Jennifers p.o.v
De volgende morgen wordt ik wakker gemaakt omdat er op mijn deur word geklopt. ''Room service!''
Ik wrijf in mijn ogen. Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje. Ik zeg altijd dat iedereen me wakker kan maken voor eten, maar om negen uur 's ochtends?
Ik besef dat diegene nog steeds voor mijn deur staat. ''Come in.'' Zeg ik met al mijn kracht die ik heb. Ik steek mijn hoofd vanonder het denkbed vandaan. Er komt een Spaanse, jonge man in pak mijn kamer binnen. ''Good morning, Jennifer Jones. Here I have some breakfast for you.'' Hij wijst naar de kar.
Een knappe jongen die eten voor mij brengt is de perfecte combinatie.
''Thank you so much.''
Hij loopt de kamer uit en moeizaam sta ik op. Ik merk dat ik stijf ben. Ik pak croissantjes en vers fruit van de vreugde-kar en stap weer in mijn bed. Ik denk na over gisteren avond. Hoe zal het met Niall zijn? Zayn zou zeker niet al te vrolijk zijn als de room-service hem wakker maakt. Zal Zayn al wakker zijn? Hoe zou Zayn zijn slaperige hoofd eruit zien? Waarom vraag ik me dit af? Ik friemel aan mijn bedelarmbandje die ik van Lauren heb gekregen. Het schiet me ineens te binnen dat ik nog steeds geen berichtje naar haar heb gestuurd. Ik zoek haar naam op in mijn contacten lijst en krijg ook de optie dat ik haar kan facetimen.
Ik heb ineens enorm veel zin gekregen om Lauren wakker te maken. Ik zet een gemeen glimlachje op. Ik druk op het 'FaceTime' knopje en mijn eigen slaperige hoofd komt eerst in beeld terwijl hij verbinding maakt met Lauren. Na een tijdje geef ik het op, waarschijnlijk slaapt ze nog.
Ik werk een broodje naar binnen met een dot jam er op. Ineens krijg ik een idee.
Ik loop mijn hotel kamer uit en neem de lift naar de vijfde verdieping. Terwijl ik naar Zayn zijn kamer loop, zie ik hotel personeel staan.
''Something wrong, miss?'' Vraagt er een iets oudere meneer in een spaans accent. Hij bekijkt me van top tot teen aan. Sta ik daar in mijn slaapjurk.
Ik schud snel mijn hoofd. ''U-uh, actually...'' Stamel ik. ''Did room 518 already got breakfast?''
Een mevrouw kijkt op een lijst. ''That man over there is on his way.'' Ze wijst naar een jongen die een eindje verderop loopt met een kar.
Ik loop snel naar hem toe. De jongen draait zich om en kijkt me vragend aan. ''Mrs. Jones. Can I help you?''
''Is this breakfast for room 518?''
Hij fronst even en maakt zijn ogen klein. ''Yes, miss.'' Ik glimlach. ''Great. I will take it over.'' Zonder op zijn antwoord te wachten duw ik de kar verder vooruit. De sleutel hangt er ook echt aan ook, perfect. Ik klop op Zayn zijn deur. ''Room service!'' Zeg ik op een lage stem. Ik kijk om me heen en ik zie dat het personeel me aan staan staren. Beter reageerd Zayn even snel dat ik binnen mag komen.
Na een paar keer geklopt te hebben, hoor ik hem onverstaanbaar mompelen. ''Damn it.. Yeh.. Come in.''
Ik steek de sleutel in het sleutelgat en loop zijn kamer binnen. Het is hier echt een varkensstal. Ik zie Zayn zijn zwarte plukken vanonder zijn bed komen. ''Thank you so much.'' Zegt hij, bijna onverstaanbaar. Hij heeft me nog niet gezien. ''Goodmorning Mr. Malik!'' Ik spring op zijn bed en land boven op hem neer. Zayn's gezicht word zichtbaar. Dus zo ziet zijn slaperige hoofd eruit. ''Jenni...''
En zo klinkt zijn ochtendstem. ''Are you serious?'' Vraagt hij. Ik moet lachen en rol van hem af. ''Let's have some breakfast. We have to go to the arena at eleven AM.'' Ik maak de schotels met eten open en zie dat Zayn meer eten dan mij heeft. ''You have more croissants and eggs than I had! This is unfair.'' Ik leg wat fruit op een bordje met een broodje ei.
Zayn gaat rechtop zitten in bed en moet lachen om mijn verbaasde gezicht. ''It's so early man. Look at you. Making me breakfast in your pinky pajamas. You're crazy.'' Ik voel dat mijn wangen rood worden. Ik overhandig hem zijn ontbijt. ''Thanks Jenni.'' Ik ga in kleermakerszit op zijn bed zitten met een stuk watermeloen in mijn handen. ''Maybe we can hang around in Madrid after soundcheck...'' Zegt Zayn even later. Ik kijk verrast op. Dat lijkt me echt super gaaf. ''And go shopping.'' Vul ik aan. Zayn moet lachen. ''If you want to.'' Vlug knik ik op en neer met mijn hoofd, net als een klein meisje dat een snoepje mag pakken.
