"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
±••••••••••••••••••••••••±
အပိုင္း(၁၇)
းးးးးးးးးးးးးးးးးး
"မင္းမွာ ငါ့ကိုျပန္ခံေျပာဖို႕ရယ္။
မ်က္ရည္က်ဖို႕ရယ္ကလြဲျပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ဘူးလား"
"ဦီးပိုင္စိုး"
ညံ့အေနာက္မွာရပ္ေနသူကဟိုလူျကီး။
ထံုးစံအတိုင္းမျပံဳးမရယ္မ်က္နာျကီးနင့္ ခပ္တည္တည္ပင္ ညံ့ကိုျကည့္ေနသည္။သူကိုမုန္းတာ။မမုန္းတာထက္ ဒီအခ်ိန္မွာသူ့႕ကိုေတြ႕ရတာ ညံအတြက္အားရွိသြားျပီ။
"ဟို ဟိုေလ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကိုကယ္ပါေနာ္။"
"က်စ္။ငါ့ကိုျမင္တိုင္း သရဲသဘက္ျမင္သလို တြန္႕ဆုတ္ေနရေအာင္ ငါကသိပ္ေျကာက္စရာေကာင္းေနလား။"
"မဟုတ္ပါဘူး။သူတို႕ကကြ်န္ေတာ့္ကိုဖမ္းျကမွာတဲ့။"
ထိုအခါမွ သူက လူမိုက္အုပ္စုထံတစ္ခ်က္လွမ္းျကည့္လိုက္ကာ ညံ့ကိုျပန္ငံု႕ျကည့္ျပီး
"အိမ္ျပန္ရေအာင္"
'ဟင္။ဟုတ္ ဟုတ္"
ညံသူ႕လက္ေမာင္းကိုအားကိုးတျကီးဆုပ္ထားမိဆဲ။သူနင့္ညံလွည့္ထြက္ခဲ့ျက၏။
"ဝွီးးး"
"ေဖာင္း"
"အင့္"
အေနာက္ကေျပးဝင္လာေသာ တုတ္ကိုင္သမားကို ပိုင္စိုးေနာက္ျပန္ကန္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ရင္ဝေစာင့္ကန္ခံရေသာတုတ္သမားမွာ တစ္ခ်က္ထဲနင့္ အလဲပင္။
အေပါအက်ီခြ်တ္လိုက္ျပီး ညံ့ကိုေပးလာ၏။
"ေဝးေဝးမွာေန ခ်စ္ခြန္းညံ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ငါက ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ေစခ်င္လို႕ ေရွာင္သြားေပးတာ။ငါ့ကို လာဆြျကတယ္ေပါ့။လာလာ မင္းတို႕လူမိုက္ဇေလးေတြ ငါျကည့္ရေအာင္"
"ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘာျကည့္ေနတာလဲ ခ်ကြာ"
ေအးေအးေဆးေဆး ေလ်ွာက္လာေသာ ပိုင္စိုးကိုျကည့္ကာ လူမိုက္အုပ္စုမွာေျကာင္အမ္းအမ္း။သူတို႔လူကို တစ္ခ်က္ထဲအလဲလုပ္နိုင္ေသာအစြမ္းကိုလဲျမင္ရျပီမဟုတ္ပါလား။
ေခါင္းေဆာင္၏အမိန္႔ေပးသံေအာက္ ရဲေဆးတင္ကာ ေျပးလာတိုက္ခိုက္ျကသည္။စည္းခ်က္မညီ တိုက္ခိုက္မူေတြျကား ကိုယ္ခံပညာ။ဂ်ဒိုပညာ ကြ်မ္းက်င္ေသာ ပိုင္စိုးကေျခတစ္လွမ္းအသာ။
လူမိုက္ေတြမွာလဲ ကိုင္ေပါက္ခံရ။ကိုယ့္လက္နက္နင့္ကိုယ္အရိုက္ခံရ၍ အတံုးအရံုးလဲကုန္ျပီ။အေရွ႕မွာတိုက္ခိုက္ေနေသာ ဦီးပိုင္စိုးထံ အေနာက္မွတိတ္တဆိတ္ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ လူမိုက္ေခါင္းေဆာင္။
