Yours Truly, Zayn Malik Love Story

Hoofdstuk 6

Jennifers p.o.v

Ik ben er nog steeds niet uit welke ontwerpen ik mee zal moeten nemen. Zal ik gewoon het risico nemen en heel mijn boek meenemen? Ik druk op de thuisknop van mijn iPhone en zie dat het al kwart over tien is. Ik drink het laatste slokje van mijn tweede, inmiddels koude koffie op en dump al mijn spullen in mijn tas. Ik zeg gedag tegen Menno. ''Succes hé, morgen!'' Ik glimlach en loop het café uit. Ik rits mijn jack dicht omdat het koud is. Ik besef me nu pas dat alle gillende meiden weg zijn.

Wanneer ik thuis kom, loop ik gelijk door naar mijn kamer. Ik kleed mezelf uit en stap de badkamer in voor een lekkere warme douche. Vervolgens kruip ik mijn bed in en moet ik mezelf verplichten om te gaan slapen, anders heb ik morgen wallen onder mijn ogen van hier tot Tokio. Ik whatsapp mijn moeder dat ik morgen middag de trein van 16:15 neem naar huis.

--

De volgende morgen word ik wakker door die vreselijke wekker. 11:00. Ik sla hem uit en besef ik waarom hij afgaat: Vandaag ga ik naar Fabia! Ik sla mijn dekbed open en ren naar Mika's deur. ''Wakker worden Miek! Opschieten!'' Schreeuw ik. Ik bons met mijn vuist op de deur. Dit doe ik alleen maar zodat hij niet telaat komt. Onverwachts gaat de deur open en ik zie Mika al helemaal klaar in zijn kamer staan. ''Er is hier maar één persoon die hier moet opschieten.'' Hij kijkt me van top tot teen aan. ''Zie je benee bij het ontbijt.'' Hoor ik hem nog roepen terwijl ik in mijn pyjama hemd naar mijn eigen kamer ren.

Drie dagen geleden heb ik al uitgezocht wat ik aan zou trekken vandaag. Ik twijfel nog steeds tussen het rode blousje met zwarte rok, een panty en zwarte hakken-outfit. Of de high waisted broek met een crop top en bandana. Het eerste is zo serieus, maar dat laatste maakt me zo kinderachtig. Ik ga toch voor het serieuze. Eerst breng ik nog een lichte make up aan. Een halfuurtje later stap ik in mijn hakken en loop de trap af naar beneden. Mika heeft twee geroosterde boterhammen voor me klaargezet met jam. Ik schuif aan en eerlijk gezegt heb ik niet zoveel honger door de zenuwen. ''Mijn maag maakt honderd salto's.'' Zeg ik met mijn mond vol.

''Rustig blijven adem halen. Heb je alles bij je?'' Ik knik en kijk voor de laatste keer in mijn tas.

''Schetsboek?'' Vraagt Mika.

''Check.''

''Etui?''

''Check.''

''Foto's van je afgemaakte ontwerpen?''

''Check.''

''Al je spullen voor een dagje naar huis?''

''Check.''

''Extra paar hakken?''

''Check.''

''Mondspray?''

Ik moet lachen. ''Check. Let's gooo.'' We lopen het studentenpand uit. Mika haalt zijn blauwe Vespa van het slot en ik spring bij hem achterop. Ik kijk op mijn witte horloge: Het is half één. Vanaf één uur was je welkom in het gebouw. Het is gelukkig niet ver hier vandaan dus we zijn ruim op tijd.

Tien minuten later komen we aan voor het gebouw. Ik ben er al zovaak langs gelopen in de hoop dat ik ooit een kijkje van binnen mag nemen en nu is het eindelijk zover. Ik spring van de Vespa af en pak mijn handbag en normale handtas. Mika geeft me een knuffel. ''Je kunt het! App mij als eerst als je klaar bent. Veel succes en een goede reis voor vanmiddag.''

''Dat is lief, Mika. Bedankt.'' Hij glimlacht en zet gas op zijn scooter. Ik zwaai even. Als hij uit het zicht is zet ik mijn eerste stappen op de trappen naar mijn toekomst. Stiekem moet ik een beetje lachen om mijn gedachtes. Aarzelend klop ik een paar keer op de deur. Gosh, ik ben echt mega zenuwachtig nu. Wie zal er open doen? Fabia zelf? Nee, vast niet. Zij heeft tientallen mensen die voor haar werken. Zelf de deur open doen zal vast haar taak niet zijn. Ik friemel een beetje aan mijn jas. Net wanneer ik nog een keer wil kloppen, word de deur open gedaan. Ik zie een man met een heel wit gekleurde huid, een grote zwarte nerd-bril en zijn korte haren vormen een eilandje op zijn hoofd. Hij is helemaal in het zwart gekleed met een paarse stropdas.