THE PANDEMONIUM WORLD (Completed)

Chapter 12: Punishment

JEWEL DEMI-LEIGH's POV

MATAPOS nang election kahapon. Napagpasyahan na holiday naman ngayon.

Kaya andito ako ngayon sa kuwarto at nakahiga parin sa kama ko hanggang ngayon.

Napalingon ako sa orasan sa may side table ng bed ko...

At saka ko napagtanto na ang tagal ko palang natulog dahil it's already 12:05 in the afternoon na pala akong nagising.

"Jewel? Halika na't bumangon jan. Mag lunch na tayo." tawag sakin ni Daisy.

Lumingon naman agad ako at nakita kong nakatayo siya sa tapat ng pinto ng aming kusina.

I smiled and nodded my head.

"Opo Unnie." nakangiti kong wika dito.
Yan ang tawag ko sa kanya, dahil mas matanda siya sakin ng dalawang taon ehh.

Ngumiti din siya at pumasok na ulit sa loob ng kusina...

Tumayo narin ako at saka nagtungo sa bathroom para manghilamos at mang mugmug.

At matapos kong gawin ang afternoon rituals ko. Lumabas na ako ng bathroom at agad na nagtungo sa kitchen kung saan naghihintay sakin si Daisy.

"Huwow! Mukhang masarap yan huh." bungad ko agad ng pagkapasok ko dito sa kusina kung saan naman nadatnan kong inaayos ni Daisy ang mga plates at baso.

Well, nagluto lang naman siya ng beefstick, afritada, megoring at special rice...

Umhh. Naglalaway na ako.

"Syempre! Paborito mo yang lahat ng niluto ko ehh. Kaya halika na at ng makapag lunch na tayo." aniya nito sakin sabay winked. Ang ganda niya.

"Opo unnies." nakangiting wika ko naman sa kanya.

Agad-agad naman akong lumapit sa kanya at umupo kung saan katapat ko siya.

Then ng maayos na kami sa upo, sinimulan na naming kumain...

"Hmm very yummy naman this unnie." nakangiti mong wika kay Daisy habang kumakain ng pagkaing linuto niya.

"Syempre naman! I want to cook you everyday ng mga masasarap na pagkain." wika niya sakin sabay ngiti.

At isa lang ang masasabi ko, ang sweet niya...

"Ayiee sweet naman ng unnie ko. Thank you po." nakangiting wika ko dito.

Simula nung una kaming magkakilala ang gaan na ng loob ko sa kanya. Ang bait niya kasi kumpara sa iba.

Oo mabait din yung mga iba kong kaibigan, pero iba talaga yung si Daisy.

Mabait at mapagmahal kahit may pagka weird minsan. Kaya I really love her as my bestfriend and as my sister in heart.

"Syempre naman love na love kita ehh." wika nito sabay kindat sakin.

"Alam mo unnie, sana naging totoong ate nalang kita." nakangiting wika ko dito.

Bigla naman siya natigilan ilang segundo sa sinabi ko...

Why? May masama ba ang nasabi?

"A-ahh I wish! Oh sya, sige na nga ohh. Kumain ka pa ng kumain para maging malusog ka." wika niya sabay ngiti.

I don't know kung totoo ba yun o pilit na smile lang. Pero ngumiti narin ako sa kanya at hindi na nagsalita pa.

Nagiging weird na naman sya.