Een paar uur later lopen we met zijn allen de arena in. Deze is net iets groter dan die van België, heb ik het idee. Het loopt er vol van mensen die het podium opbouwen en alles checken. Ik loop samen met Lou en Harry door naar de kleedkamers. Harry zijn haar word vandaag geknipt, Lou klaagde er over dat het weer eens tijd is. Maar Harry boeit het niet zoveel.
''She always got her eyes on me.'' Zegt Harry op een pesterige toon. Terwijl Lou haar schaar in Harry zijn haar knipt, leg ik de rekken met de gekozen kleding van de jongens klaar. Voor Harry geef ik vandaag een donkerblauwe overhemd, zijn zwarte skinny jeans en zwarte boots. Ik leg het op een stapeltje klaar voor zijn neus. Mark komt binnen gelopen en pakt wat pinda's uit een bakje wat op een tafel staat. ''If you see Niall, could you please send him to me?'' Vraag ik aan hem. Hij knikt en gaat er weer vandoor. Ik rits een koffer van Louis open waar al zijn Vans in zitten. Holy shit, dit is echt niet normaal. Allerlei verschillende soorten waarvan ik niet eens wist dat die bestonden. ''He is addicted!'' Lacht Lou. Ik gooi al zijn vans op de grond en maak er een foto van.
Op dat moment zie ik Niall langs de kleedkamer voorbij komen op zijn segway en Mark rent er achter aan. Louis komt met een big smile binnen gelopen. ''Why so happy?'' Vraagt Harry die Louis in de spiegel ziet. Hij ploft neer op de bank. ''Eleanor and Lottie are coming over tonight.'' Geen idee wie dat zijn dus ik laat het maar langs me heen gaan. Ik prop Louis zijn vans weer in zijn koffer. Hij heeft het niet gemerkt dat ik ze eruit heb gegooit. Nu Niall er toch niet is, kan ik net zo goed aan Louis beginnen. Ik pak een spijkerjas en een zwarte broek. Ik graai in zijn koffer met vans. ''I would like to wear the white ones.'' Zegt Louis. Ik pak de schoenen op en kijk er naar. ''But they are so boring.''
Louis maakt een gebaar dat ik aan hem de schoenen moet geven. ''Look..'' Hij pakt een zwarte stift en tekent op elke schoen een smiley. Ik schud lachend met mijn hoofd heen en weer. ''Eleanor would like it.'' Ik krab op mijn achterhoofd. ''Who is Eleanor?'' Louis slaat zijn hand voor zijn mond. ''I'm so sorry! I haven't even told you about them. Eleanor is my girlfriend for a year now and Lottie is my little sister. I have four sisters, in case you didn't know.''
Op dat moment komen Zayn en Niall op hun segways de kleedkamer in. ''Mrs Jones called me.'' Zegt Niall. ''Yes, try this one on please.'' Ik geef Niall een grijze tanktop met blauwe skinny jeans en zijn witte allstars. ''And for Zayn I have..''
''Jenni? I promised you to go shopping, remember?'' Ik draai me om en knik. Natuurlijk ben ik dat niet vergeten. ''I asked Paul but he said there wasn't any time to go. I'm so sorry.'' Hij zegt het alsof hij een ernstige fout begaan heeft en mijn vergefenis wilt. ''Awe, it doesn't matter! We can go another time.'' Zayn knikt opgelucht. ''Tomorrow Liam, Louis and Niall have a training with the Real Madrid soccer team.''
''Crap! Tomorrow is the day! I'm looking forward to it.'' Hoor ik Niall, die zich aan het omkleden is, achter me roepen.
''Yeah so,'' Verteld Zayn verder, ''Me and Harry are not part of it so we can get some lunch anywhere you want?'' Waarom heeft Zayn toch altijd van die geweldige ideeën? ''Yes!''
''Can I please join you guys?'' Vraagt Lou. ''I need some fashion advice from Jennifer.''
-----------------------------------------------
Hiii poeple :)
Ik heb de hele dag zumba gedaan op school en ben nu echt zooo moe! Ik heb even snel dit hoofdstuk gepubliceerd en niet op fouten gecontroleerd, dus sorry als er spelfouten ofzo in zaten!
Quotd: wat is jou favouriete one direction fanfic hier op wattpad?
Xxx Martha
YOU ARE READING
Yours Truly, Zayn Malik Love Story
FanfictionJennifer is 18 jaar oud en leid een dood normaal leven: Ze studeert mode in Amsterdam en wilt later modeontwerpster of stylist worden. Jenni wordt uitgenodigt voor een gesprek bij Fabia, wat minder goed uitpakt dan ze had gedacht. Maar terecht komen...