Elektrische Liefde

Hoofdstuk 6: Dansen

Zoals gezegd spreken we rond middernacht af. Cederik is al een beetje aangeschoten terwijl Seb en ik ons geamuseerd hebben met dansen in plaats van drinken.
'Hallo,' zegt Cederik alsof hij ons al de hele avond niet gezien heeft. Eigenlijk is dat wel zo.
'Blijf je hier slapen?' Seb vraagt het recht op de man af want hij weet dat ik dat nooit zou vragen, bang voor het antwoord.
'Nee,' zegt Cederik en meteen valt er een pak van mijn hart. Seb heeft het door en trekt een mondhoek naar me op.
'Kan jij kog rijden?' vraagt Cederik. Bij deze vraag lijkt hij niet echt aangeschoten.
'Altijd,' zegt Seb. 'Hoe laat gaan we naar huis?'
'Drie uur?' stel ik voor.
'Half vier?' maakt Cederik met een lief glimlachje ervan. Ik haal mijn schouders op.
'Goed, half vier terug hier. Nu ga ik naar het toilet. Cederik, weet jij waar dat is?'
'Tuurlijk, hier de gang door, de trap op en dan de tweede deur links,' zegt hij.
'Thanks,' zegt Seb en hij gaat de gang door. Ik veronderstel dat Cederik naar Britt gaat, dus draai ik me alvast om.
'Wacht,' zegt Cederik en ik voel zijn hand tintelen op mijn schouder. Hij laat hem vallen.
'Wil je misschien even met me dansen. Dat heb ik de vorige keer gemist,' zegt hij. Ik knik en hij glimlacht. Dan trekt hij me mee de dansvloer op en pakt mijn hand om me rond te draaien. Doordat het donker is kan hij mijn blosjes niet zien als hij verdacht dichtbij komt.
'Weet je,' begint hij dan. 'Ik snap niet waarom jij nog niemand hebt.'
'Hoe bedoel je?' vraag ik en hij pakt nu ook mijn andere hand vast en beweegt ons op de maat van de muziek. Cederik komt iets meer naar me toe om in mijn oor te praten.
'Ik bedoel een vriendje. Je bent mooi en leuk, dus waarom heb je nog niemand?' vraagt hij.
'Nu wil jij van mij af,' zeg ik en ik trek een wenkbrauw lachend op.
'Nee, ik ben gewoon geïnteresseerd in het liefdesleven van mijn beste vriendin. Dus, waarom heb je nog niemand?'
'Weet ik niet,' zeg ik schouderophalend.
'Of heb je iemand op het oog en wilt het me niet vertellen?' vraagt hij lachend en hij laat één hand los om door zijn blonde haren te gaan. Het voelt alsof we verder van elkaar wegdrijven, maar dat gevoel verdwijnt als ik onze handen weer in elkaar voel.
'Natuurlijk niet,' zeg ik lachend en hoop dat mijn schuldgevoel en dat warme gevoel snel verdwijnen.
'Anders zou je het wel zeggen,' zegt hij en ik knik. Dan komt Britt erbij staan en eist alle aandacht van Cederik door haar lippen vol op de zijne te duwen. Mijn hart valt op de grond als ik het zie. Cederik laat mijn handen los en het voelt alsof ik hem helemaal kwijt ben. Dan neemt Cederik wat afstand.
'Ik had het net met Ella over dat ze dringend een vriendje moet,' zegt hij tegen Britt. Ze kijkt me van kop tot teen aan en ik voel me ongemakkelijk onder haar ogen.
'Ik ken wel een paar jongens die je zien zitten,' zegt ze dan tegen mij.
'Het is oké,' zeg ik. 'Het enige waar ik nu nood aan heb is een frisse neus. Ik ga even naar buiten.'
Even lijkt het alsof Cederik met me mee wil gaan, maar het volgende moment is hij aan het zoenen met Britt. Ik kan er niet naar kijken.
Buiten zijn er een paar jongens en meisjes die een sigaret in hun hand hebben. Ik ga aan de andere kant van de tuin zitten, op het muurtje van de moestuin. Ik bekijk het huis in het licht van de maan. Het is groot en in sommige kamers zijn de lichten aan of de gordijnen dicht. Of beide. Ik wil niet weten wat daar allemaal afspeelt.
