"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
အပိုင္း(၁၀)
းးးးးးးးးးးးးးးးး
ေကာ္ဖီ။ကိတ္မုန္႕။ေပါင္မုန္႕ေထာပတ္သုတ္။ငွက္ေပ်ာသီး။ပန္းသီးမ်ားစံုလင္ေနသည့္ စားပြဲဝိုင္းကိုျကည့္ကာ ပိုင္စိုးစိတ္၌တခုခုလိုေနသလိုပင္။ျမတ္မင္းကလဲ သူ႕ဘာသာေကာ္ဖီေသာက္ေနကာ နံနက္စာကလဲအျပည့္အစံု။
"သူေဌး စားမေကာင္းဘူးလား။ဘာျဖစ္လို႕ဟင္"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ငါစားေနက်မဟုတ္ေတာ့ နည္းနည္းေယာင္သြားတာ။မင္းေကာ အလုပ္သြားဖို႕အသင့္ျဖစ္ျပီလား"
"အမ္။ဒီေန႕ စေနေလ ။အလုပ္ပိတ္တယ္မဟုတ္လား။"
"ေအး။ဟုတ္သားပဲ။ဒါနဲ႕ဟိုေကာင္ေလးေရာ နိူးေနျပီလား"
"ဟို သူေဌးညထဲကထည့္ပိတ္ထားတာေလ။ကြ်န္ေတာ္လဲမသိပါဘူး။"
ဟာ။ဒီေကာင္ေလး ဒါဆိုညထဲကဘာမွမစားရေသးဘူးပဲ။မေန႕ကထမင္းဆိုင္မွာ သူထမင္းစားေနတုန္း ေခၚခဲ့တာဆိုေတာ့ စားလက္စပင္ရွိအံုးမယ္။တစ္ညလံုးလဲ ဒီအတိုင္းထားထားေတာ့ သူဆာေနေလာက္ျပီ။
"ျမတ္မင္း"
"ဗ်ာ"
"သူ႕ကိုသြားေခၚလာခဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
ျမတ္မင္း သူေဌးကိုထားခဲ့ကာ အေပၚထပ္တက္လာခဲ့လိုက္သည္။သူေဌးေပးထားသည္မို႕ေသာ့ကလက္ထဲရွိေနျပီးသားပင္။
တံခါးဖြင့္လိုက္ရာ၌ လူမရွိေသာခုတင္က ျမတ္မင္းရင္ထဲဒိန္းခနဲ။အခန္းထဲဟိုဟိုသည္သည္ပတ္ျကည့္ျပီးမွ ျမင္လိုက္ရေသာ အရာေျကာင့္ျမတ္မင္းရင္ထဲမေကာင္းေတာ့။
အခန္းေထာင့္မွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနရွာေသာေကာင္ေလး။
ေတာ္ေသးတာေပါ့။အခန္းကကတၱီပါေကာ္ေဇာနင့္မို႕။မဟုတ္ရင္ သူေလပါျဖတ္သြားနိုင္တာ။
အနားကပ္ျကည့္ေလေလ ထိုေကာင္ေလးကကေလးေလးလိုအျပစ္ကင္းလွသည္။မ်က္ဝန္းေထာင့္ကမ်က္ရည္စီးေျကာင္းေတြ။သူလက္ေကာက္ဝတ္ကညိဳမည္းေနေသာဒဏ္ရာ။
ကေလးရယ္။မင္းအတြက္လဲရင္ေမာရပါလား။
"ညီ ညီေလး"
"ဟင္ မမေဆာင္း။ညံနိုးျပီ။နိုးျပီ။ညံအလုပ္လုပ္ရမွာသိတယ္။"
