««««««ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း»»»»»»»
"အပိုင္း(၅)။"
အခန္းအတြင္းမွာ အဲယားကြန္းေအးမ်ွမူနင့္အတူ စီးကရက္နံ႕တို႕သင္းပ်ံ႕ေနလ်ွက္။အခန္းမ်က္နာျကက္မွာ အနီေရာင္မီးသိီးမွိန္မွိန္ကိုထြန္းထားကာ နံရံ။မ်က္နာျကက္။ျကမ္းျပင္မွအစ အျပာေရာင္သုတ္ျပီး အဝါေရာင္အသည္းပံုေလးေတြသုတ္ထားသည္။အခန္းတြင္း၌အံဆြဲတစ္လံုး။ ဆိုဖာေလးလံုး။စားပြဲတစ္လံုး။အိပ္ရာခုတင္တစ္ခုသာရွိေနျပီး စားပြဲဝိုင္းထိပ္ခံုတြင္ ထိုင္ေနသူမွာညေမြးပန္းအရွင္သခင္ ဦီးျမသာ။
စီးကရက္ကိုမာန္ပါပါခဲထားရင္း သူ႕မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ကမိုးညိဳကိုျကည့္ေနသည္။
"မိုးညိဳ "
"ဗ်ာ"
"တို႕ ဟိုေကာင္ေလးကိုအလုပ္စသြင္းရေအာင္ကြာ။နစ္ရက္ေတာင္ျကာျပီ။ဘယ္သူမွမလာ။သတင္းမတက္ပံုအရ သူေနာက္ေျကာင္းရွင္းပါတယ္။"
"ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မထင္ဘူးဦီး။သူကအရမ္းငယ္လြန္းတယ္။မလုပ္နိုင္ေလာက္ဘူး။"
"တို႕ ဘာလုပ္ေနျကတာလဲမိုးညိဳ။ဒီကိုလာတဲ့သူတိုင္းက အငယ္အသစ္ေလးမွစားခ်င္သူေတြကြ။ခ်စ္ခြန္းညံကိုသာခ်ျပရင္ တို႕အတြက္ ဘယ္ေလာက္နာမည္ေကာင္း။ေစ်းေကာင္းလိုက္မလဲ။သူမလုပ္နိုင္လဲျပသနာမရွိဘူး။အလုပ္ခံမဲ့ေနရာသြင္းရံုေပါ့ကြ။အဟားဟားးဟား။အကြက္ျမင္စမ္းပါငမိုးရယ္။သူ႕အတြက္ လိုအပ္တာအားလံုး။အလုပ္ကအစမင္းေသခ်ာသင္ေပး။"
"ဟုတ္"
"ေရာ့ ဒီမွာမင္းလုပ္အားခ။ေန႕ပိုင္း မင္းအလုပ္မရွိဘူး။ဟိုေကာင္ေလးပါေခၚျပီး လိုက္ျပလိုက္။ဘာဘာညာညာအသံေတာ့မျကားခ်င္ဘုးကြာ။"
"ဟုတ္ကဲ့ဦီး၊"
ဦီးျမသာေပးေသာေငြတစ္ထပ္ကိုကိုင္ရင္း အခန္းျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။
စျကၤန္လမ္းအတိုင္းေလ်ွာက္လာစဥ္တြင္ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္မွလာေနေသာ သက္တံ့ကိုျမင္လိုက္သျဖင့္ နူတ္ခမ္းကိုမဲ့ျပံဳးမိသည္။သက္တံ့ကလဲ
မိုးညိဳကိုျမင္သည္နင့္မထီေလးစားပံုစံေျပာင္းသြားကာ နံေဘးမွျဖတ္ေက်ာ္သြားကာ ဦီးျမသာရွိေနေသာအခန္းထဲဝင္သြား၏။
ဘဝခ်င္းအတူတူေတာင္ အစြမ္းအစ အရည္အခ်င္းကိုအားမကိုးပဲအေခ်ာင္လိုခ်င္။ေငြရွိသူကိုကပ္ဖားရပ္ဖားလုပ္ေနေသာ သူ႕ဘဝကိုသနားလွသည္။
မိမိအေဆာင္ဆီအေရာက္တြင္
