"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
အပိုင္း(၂)
°°°°°°°°°°°°°
ယေန႕ေတာ့ အိမ္မွာေဒၚတင္မမနိုင္မရွိ။အလွူအေယာင္ျပ ဖဲဝိုင္းသြားေလျပီ။ေဒါတင္မမနိုင္သည္ ဤျမိဳ့တစ္ဝိုက္စိုက္ပ်ိဳးေရးျခံ။မိဘဆီမွာအေမြရထားေသာ ပြဲရံုမ်ားျဖင့္က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာေနသေလာက္ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ေလာင္းကစားဝါသနာထံုသူတစ္ဦီးသာ။
သမီးျကီးခင္ပပေရာ သမီးငယ္ေမရူပါထြန္းပါ ဆယ္တန္းမေအာင္။မင္းသမီးလိုလို။ေမာ္ဒယ္လုပ္မလိုလို မလိုလိုျဖင့္အခ်ိန္ကုန္ေနကာ အလွျပင္လိုက္။အေပ်ာ္အပါးလိုက္ျဖင့္အခ်ိန္ကုန္ေနျကသူေတြသာ။သူူ႕သမီးအျကီးမဆယ္တန္းမေအာင္ေတာ့ ညံကပါအလိုလိုေနရင္းကိုးတန္းမွထုတ္ခံလိုက္ေပေတာ့၏။မတရားေပမဲ့ သူအရိပ္ခိုရသူမို႕ညံျငင္းခြင့္မရွိ။
ယေန႕ေတာ့ ေဒၚတင္မမနိုင္ေရာ ခင္ပပပါအိမ္မွာမရွိ။ေမရူပါထြန္းမွာလဲအခန္းထဲမွမထြက္ေပ။ညံ့အတြက္ေတာ့ ဤအခ်ိန္သည္္လြတ္လပ္ေရးရသည့္ရက္။အလုပ္မ်ားျပီးစီးသြားသည့္အခါ ထပ္ခိုင္းမည့္သူမရွိ၍ မီးဖိုေဆာင္နင့္ကပ္လ်က္ မိမိအခန္းငယ္ေလးထဲ စိတ္ေအးေအးအနားယူနိုင္ပါေတာ့သည္။
"ဟယ္ ငါ့ေမာင္ေလး။အခန္းထဲ နားေနျပီလား"
"ဟုတ္တယ္ေလမမ။ထပ္လုပ္စရာမွမရွိေတာ့တာ။မမေဆာင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ခိုင္းစရာရွိလား"
"မရွိဘူးငါ့ေမာင္ရဲ့။မမနဲ႕ျကီးျကီးတင္ အျပင္ခဏသြားမလို႕။ျကီးျကီးတင္ အတြက္ေဆးသြားဝယ္ေပးရင္းမမလဲလိုခ်င္တာေလးဝယ္မလို႕။ေမာင္ေလးလိုက္အံုးမလား။"
'မလိုက္ေတာ့ဘူးမမ။မမသာဂရုစိုက္သြားပါ။"
"ေအးေအး ေမာင္ေလး။"
မမထြက္သြားေတာ့ တံခါးကိုျပန္ေစ့လိုက္ရင္း ခုတင္ေဟာင္းေလးေပၚလဲေလ်ာင္းေနမိသည္။မိမိကိုယ္ကိုလဲ ဆန္းစစ္ေနတာလဲျဖစ္၏။ဘာရယ္မဟုတ္။အျကည့္ေတြက ခုတင္ေျခရင္းမွ မွန္ခ်ပ္ေလးဆီေရာက္သြား၏။ခုတင္မွေလ်ွာဆင္းကာ မွန္ဝိုင္းေလးေရွ႕ ရပ္လိုက္ေတာ့ မွန္ဝိုင္းေလးထဲေပါလာသည္က သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းေနေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္။
အသားျဖဴ ျဖဴ ေပၚမွာ မ်က္ခံုးနက္နက္။ေျဖာင့္စင္းေသာနာတံ။အနီေရာင္သန္းေနေသာ နူတ္ခမ္းနစ္လြာကေနရာယူထားသည့္အျပင္ ပခံုးထိလုနီး နက္ေမွာင္ေသာဆံပင္မ်ားကစိုးမိုးထားေလသည္။
အထူးသိသာသည္မွာ အရည္ျကည္လဲ့ေနကာ အဝါနင့္အနက္စပ္ထားသလို ေတာက္ပလ်က္ရွိေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖစ္ေနျခင္းပင္။အဝတ္အစားနြမ္းနြမ္းမ်ားဝတ္ဆင္ထားေပမဲ့ ညံ့ပကတိရုပ္ပံုစံကိုမကြယ္ဝွက္နိုင္ေပ။အကယ္၍မ်ား ညံ့ကိုသာ အဝတ္အစားေကာင္းေကာင္းေလးဆင္ယင္ေပးမည္ဆိုလ်ွင္ ။
