"ေနဖမ္းစားေသာလမင္း"
-၀--------------------------------၀-
အပိုင္း(၁၉)
++++++++
မနက္မိုးလင္းေနေပမဲ့ မထခ်င္ေသး။
အထူးသျဖင့္ လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအံုးကာရင္ခြင္ထဲအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အရုပ္ကေလးနိုးမွာ ပိုေျကာက္မိ၏။အနီးကပ္ျကည့္မွ လူသားတစ္ဦီးထက္ အရုပ္ကေလးလိုပြင့္လင္းျဖဴ စင္ေနသူ။
ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းသူကို ဘာေျကာင့္မ်ား ျကမ္းတမ္းေနမိခဲ့တာပါလိမ့္။ထိုအခိုက္ ရင္ခြင္ထဲအိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ သူနိုးလာကာ ပိုင္စိုးမ်က္နာကိုေသခ်ာျကည့္ေန၏။ျပီးသည္နင့္ အ္ိပ္ယာထရန္ျပင္ဆင္ေန၍ လက္ဖမ္းဆြဲလိုက္ကာ
"ဘယ္သြားမလို႕လဲ။အေစာျကီးရွိေသးတာကိုကြာ။ျပန္အိပ္ေလ"
"ခင္ဗ်ားအိပ္ခ်င္အိပ္ေလ။ကြ်န္ေတာ္ေတာ့မအိပ္ေတာ့ဘူး။အိမ္အလုပ္လုပ္ရအံုးမယ္။"
"ေနပါအံုး။မင္းကို ဘယ္သူကအဲ့ဒါေတြခိုင္းလို႕လဲ။ငါကအိပ္ဆိုအိပ္လိုက္ေပါ့။ဘာအတြက္ အသည္းအသန္ကိုလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ"
"ကြ်န္ေတာ္သူမ်ားထမင္း အလကားမစားခ်င္ဘူး။အလုပ္မရွိမဲ့အတူတူ အိမ္အလုပ္လုပ္မယ္ေလ။တေန႕ေန႕ တခ်ိန္ခ်ိန္ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမာင္းထုတ္ခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္လိပ္ျပာသန္႕သန္႕နဲ႕ထြက္သြားလို႕ရတာေပါ့ "
"လြတ္ေျမာက္ဖို့႕မေမ်ာ္လင့္နဲ႕ ခ်စ္ခြန္းညံ။မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမာင္းထုတ္ဘူူး။ငါ့အနားမွာ တစ္သက္လံုးထားမွာ။မင္းကငါ့အတြက္ပဲျဖစ္ရမွာ။"
"ေျပာလို႕ျပီးရင္ လႊတ္ေပး။ကြ်န္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္။"
"ေအး။သြား အလုပ္လုပ္။ဒါနဲ႕ မနက္စာကို ေကာ္ဖီမုန့္႕ျကီးစားရတာ ျငီးေငြ႕လာျပီ။စားေကာင္းတာ တခုခုေျပာင္းလဲေပးအံုး။မင္းကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးတာေလးစားခ်င္တယ္။"
"ေကာင္းျပီ။"
နည္းနည္းေလးမွ အလစ္ေပးမရပါလားခ်စ္ခြန္းညံရယ္။
မင္းငါ့ဆီမွာေနရတာ မေပ်ာ္ဘူးလား။မင္းကို ငါဂရုစိုက္တယ္ေလကြာ။
ဘာေျကာင့္ ငါ့ဆီကထြက္သြားမယ္ခ်ည္းေျပာေနခဲ့ရတာလဲကြာ။
ခ်စ္ခြန္းညံ အျပင္ထြက္သြားသည္နင့္ ပိုင္စိုးလဲ အိပ္ယာထ မ်က္နာသစ္ကာ လန္းဆန္းသြားေအာင္ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။
ျပီးသည္နင့္ အဝတ္အစားလဲကာ မနက္စာစားရန္ဆင္းလာခဲ့၏။
စားပြဲဝိုင္းမွာ ခ်စ္ခြန္းညံတစ္ဦးတည္းသာ။ျမတ္မင္းအလုပ္သြားျပီျဖစ္ေပမည္။ပိုင္စိုး ခံုဆီဝင္အထိုင္။
ခ်စ္ခြန္းညံ ထသြား၏။
