သာမန္ဆို သည္းခံတတ္တဲ့ လုဟန္ေလးက
လူအုပ္ႀကီးကို တိုက္ထုတ္ၿပီး ေျပးထြက္ခဲ့တာဟာ
သာမန္ျဖစ္ရပ္ေလးေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ဆယ္ဟြန္းက ေျဗာင္ဟာ သူ႔ညီေလးျဖစ္ေၾကာင္း
ေၾကညာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လုဟန္႔ေဘးကို
အသာေလး တိုးကပ္လာၿပီး"ညက အိပ္ရတာေကာင္းရဲ႕လား"ဆိုၿပီး
နွစ္ကိုယ္ၾကားရံုေလး ေမးခဲ့ပါေသးတယ္။သူေမးတာက ရိုးရိုးပံုေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြက
ရိုးရိုးမဟုတ္တာကို လုဟန္သိသည္။လုဟန္မွာ စိတ္တိုတိုနဲ႔ အျပတ္ေဆာ္ဖို႔
လက္ကို မသိမသာ ျပင္လိုက္ေပမယ့္
သူတို႔ဆီကို တဖ်က္ဖ်က္
ရိုက္ခတ္ေနတဲ့ ဖုန္းအလင္းေရာင္ေတြကို
သတိထားမိလိုက္တာမလို႔ နွာဘူးႀကီးလို႔သာ
ပိတ္ေအာ္ၿပီး ေျပးထြက္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ဒါဟာလည္း ဆယ္ဟြန္းကို ေၾကာက္လို႔
ေရွာင္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။စိတ္တိုလြန္းလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ ဆယ္ဟြန္းကို
တစ္ခုခုလုပ္လိုက္ရင္ လုဟန္႔အတြက္
ေကာင္းကြက္တစ္ခုမွမရွိဘူးေလ။ေက်ာင္း Website မွာ ပံုေတြျပန္႔သြားၿပီး
လုဟန္႔ကို လူဆိုးလို႔ အကုန္လံုးက
ထင္ၾကေတာ့မွာေပါ့။လုဟန္႔ကို သူေျပာတဲ့စကားႀကီးက
ဘယ္သူမွၾကားလိုက္တာမဟုတ္သလို
ထုတ္ေျပာျပရင္လည္း ရွက္စရာႀကီးျဖစ္သည္။"နွာဘူးေကာင္ႀကီး လူၾကားထဲမွာ ဟြန္႔။"
စိတ္တိုတိ္ုနဲ႔ ေဘးက ျမက္ပင္ရွည္ရွည္ကို
ကန္ထည့္လိုက္ပါသည္။"အာ့။"
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျမက္ကိုထိၿပီးမွ
အရွိန္လြန္ၿပီး ေျခေထာက္လည္ကာ
ဖင္ထိုင္လ်က္ေလး လဲက်သြားပါသည္။"အား အား နာလိုက္တာ။"
ေအာင့္သြားတဲ့ ျမႇီးေညႇာင့္ရိုးကို ဖိၿပီး
သူ႔ဘာသာ ထိုင္ရပါေသးသည္။
