardoor onze heupen tegen elkaar geduwd worden en ik naar adem moet happen. We vallen achterover, maar gelukkig staat mijn bed daar nog. Seppe beland boven op me en laat me los als onze tanden tegen elkaar botsen. Hij zet aan elke kant van mijn lichaam een been en kijkt me dan buitenadem aan met zijn prachtige bruine ogen.
'S-sorry, het w-was niet mij-mijn bedoe -
Ik kap hem af door hem opnieuw te kussen en Seppe ontspant meteen onder de aanraking. Dan laten we elkaar opnieuw los.
'Wil je niet weten of ik verliefd ben?' mompelt Seppe blozend en ik trek een mondhoek op.
'Jawel, maar ... ik zou het lef nooit hebben om het te vragen,' zeg ik en moet ook blozen. Ik ga vaak op de man af, behalve in de liefde.
Seppe buigt zich naar mijn oor.
'Vraag het maar,' fluistert hij. Ik moet lachen.
'Ben je verliefd?' komt er dan zachtjes uit. Seppe gaat op mijn heupen zitten en kijkt me glimlachend aan.
'Je zou eens willen weten hoe sterk het gevoel is,' zegt hij en ik hef mijn rug een beetje op zodat ik bij zijn wangen kan om hem terug naar me toe te trekken.
'Op wie?' vraag ik. Hij heeft me het andere ook laten vragen en nu stromen de vragen uit mijn mond.
'Het is mijn beurt,' zegt hij lachend en onze neuzen raken elkaar al.
'Op wie ben jíj verliefd?' vraagt hij en ik slik.
'Is dat niet duidelijk?' vraag ik.
'Dat van mij toch ook en toch vraag je het. Waarom?' vraagt Seppe.
'Omdat ik je het wil horen zeggen,' pak ik hem terug. Hij glimlacht.
'We zullen aftellen en op drie zeggen we het. Tegelijk,' zegt Seppe en ik knik.
Moet ik zijn naam zeggen of gewoon "jou"?
'Één,' telt hij en hij zet zijn handen langs mij hoofd.
Wat als hij toch niet mijn naam zegt?
'Twee,' gaat hij verder en er verschijnt een blos op zijn wangen, maar ook op die van mij als we elkaar recht aankijken.
'Drie!'
'Jou,' antwoorden we in koor en meer heb ik niet nodig om mijn lippen terug op de zijne te duwen.
Shit, dat voelt goed.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik weet niet of jullie dit leuk vinden of niet, maar als jullie dit liever niet hebben vanuit een ander perspectief dan mag je het achterlaten.
Ook als je het juist wel fijn vindt om door Sebs ogen te kijken, mag je dat zeggen.
Veel leesplezier lieve lezertjes