ÜÇ SİLAHŞÖRLER

Bölüm 26

Medyaya şarkımı bırakıp kaçıyorum. Keyifli okumalar ❤

..................................

Melek'ten Devam:

Kapının önüne Deniz'in zorlamalarıyla indiğimde Tunç'u karşımda bulmuştum. Arabasının kaputuna yaslanmış göz kırparak aklı sıra bana artizlik yapıyordu. Anadolu çocuğu yer mi bu numaraları?

Sahi baya hoş olmuştu. Sanırsın o kraliyet ailesinden bense palu...

Beni görür görmez arabanın kapısını açarak yanıma oturdu. Şoför bey de beni kafasıyla selamlayıp gideceğimiz yere sürmeye başlamıştı.

"Meleğim ne güzel olmuşsun."
Tunç'un sesiyle beraber dışarıyı izlemeyi bırakıp önüme döndüm.

"Tunç boş yapma. Yemek yemeye geldim. Senin çeneni çekmeye değil."

"Tamam ya ne dedim ki?"

Bir şey demeden tekrar dışarıyı izlemeye başladım. İki dakika geçmeden at kafalı söylenmeye başlamıştı.

"Kızım sana romantiklik de yaramıyor. Ne yapsam suç."

"Ya sana romantiklik yap diyen oldu mu? Benim romantikliğim kankalarıma kadar kusura bakma." dediğimde şoför abi sırıtarak bize bakıyordu. He abicim bir sen eksiktin. Sana da rezil olduk.

Nihayet bir restoranın önüne gelince arabadan inebildik. Tunç'a uyup da buraya gelen beynimi s*keyim.

Mekan oldukça sade ama bir o kadar da şıktı. Turkuaz ve altın sarısının uyumu beni benden almıştı. Tam o sırada cam kenarında özenle hazırlanmış bir masaya gözüm takıldı.

Benim için miydi tüm bu hazırlık?
Bildiğiniz mekan kiralamıştı. Her yer bomboştu in cin top oynuyordu.

"Gel bakalım sana hazırladığım masayı beğenecek misin?" diyerek elimi tuttuğunda heyecandan ne yapacağımı bilememiştim.

"Tunç ya yapma." dediğimde duraksamıştı.

"Ne yaptım yine?"

"Niye bunlar için uğraşıyorsun? Niye benim için bu kadar direniyorsun? Dünyada kız mı kalmadı? Cidden psikopatsın." diyerek kafamı öne eğdim. Bir tuhaf olmuştum.

"Melek hala anlamıyorsun değil mi? Ben sana çabalayacağımı söyledim ve çabalıyorum. Seni seviyorum bunu zaten biliyorsun."

Bir anda niye bu kadar romantik oldu ortam. Çıldıracağım. İlk defa birinden kurtulamıyorum. Normal bir karşı cinsin bana dayandığı en uzun süre iki gün. Şu an eminim ki Tunç bir psikopat.

İkimiz de ağzımızı açmadan sofraya otururken iştahım çok pis kaçmıştı. Bu tarz konuşmalarda oldum olası geriliyordum. Tabi sonra yemeklerle göz göze geldik. Bana acıyla bakıyorlardı. Onları kıramayıp hayvan gibi gömüldüm. Sevdiğim çoğu şey vardı. Sarma, köfte, patetes...
Üzülmeyin anneemm ben hepinize yeterim...

Yarım saat sonra mekanın mavi ışıkları sönmüş onun yerini daha loş kırmızı bir ışık almıştı.

O an tuhaf bir şey oldu. Tunç elini uzatıp beni dansa davet ederken reddetmedim. Bu insanlık için küçük olabilir ama benim için koca bir adım. Salak ya hala şok içinde bana bakıyordu.

"Çok kolay oldu ama. Sen iyi misin Melek?" dediğinde sırıttım.

"Şu güzel yemeklerin hatrına dans ediyorum. Aşçı gelse onunla da dans ederdim. Yoksa avucunu yalarsın..."

Kafamı alimünyumun omzuna bırakarak her şeyi akışına bıraktım.
Çalan şarkıya zor da olsa ayak uyduruyordum.

"Güzelsin ama garipsin de diye