Chapter 46: Revived

631 27 0
                                    

DAISY NEL-PETERS's POV

I want to say somewhere: I've tried to be forgiving. And yet. There were times in my life, whole years, when anger got the better of me. Ugliness turned me inside out. There was a certain satisfaction in bitterness. I courted it. It was standing outside, and I invited it in.

I am awfully greedy; I want everything from life. I want to be a woman and to be a man, to have many friends and to have loneliness, to work much and write good books, to travel and enjoy myself, to be selfish and to be unselfish… You see, it is difficult to get all which I want. And then when I do not succeedI get mad with anger.

MALAYA kong pinagmamasdan si GR na wala paring malay hanggang ngayon dito sa private room niya...

Ilang araw na siyang nakahiga lang dito na walang malay. Sobra kasi ang pinsalang nangyari sa kanya sa nangyaring trahedya noong gabi ng  ball party.

Araw-araw ko siyang binibisita dito, dahil naawa ako sa kanya. Wala na kasing iba ang bibisita sa kanya dito kundi ako lang.

UMUPO ako sa upuan na katabi ng kama niya at hinawakan mo ang mga kamay niya para kausapin siya, as usual.

"How I wish na sana ay magising kana." sambit ko dito.

Ayoko man aminin, pero I'm still stuck and in love with this man. He's part of my past, he's the only man I love before until now.

I really love him so much.

Pero hindi na pwedeng ibalik pa kung ano man ang meron samin dati at ang nararamdaman ko sa kanya ay mananatili nalang sekreto.

Masakit man may dahilan ang lahat at dahil ginusto ko ang ganito, paninindigan ko yun ng buong puso.

"Patawad, GR." I said and give him a kiss on his forehead.

I feel my tears down to my face kaya agad ko yun pinunasan, cause I don't want to cry again infront of him. And I swear that I never cry again because of him.

I promise.

AFTERWARDS ay umalis na ako at nilisan ang kanyang kuwarto na puno ng sakit sa puso. How I wish that I can revived my ruin heart.












JEWEL DEMI-LEIGH's POV

I thought the love I'd had for him belonged to the past, to the foolish, lonely girl I never wanted to be again.

I'd tried to bury that girl and the love she'd felt, just as I'd tried to bury my power. But I wouldn't make that mistake again.

NANDITO ako ngayon sa taas ng rooftop mag-isa at parang nawalan ng kalahating katawan...

Matapos kasi ng usapan namin ni Death Glare kanina, agad akong nagpunta dito para ibuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

It's really hurt!

Nakaupo lang ako ngayon dito sa bench habang umiiyak dahil bigla nalang ng flashback sa aking isipan ang masasaya naming ala-ala ni Jeonjey habang magkasama.

I will miss that.

Napayakap nalang ako sa mga paa ko sabay hagulgol dahil sobrang sakit talaga sa puso at feeling ko di ko na kaya pang mabuhay...

"Why? Why did you do this to me?" hagulgol ko.

ILANG oras akong umiiyak dito bago may nagsalita bigla na ikinagulat ko...

"Kressley?" gulat na sambit ko.

"Yeah!" sambit niya.

Nakaupo lang siya ngayon sa left side ko at nakatingin sa ibang direction...

THE PANDEMONIUM WORLD (Completed)Where stories live. Discover now