THE PANDEMONIUM WORLD (Completed)

Chapter 40: Revelation

DAISY NEL-PETERS's POV

KANINA ko pang pinagmamasdan ang wala paring walang malay hanggang ngayon, si Jewel.

Limang araw na ang nakalipas simula nung naganap ang worst tragedy on the night of ball party. At ngayon ay hindi parin siya nagigising.

TAPOS maya-maya ay bigla nalang siyang gumalaw. But, she's still asleep. Pailing-iling lang siya with her moaned na tila nasasaktan at may sakit na pinagdadaanan.

Kaya lumapit at umupo ako sa kama niya, sa tabi niya. I try to wake her up, cause I think she's on the bad dreams now.

"Jewel? Jewel? Wake up!" tawag ko habang yinuyugyog siya.

Pero tila walang epekto yun sa kanya. Then I saw her tears falling down from her eyes...

What happen to her? Ohgad!

Nakaramdam naman ako bigla ng lungkot ng makita siyang ganyan. I slowly wipes her tears and then I heard the loud voice came out from her mouth.

"HINDIIIIIIIIIII!!!!!!!" she's screamed.

"Hey! Jewel! Wake up please. Wake up!" paggising ko dito with full of worried.

MATAPOS nun ay bumalik na siya sa normal na tulog. Napatitig naman ako sa mga mukha niya ng matagal. Then not expected, minulat na niya ang mga mata niya pero napikit niya agad dahil sa silaw ng ilaw sa taas.

And after a few seconds, She's slowly open her eyes again. And I'm so glad about it...

"Finally, you're awake!" wika ko sa kanya na ikinalingon agad niya sakin.

"D-Daisy, Unnie?" gulat na wika niya sakin.

I smiled "I'm so glad that you're awake now." then a comb her hair with using my hand.

Agad naman siya bumangon at yinakap ako agad. I heard na umiiyak siya, so I hugged her too...

"I had a bad dreams, A nightmare." wika niya habang umiiyak.

"Shhh! Stop crying. It's just a dreams." wika ko dito try to comfort her.

AFTER a few hours ay tumahan na siya. Nakaupo at nakasandal lang siya ngayon sa headboard ng kama niya...

"Ohh, drink this." abut ko sa kanya ng tubig sa baso na kinuha ko sa kusina kanina. Kinuha naman niya yun at agad na ininum.

"How's your sensibility, now?" tanong ko sa kanya. Then, ilinapag muna niya sa side table ng kama niya ang baso saka ako sinagot.

"Hmm. I'm okay, but not totally." sagot niya.

"I see, Then." sambit ko sabay upo sa tabi niya and I hugged her.

"I missed you so much. Cause, you're almost five days of being sleeping beauty. Five days na tulog at walang malay." I said. Bigla naman siya napahiwalay ng yakap ko.

"What!? For real?" gulat na tanong niya. I nodded my head.

Siguro, wala siyang matandaan, based sa reaction niya.

"But, why? Ano ba ang nangyari, Unnie?" tanong niya.

TAPOS ay ikinuwento ko sa kanya ang buong nangyari ng ball night party. Tila di pa siya makapaniwala pero at last pumasok din sa isipan niya ang nangyari sa night ball party.

"Unnie? Can I ask you a favor?" tanong niya sakin sabay hawak sa kamay ko.

"Oh sure, why not. What is it?" pabalik na tanong ko sa kanya.