"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
အပိုင္း(၂၄)
ခမ္းနားထည္ဝါလွသည့္္ေမေမ့ပံုကိုေငးျကည့္ေနမိသည္။ေမေမကေတာ့ သူခ်စ္ေသာ ေယာက္်ား တျခားမိန္းမကိုလက္ထပ္ထားတာျမင္ေတြ႕ေနရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ားအေနက်ဥ္းျကပ္လိုက္ေလမလဲ။ဒါမွမဟုတ္ ဒါငါ့အိမ္ဆိုတဲ့မာန္မာနေျကာင့္မ်ားဆက္လက္တည္ရွိေနတာလား ပိုင္ျဖိဳးမစဥ္းစားတတ္။ေသခ်ာတာက သည္အေျခအေနေတြကို ေမေမနစ္သက္မွာမဟုတ္ေပ။အေဖခ်စ္ေသာ ပိုင္ျဖိဳးက အေမ့အေပၚ ပိုင္စိုးေလာက္မတြယ္တာ။ျကမ္းတမ္းမူထက္ နူးညံ့ညင္သာစြာေျဖရွင္းရသည္ကိုသေဘာက်နစ္သက္သူ။ယခုဆိုလ်ွင္ နိုင္ငံျခားမွ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ယူခဲ့ျပီးျပီ။
ျမန္မာျပည္ျပန္လာသည္မွာလဲ စီးပြားေရးတစ္ဖက္။
ညီေလးနင့္အေဖကိုျမင္ခ်င္သည့္ေဇာကတစ္ဖက္။သို႕ေသာ္ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းအေျခအေနကား ပိုင္ျဖိဳးရင္ကိုစုန္ကန္ေနသလိုပင္။
"မင္း အေမက အရမ္းစိတ္ဓာတ္သန္မာတာ ငါ့သား။အရမ္းလဲျပတ္သားတဲ့သူပါ။"
"ေျသာ္ အေဖ။"
အေနာက္မွေရာက္လာသည့္အေဖ့ေျကာင့္ ပိုင္ျဖိဳးေနရာမွ ဖယ္ေပးလိုက္၏။
အေဖက ဘာမွမေျပာပဲ ထိုင္ခံုတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္၍ ပိုင္ျဖိဳးလဲ အလိုက္သင့္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"မင္း အေဖ့ကိုအျပစ္ျမင္လားသား။အေဖ့လုပ္ရပ္ေတြကိုေရာ သားငယ္လို မရြံရွာဘူူလား"
အေဖသည္ ဟိုးအရင္ကေမေမရွိစဥ္ထက္စာလ်ွင္ အနည္းငယ္ပိန္က်သြားသည္မွလြဲ၍ ထူးထူးျခားျခားမရွိ။တိုက္ပံု။ပုဆိုးသာဝတ္ဆင္ေနရာမွ ေဘာင္းဘီ။အက်ီလက္တိူေတြေျပာင္းလဲဝတ္သည္မွာလဲ မထူးဆန္းပါ။အသစ္အဆန္းခံစားျကည့္ခ်င္တာ လူသဘာဝ။
ယခု ေမးသည့္ေမးခြန္းက မည္သည့္အတြက္ဆိုတာသိသာလြန္းေန၏။
"သားျကီး"
"ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးေျပာစရာမရွိဘူးအေဖ။
လူသားျဖစ္တဲ့အေဖ့မွာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္။နလံုးသားခံစားခ်က္ေတြရွိေနတာပဲ။
အေဖ့သေဘာနဲ႕ေရြးခ်ယ္ျပီးသားကိစၥကို သားကတားေတာ့ေရာ ဘာထူးမွာလဲ။အေဖစိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆို သားေက်နပ္ပါတယ္။"
