"အားးးးးးးးးးးးးးးးးး"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
." ဖယ္ ဖယ္ ဘာလုပ္တာလဲ။"ေမွာက္ယက္လွဲေနရာကေန ေျခနွစ္ဖက္ကို
ယက္ကန္ကာ ေအာ္ပစ္လိုက္သည္။"အား ...... ေသပါၿပီ။"
ဟိုက ဖယ္ေပးလိုက္မွ လုဟန္ ထထိုင္လိုက္ၿပီး
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္းပင္။"ဘာလာလုပ္တာလဲ သူမ်ားကို။"
စပ္ၿဖီးၿဖီး လုပ္ေနေသာ အနွီလူသားအား
ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္ထုတ္လိုက္မိေတာ့သည္။---------
"မေတာင္းပန္နိုင္ဘူး။
သူမွားတာ သူ႔ေတာင္းပန္ခိုင္း။""လုဟန္!!!!!!! "
ခ်န္း မ်က္လံုးေတြက မီးေတာက္မတတ္ ျဖစ္ေနကာ
လုဟန္ကို စံုထဲ ပစ္ထည့္ေထာင္းခ်င္ေနပံုပင္ေပၚေနပါ၏။"မေတာင္းပန္နိုင္ဘူးေနာ္။"
လုဟန္ အသံစူးစူးေလးကလည္း မာထန္စြာ
ထြက္ေပၚလာသည္။"လုဟန္ ညီေလး....."
ေျခာက္မရေတာ့ ေခ်ာ့ေျပာဖို႔ ခ်န္းႀကံရျပန္ပါ၏။
"အမွားလုပ္ၿပီးရင္ ေတာင္းပန္ရမယ္ေလ။"
ခ်န္းရဲ႕ အၾကည့္ေတြဟာ ဆယ္ဟြန္းဘက္ကို
အားနာဟန္ျဖင့္တစ္လွည့္၊
လုဟန္ကိုလည္း အမႈန္႔ ျကိတ္ခ်င္ဟန္ တစ္လွည့္ျဖင့္
ဟိုဘက္ဒီဘက္ ျပာယာလ်က္ရွိေနပါသည္။မိမိအားဆူေနေသာ အကိုေၾကာင့္ေရာ။
မိမိမွာ မိမိကိုထိလို႔ တံု႔ျပန္သည္ကိုပင္
အျပစ္တင္ခံေနရေသာေၾကာင့္ေရာ။
လုဟန္မွာ စိတ္တိုရလို႔ ရူးေတာ့မည္ထင္သည္။့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အကို႔ေဘးမွာ ဟိုလူႀကီးက
ခါးကို ပြတ္ကာ တကြၽတ္ကြၽတ္ၿငီးေနဆဲပဲ။"ေဟ့ေဟ့ လုဟန္......
မင္းက ဘယ္သူ႔ကို ရန္လုပ္ခ်င္ေနတာလဲ။
မင္း မန္ေနဂ်င္း ရင္ဘတ္ကို ကန္တာ
ေမေမ သိရင္ မင္းအရိုက္ခံရမွာေနာ္။"