Yours Truly, Zayn Malik Love Story

Hoofdstuk 12

Jennifers p.o.v

Zaterdag 27 juni, drie maanden later. Nadat ik die te gekke dag heb gehad met One Direction, heb ik persoonlijk niks meer van ze gehoord. Ik voel me er tot op de dag van vandaag best rot over. Waren ze toch niet blij met mijn advies? Vonden ze me niet leuk genoeg? Zoveel vragen spookten er door mijn hoofd de laatste maanden.

Vorige maand had ik mijn examens en vorige week kreeg ik de uitslag dat ik ben geslaagd. Ik kan mezelf dus EINDELIJK een modeontwerper sledge stylist noemen. Voordat ik naar huis ga, hebben ze voor vanavond op school een gemaskerd bal georganiseerd voor alle mensen die geslaagd zijn. En je mocht maximaal vijf andere mensen met je meenemen, daarom heb ik Thijs, Rachel en Mika gevraagd.

Morgen ben ik jarig dus het voelt ook een beetje aan als een birthday party. Ik heb er onwijs veel zin in!

Het is nu zes uur en negen uur begint het feest. Rachel heeft net gedoucht en zit in haar badjas haar nagels te lakken op mijn bed. Ik sta voor mijn spiegel met een krultang een paar lokken te krullen. Na twintig minuten doe ik mijn make-up. Ik doe niet te veel oogschaduw op, want ik heb toch een masker op dat mijn ogen bedekken. Daarna haal ik een jurk uit de kast die Lauren heeft gemaakt. Ik heb er ook één voor haar gemaakt en als het goed is heeft zij die aan vanavond. De jurk is donker rood met een grote zwarte strik aan de achterkant. Ik trek mijn zwarte, zijde handschoenen aan en pak mijn zwarte masker uit de kast. Het masker heb ik versierd met pailletjes en glitters enzo. Als Rachel zich ook in haar donker blauwe jurk heeft gehezen, staan we tevreden voor de spiegel naar onze outfits te kijken. ''Ik heb er zoveel zin in! Thanks dat je me uitnodigde.'' Ze drukt een kus op mijn wang. We lopen lachend naar beneden toe waar we Mika en Thijs al klaar zien staan. Ze hebben allebei donkerblauwe smokings aan, hun haren plat naar achteren gezet met gel en natuurlijk met hun maskers in hun handen. Mika fluit als hij ons ziet. ''Looking good, my ladies.'' Ik moet lachen.

Een moment later horen we getoeter van de taxi buiten. Ik pak Thijs zijn arm vast want ik heb super hoge hakken aan en anders val ik om door de losse straat steentjes. Thijs vind dat wel oké, natuurlijk.

Als we op school zijn aangekomen, pak ik vier toegangskaartjes uit mijn purse. Bij de deur staar de schooldirecteur met een masker op. Ik kan hem zo herkennen door zijn lelijke haar. Ook wij zetten onze maskers op. Hij knikt goedkeurend naar de kaartjes en we lopen naar binnen. De muziek is al te horen in de centrale hal. We lopen naar de enorme kantine die is omgebouwd tot een sfeervolle feest ruimte. Het is al hartstikke druk. Samen met Rachel loop ik naar de hapjes en drankjes tafel. ''Dit word mijn plek deze avond. Ik haat dansen!'' Roept Rachel in mijn oor, anders kan ik haar haast niet verstaan. Ik moet lachen. Ik laat mijn ogen glijden over de dansvloer om mensen proberen te herkennen, maar door hun maskers lukt dat haast niet. Ik trek Rachel mee de dansvloer op. ''Nee, nee please.'' Stribbelt ze tegen. ''Kom op Rach, je moet je jurk een beetje laten showen. We hebben niet heel Amsterdam afgezocht voor een jurk die de hele avond bij de hapjes en drankjes staat.'' Rachel schiet in de lach, haar rij witte tanden worden zichtbaar.

Girls just wanna have fun word aangezet. ''Nu moet ik wel.'' Zucht Rachel. Eenmaal op de dansvloer word ik aangetikt op mijn schouder. Ik draai me om en ik zie meteen wie het is: Lauren! Mijn jurk staat haar perfect. Ik fluit en maak een gebaar dat ze een rondje moet maken. Lauren moet lachen. ''Wat zie je er mooi uit! Van waar heb je die jurk?'' Ze wijst lachend naar mijn jurk. ''Sukkel.''

''Ooooh girls, they just wanna have fun.'' Blert Lauren mee.

Nadat we heel veel hebben gedanst, wouden Rachel, ik en Lauren even een rust momentje pakken bij de bar. Er komt nu toch een rustig liedje en aangezien we alle drie geen dates hebben is het tijd voor pauze. We lopen stapje voor stapje door de mensenmassa heen maar dat gaat erg lastig. Dan word mijn hand vastgepakt. Ik kijk om mijn schouder heen. ''Thijs.'' Zeg ik opgelucht. Nouja, opgelucht omdat het geen één of andere creep is. Maar Thijs is een creep. Laat maar zitten.