Zayn's p.o.v
Eenmaal binnen ontmoeten we Louis, Niall, Liam, Eleanor en Lottie die de heledag bij het voetbal stadion waren van Real Madrid. Ik zie Niall's glimlach al in de verte. Ik geef de jongens een handdruk en het voelt weer fijn om de jongens om me heen te hebben. Harry zien we vanavond pas weer. We lopen naar de vliegtuigen en ik zie dat het voor Jennifer allemaal heel bijzonder is. Ik moet meteen denken aan de keer dat ik te horen kreeg dat we een privéjet hadden. Nu zitten we er minstens twee keer per week in. Jennifer gaat in een hoekje zitten samen met Eleanor en Lottie. Ik begrijp het wel, om even kennis te maken enzo. Ik ga tegenover Liam en Louis zitten die alles vertellen over hun dag. Dat ze samen met het team hebben gevoetbalt was voor hun wel bijzonder. Mij boeit voetbal vrij weinig.
''And what did you do today, Zayn?'' Zeggen ze als ze uitverteld zijn. Ik trek een deken over me heen. ''Went shopping with Lou and Jenni. We got some advice by Jenni and that was pretty cool.'' Louis haalt zijn wenkbrauwen op en neer. Ik zie dat hij wat wil zeggen maar Liam legt zijn hand op zijn arm. Liam verteld daarna over ene Sophia die hij een week geleden had ontmoet bij een feest van Andy. Hij is helemaal weg van haar, dat kan ik zien door zijn glinsterende ogen en brede lach.
De vlucht duurde bijna twee uur. Doordat ik veel met Liam en Louis heb gepraat, heb ik niet kunnen slapen en ben ik dus nog steeds moe. We lopen met zijn allen het vliegtuig uit. Jenni komt naast me en legt een arm rond mijn schouders heen. ''Are you okay? When you woke up you looked so strange at me. Like I was an alien or something.'' Ik moet lachen. ''Sorry about that. I had a terrible dream.''
''Tell me about it.'' Vraagt ze nieuwschierig. ''Never mind,'' zeg ik terwijl ik met mijn hoofd schudt.
Binnen in het gebouw zijn er tientallen, Portugeese fans achter dwanghekken gezet. Niall, Harry en Liam lopen er meteen naar toe en gaan met fans op de foto. Meiden krijsen onze namen en ik zie er ook een paar huilen. Hopelijk blijven ze oké.
Een eind verderop zie ik dat Eleanor een arm over Jennifer heen slaat. Jennifer verbergt haar gezicht door haar handen er voor te houden. Jonah komt op ze afgerend en hij leidt ze naar buiten. Wat is er aan de hand?
Jennifers p.o.v
Ik word wel erg suf van al dat gereis en ik zit nog niet eens een week in de One Direction crew. We lopen naar binnen met de crew en er staan super veel fans te wachten op ons. Eleanor en ik lopen door naar de uitgang. Tussen al het geschreeuw en gegil hoor ik ook een paar keer onze namen voorbij komen.
''Eleanor, come over here!''
''Jennifer, jennifer!''
Ik draai mijn hoofd om naar een paar meisjes die proberen de dwanghekken over te klimmen. Gelukkig worden ze tegengehouden door de beveiliging. Ze roepen allemaal dingen naar me.
''Oh my god, isn't that Jennifer Jones?''
''Jenni you're so beautiful!''
''Are you dating Zayn?''
''You better say hi.''
Ik loop naar de meiden toe. ''Hello you.'' Glimlach ik. Sommigen zwaaien terug, sommigen zeggen dingen tegen me. Ik probeer ze te verstaan wat niet echt lukt.
''How was your flight?''
''You're only One Directions stylist for the fame.''
''Are the boys happy, Jenni?''
''Whore.''
''You're taking Zayn away from us! This is why I don't like you.''
Wow. Ik bijt op mijn lip en loop weer terug naar Eleanor die een arm om mij heen slaat. Jonah loopt met ons mee naar de uitgang waar een busje voor ons staat te wachten. ''Take a breathe.'' Zegt Eleanor als we zitten. Ik kijk uit het raam. Die vreselijke woorden spoken nog steeds door mijn hoofd. Eleanor zegt troostende woorden maar ik luister wat afwezig mee. De portier gaat open. ''Zayn?'' Zeg ik. Maar nee, het is Louis die naast ons komt zitten. ''Sorry, it's me.'' Ik draai mijn hoofd weer om naar buiten. Ik hoor Eleanor zuchten.
YOU ARE READING
Yours Truly, Zayn Malik Love Story
FanficJennifer is 18 jaar oud en leid een dood normaal leven: Ze studeert mode in Amsterdam en wilt later modeontwerpster of stylist worden. Jenni wordt uitgenodigt voor een gesprek bij Fabia, wat minder goed uitpakt dan ze had gedacht. Maar terecht komen...