"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
^^,^^^,^^^^^^^,^^^^^^^
အပိုင္း(၄)
•^^^^^^^^
"ခရီးသည္မ်ားခင္ဗ်ာ။
က်န္းမာေရးကိစၥနင့္အစားအစာသံုးေဆာင္ရန္ ကားနာရီဝက္ရပ္နားေပးပါမည္ခင္ဗ်။
ယခုေရာက္ရွိေနတာကေတာ့ ေရြေညာင္ပင္စားေသာက္ဆိုင္ပါခင္ဗ်"
ကားစပယ္ယာေအာ္သံေျကာင့္ အျပင္ကိုေငးေနရာမွညံသတိျပန္ဝင္လာခဲ့၏။ညံကေျကာက္ေျကာက္နင့္သာ အိမ္ကထြက္လာတာ။
ကားဝင္းေရာက္ေတာ့လဲစိတ္ထဲထင္ရာေဒသက္ိုေျပာရင္း လက္မွတ္ျဖတ္ ကားတက္စီးခဲ့ျခင္းသာ။အခုဆို ညံဘယ္သြားရမွန္းလဲမသိ။ဘဝကိုဘယ္လိုဆက္သြားရမွန္းလဲမသိေပ။ကားေပၚမွဆင္း၍ ဆိုင္ထဲဝင္ထိုင္ေနမိသည္။အျခားသူမ်ားအေပါ့သြားသူသြား။အစာစားသူစားလုပ္ေနျကေသာ္လဲ ညံ့အတြက္ကား ဘာမွလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေပ။အိမ္နင့္လဲေဝးလာျပီမို႕ ည့ံမ်က္နာကိုသစ္လိုက္ျပီးသံပုရာရည္တစ္ခြက္သာ မွာေသာက္ရင္း အေဝးျပန္ေငးေနရသည္သာ။
"ေဟ့ ေကာင္ေလး။မင္း ဘာမွမစားဘူးလား"
ေမာ့ျကည့္လိုက္ေတာ့ ညံ့ေဘးခံုကဦီးေလးျကီး။
ဗိုက္ပူပူ။နဖူးေျပာင္ေျပာင္နင့္ သေဘာေကာင္းပံုရေသာ ထိုလူျကီးကိုညံျပန္ျပံဳးျပရင္း
"မစားေတာ့ပါဘူးဦီးရယ္။ဦိးေကာ တခုခုစားေလဗ်ာ။ခရီးကေဝးအံုးမယ္ထင္တယ္"
"မစားေတာ့ပါဘူး။ဦီးကခရီးသြားရင္ ဘာမွစားေလးစားထမရွိဘူးကြ။
ဟ္ို ျပသနာမရွိရင္ ဦီးေမးခ်င္တာေလးရွိတယ္။"
"ဟုတ္ ေမးပါဦီး"
"သားကအိမ္ကထြက္ေျပးလာတာလား"
"ခင္ဗ်ာ"
ဒီလူျကီးက ေဒါတင္မမနိုင္အသိမ်ားလား။ဒါေျကာင့္ေမးတာလား။ညံဘာေျဖရမလဲ။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ညံ့ကိုအကဲခတ္ေနေသာ လူျကီး၏မ်က္လံုးမ်ားကိုရင္မဆိုင္ခ်င္။မ်က္လြာခ်လိုက္ရင္း
"ဟုတ္တယ္ဦီး။အိမ္ကျကပ္တည္းတယ္ေလ။လူဦီးေရကမ်ား။
ဝင္ေငြကနည္း။တေန႕တေန႕ ဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနတာ။မေနနိုင္ေတာ့လို႕ထြက္လာခဲ့တာပါ။အလုပ္တခုခုရွာရင္း ရပ္တည္မလားလို႕"
"ဒါေျကာင့္ကိုး။ဦီးတစ္လမ္းလံုးအကဲခတ္လာတာ။ငါ့တူကအခက္အခဲတခုခုေတာ့ရွိရမယ္လို႕။ဒီလိုလုပ္ပါလားကေလး"
