THE PANDEMONIUM WORLD (Completed)

Chapter 30: Confessed

JEWEL DEMI-LEIGH's POV

NANDITO lang ngayon mag-isa sa loob ng condo namin. Nakahiga sa aking kama at iniisip ang mga di ko iniaasahan na mangyari.

Masyadong marami ang gumugulo sa aking isipan sa mga oras na ito...

Una, yung mga kababalaghan na nagyayari dito sa kapaligiran sa gabi ng full moon.

Pangalawa, yung mga kakaibang kilos ng mga tao dito.

Pangatlo, yung mga nakamaskarang walang-awang pumapatay.

Pang-apat, yung misteryosong taong nakamaskara na sumagip sakin.

Panglima, yung lintik na nararamdaman kong ito kay Jeonjey.

Pang-anim, yung advice ni Daisy sakin.

Pang-pito, yung tungkol sa sinabi ni Kressley at sa nalaman niya tungkol sakin.

Pang-wala, sinu-sino ang mga nasa likod ng mga kakaiba nangyayari dito sa university na ito.

Pang-siyam, yung tungkol sa mission pinunta ko dito at secreto ng lugar na ito.

At pang-sampu, yung mga natitirang katanungan sa aking isip.

"Ano ba ang dapat ko gawin?" tanong ko sa aking sarili.

Ilang oras ako tulang sa pag-iisip dito habang nakahiga at nakatitig sa kisame.

At nang may biglang sumagi ng magandang idea sa isip ko, agad akong nagtungo sa bathroom at naligo.

MATAPOS nun ay nandito na ako ngayon naglalakad sa hallway patungo sa H.A office.

Naisip ko kasi ang sinabi ni Daisy sakin. At sa tingin ko magandang idea ang subukan kong sabihin kay Jeonjey ang nararamdaman ko sa kanya.

Masaktan man ako, atleast nasubukan ko.

Nang malapit na ako sa H.A office, pabilis ng pabilis ang tibok ng puso. At feeling ko may kung anong mangyayari.

Ohgad! Help me po.

Narito na ako sa tapat ng pinto ng H.A office. My heart want to jump out from my ribcage.

Parang gusto ko na umantras at wag nalang ituloy, pero napakaduwag naman yun tignan.

At isa pa, narito na ako kaya dapat wala nang atrasan pa.

So, I sigh deeply at dahan-dahan binuksan ang pinto.

Huhuhu! Goodluck sakin.

AT nang tuluyan na akong makapasok sa loob, para akong binunutan ng tinik sa puso.

Dahil ang kabang nararamdaman ko kanina ay napalitan ng pagtataka ngayon.

"Nasaan na nanaman napunta yun? Huhuhu ang duga niya! Kung kailan magtatapat na ako sa kanya saka siya mawawala." inis na sambit ko sa aking sarili.

Walang Jeonjey kasi ang nadatnan ko dito sa office niya. Kaya padabog akong naglakad papuntang couch at umupo dun.

Kainis siya! Aughh!

Nakaupo lang ako ngayon habang naka cross arms ang kamay sa aking dibdib.

At sa tingin ko this is not the right time, kaya aalis nalang ako bago pa niya ako maabutan dito.

Nawalan na kasi ako ng lakas ng loob para magtapat sa kanya.

Tumayo na ako para umalis...

Hahawakan ko na sana ang doornob ng pinto ng biglang may sumagi sa isipan ko. Kaya napatingin ako dun.

Hindi kaya nasa loob siya ng secret room niya? Tama!