'Hey!' roept dan iemand en ik val bijna van het muurtje af. Dan zie ik dat het Seb is die met een hand in de lucht naar me toe komt.
'O, daar ben je,' zeg ik. 'Dan kan ik terug naar binnen.'
In wil terug lopen om alle vervelende vragen te ontwijken. Ik heb mijn hart net terug opgeraapt.
'Niet zo snel, Lavella,' zegt hij. 'Wat deed je buiten?'
'Frisse lucht,' zeg ik en het is niet helemaal gelogen. Seb zucht, hij weet al wat er aan de hand is.
'Heb je Britt en Ced zien zoenen?' vraagt hij.
'Ja,' zeg ik zacht. 'Ik weet dat ik dan niet naar buiten mag lopen, maar wat moet ik anders doen?'
'Iemand nieuw leren kennen,' zegt Seb.
'Dat gaat niet zomaar!' val ik uit. 'Sorry, het is niet jouw schuld,' zeg ik dan stiller. 'Het is gewoon ... hoe lang ga ik dit kog volhouden? Soms lijkt het gewoon dat Britt het weet en me pest.'
'Dat is niet zo,' zegt hij.
'Jij had het door,' zeg ik.
'Maar ik ben je beste vriend en je woont met me samen. Ik zie je letterlijk ieder moment van de dag. Dat is anders. Britt kent je niet,' zegt hij.
'Je hebt gelijk,' zeg ik en meteen voel in alle fut uit mijn lichaam glijden. Het is alsof al mijn energie verdwijnt en dat is ook te zien want ik val een beetje om en sukkel bijna over het muurtje.
'Ella,' zegt Seb en hij klinkt ver weg.
'Het gaat,' zeg ik en als ik me vastneem aan het muurtje voel ik me iets normaler.
'Misschien moeten we je aan een stekker hangen,' zegt Seb dan lachend.
'Haha,' zeg ik sarcastisch, maar wat als hij gelijk heeft. Wat als ik moet opladen? Moet ik dan niet gewoon gaan slapen?
'Of misschien moet je slapen,' zegt hij alsof hij mijn gedachte leest.
'Dat was ik ook aan het denken,' zeg ik peinzend.
'Zou je ook andere dingen kunnen opladen? Ik bedoel, als je voldoende geslapen hebt, zou je dan iets van stroom kunnen voorzien?' vraagt Seb en dat is eigenlijk wel een goede vraag. Stek dat ik mijn gsm kan opladen door hem enkel aan te raken? Dat zou nog eens handig zijn.
'We kunnen het morgen testen,' zeg ik.
'Nadat jij het hebt gezegd tegen Ced,' zegt hij erachteraan en ik zucht, waardoor ik me iets steviger moet vasthouden.
'We kunnen beter naar huis gaan,' zegt Seb.
'Wat? Nee, dan verpest ik de avond.'
'Ced en ik gaan je echt niks kwalijk nemen,' zegt hij en hij loopt voor me uit als ik van het muurtje afspring. Meteen voel ik alles draaien.
'Sebastiaan,' zeg ik en hij draait zich om. Hij pakt me op en zet me staand op het muurtje.
'Spring op mijn rug,' zegt hij en ik doe wat hij zegt. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten als we naar binnengaan en Cederik in de keuken, samen met Britt natuurlijk, aantreffen. Ze staan te zoenen tegen het aanrecht.
'Ced!' roept Seb in zijn oor en meteen staat hij een stap van van Britt af. 'We gaan naar huis.'
Plots lijkt Cederik klaarwakker en broodnuchter.
'Oké,' zegt hij als hij me ziet op Sebs rug. Britt wil hem nog een afscheidskus geven, maar Cederik zegt alleen gedag.
Seb zet me op de achterbank zodat ik een beetje kan liggen. Cederik gaat langs Seb liggen en het laatste wat ik hoor, is dat Cederik zegt dat we thuis zijn.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nog een hoofdstukje omdat ik gelukkig ben en het niet kan laten ... :)
Veel leesplezier lieve lezertjes