THE PANDEMONIUM WORLD (Completed)

Chapter 32: Moments of Love

JEWEL DEMI-LEIGH's POV

THE world seems to want us to be sad and angry because bad things frequently happen.

But I say we should feel the opposite. We should be happy and cheerful because good things happen.

We should be delighted to see the sun rise and stars glow and rainbows color stormy skies.

We should savor every simple breath and eat each meal with gratitude.

We should slumber in sweet dreams and relish moments of laughter and love.

We should take more notice of the joys and kindnesses that do exist, still dictating the actions of millions of good people all over the world.

Life is filled with pleasant moments, not just grief. We should be happy because this is true.

MAAGA akong gumising ngayon para lang kay Jeonjey. Dahil gusto niya daw i-spent ang time niya na buong araw ako kasama.

It's almost 1 week from now simula nang naganap ang confession na yun. Wala mang ligawan na naganap, atleast masaya ako dahil naging kami.

Naging masaya naman kami sa halos araw-araw na pagsasama naming dalawa sa H.A office at Secret room niya.

KASALUKUYAN kong tinatahak ngayon ang daan papunta sa lugar kung saan masaya. Head Administrator Office.

Playing now: EUPHORIA, by BTS.

[A/N: Ipalagay niyo nalang guys na pinapatugtug ang kantang ito on this moment scene. Thanks mwaa!]

PAGKARATING ng pagkarating ko dito sa loob agad na bumungad sakin ng nakalokong ngiti ng minamahal kong Jeonjey.

Mabilis siyang tumayo sa pagkakaupo sa swivel chair niya at sinalubong ako ng isang puno ng pagmamahal na yakap at smack kiss.

"I missed you, as always." he whispered.

Ewan ko ba, pero yan lagi ang sinasabi niya sakin sa tuwing magkikita kami. Kahit na araw-araw naman kami magkasama, kaya hindi ko tuloy maiwasan ang hindi kikiligin.

"Ayiee. I missed you too." I said and give him a smack kiss.

He smiled at yinakap ako ng pagkahigpit-higpit...

"So what we gonna do now?" I asked.

Bigla naman sumilay sa kanyang labi ang nakakalokang ngiti niya...

"Come on." He answered at hinila ako.

NANDITO kami ngayon secret room niya. Nag-offer siya sakin na ipagluto niya ako.

Tatanggihan ko sana pero siya parin ang nasunod at last. He wants to treat me like a princess daw.

So, pinagbigyan ko na. Hihiz!

"Sigurado ka ba ayaw mong tulungan kita?" tanong ko sa kanya.

Kanina ko pa kasi siya pinagmamasdan sa ginagawa niya habang nakaupo dito sa upuan ng dining table niya.

"No thanks! I can handle this alone.  So, just stay there and watch." casual na sagot niya sabay winked sakin.

"Okay." I muttered.

Pinagmasdan ng pinagmasdan ko lang siya sa kanyang ginagawa. At hindi ko talaga maiwasa ang humanga sa kanya.

Naka-side-view lang siya kung titignan sa kinaroroonan ko ngayon. And I really admit na napaka-gwapong nilalang niya talaga. Mapa side-view or mapatalikod man ay always handsome parin siya sa paningin ko.