"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
**********************
အပိုင္း(၃၁)
************
"ကိုညံေရ ကိုညံ"
အိမ္အေနာက္ပန္းျခံဆီသြားရင္ေခၚေနေသာ္ျငားျပန္ထူးသူမရွိ။လူမရွိေသာပန္းဥယ်ာဥ္သည္ပန္းေပါင္းစံုရနံ႕ျဖင့္ထံုမြမ္းေနလ်ွက္။
"ဦီးျမတ္ ကိုညံလဲမရွိဘူး"
အေနာက္မွလိုက္လာေသာ ဦီးျမတ္မင္းကိုလွည့္ေျပာလိုက္သည္။
ဦီးျမတ္ကစကားမဆိုေသးပဲ ေရာင္စဥ့္ကိုျကည့္ေနကာ
'နက္ျဖန္ သူေဌး အေဖအိမ္မွာအလူလုပ္စရာရွိတယ္။အဲ့ဒါသူေဌးနဲ႕အတူ ညံပါပါသြားတယ္။'"
"ေျသာ္။အဲ့ဒါေျကာင့္ကိုး။ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ကိုညံမရွိေတာ့ပ်င္းေနေတာ့မွာပဲ"
'ဒါဆို ညံကလူရႊင္ေတာ္ေပါ့"
"အာ မဟုတ္ပါဘူး။ကိုညံနဲ႕က စကားေျပာေဖာ္ရတယ္။ကိုညံကခင္တတ္တယ္။ေပါင္းတတ္တယ္ေလ။"
"ညံမရွိလဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ကိုယ္ရွိတာပဲ။ကိုယ့္ကိုအေဖာ္လုပ္ေပါ့"
ေရွ႕သို႕တိုးကပ္လာရင္း ဆိုလိုက္ေသာစကားေျကာင့္ ေရာင္စဥ္ေနာက္ဆုတ္မိကာ စိတ္ထဲတမ်ိဳးခံစားသြားရသည္။
သည္အရာကိုပဲသေဘာက်ေလသလားမသိ။
တျဖည္းျဖည္းပိုပိုတိုးလာ၏။၅ေပခြဲသာရွိေသာ ေရာင္စဥ့္အရပ္က၆ေပနီးပါး ဦီးျမတ္နင့္ယွဥ္လ်ွင္ ေမးေစ့မွီရံုမ်ွသာ။
ပတ္ဝန္းက်င္မွာလဲ လူရွင္းေနသလို သည္ပန္းျခံထဲ နစ္ေယာက္ထဲ။မေတာ္တဆ ဟာ ငါဘာေတြေတြးေနမိပါလိမ့္။
"ေန ေနပါေစ။ဦီးျမတ္လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ။ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္ရမွာလဲဟင္"
"ဘာလုပ္ေစခ်င္သလဲ"
"ဗ်ာ"
မ်က္နာျကီးကတျဖည္းျဖည္းနီးလာသလို ကိုယ္ကပါကပ္ကပ္လာတာမို႕ေနာက္ကိုဆုတ္ေနရသည္။
"ေျပာေလ ဘာလုပ္ေစခ်င္တာလဲ"
"မသိဘူးေလ။ဦီးျမတ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေပါ့။ကြ်န္ေတာ္ ပန္းပင္ေရသြားေလာင္းလိုက္အံုးမယ္။"
ေျပာျပီးျပီးခ်င္း ေရပိုက္ဆီေျပးခဲ့သည္။ဦီးျမတ္ ဘာေတြျကံစည္ေနတာပါလိမ့္။လွည့္ျကည့္လိုက္ေတာ့ရွိမေနေတာ့။အိမ္ထဲဝင္သြားေလျပီ။ထိုအခါမွသက္ျပင္းေမာကိုခ်ရင္းေရပိုက္ကိုျပန္ခ်ထားလိုက္မိ၏။ပန္းပင္ေတြကေရေလာင္းစရာမလိုေသးပါ။
တမင္တကာရမယ္ရွာခဲ့့ျခင္းသာပင္။ငါလဲ ဘာေျကာင့္ရင္ခုန္နူန္းအရမ္းျမန္ေနပါလိမ့္ကြာ။
