"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
*******************
အပိုင္း(၁၂)
***********
"ျမတ္မင္း"
"ဗ်ာ သူေဌး"
"ခ်စ္ခြန္းညံေကာ"
"သူ မနက္စာစားျပီးထဲကအခန္းမွာပဲသူေဌး။အျပင္မထြက္လာဘူး"
"ဟုတ္လား။ငါသြားျကည့္လိုက္အံုးမယ္။သူေန႕လည္စာထမင္းလဲလာမစားဘူး။ခုညေနေတာင္ေရာက္ေနျပီကို"
ပိုင္စိုး အေပၚထပ္တက္ခဲ့ကာ ညံ့အခန္းဆီေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
မနက္က သတ္ေသမယ္လုပ္ျပီးမွ မေသျဖစ္ေသာေကာင္ေလး။
ငိုတာတစ္ခုမွလြဲ၍ သူေျကာက္ေနပံု။သူရုပ္ေလးကိုက အူယားစရာ။မ်က္ရည္မုန္းပါသည္ဆိုမွ ခဏခဏကိုငိုတတ္လြန္းသူ။
ယခုလဲ ဘာေတြျကံေနျပန္ျပီလဲမသိ။ထြက္ေျပးရန္ ျကံေနတာပဲလားမသိ။
"ေဒါက္ ေဒါက္"
'ခ်စ္ခြန္းညံ တံခါးဖြင့္"
အထဲမွ တံု႕ျပန္သံမလာ။
သူဘာအျကံေတြထုတ္ေနေသးလဲမသိေပ။
"ငါ တံခါးဖြင့္ ေျပာေနတယ္ေနာ္ခ်စ္ခြန္းညံ။"
"ေဒါက္ ေဒါက္"
"ဟာကြာ"
တံခါးကေလာ့ခ်မထား။ခ်စ္ခြန္းညံကား အိပ္ယာေပၚ၌ တစ္ဖက္လွည့္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။
သူ႕ကိုမခန္႕ေလးစားလုပ္တာပဲ။ဒီေလာက္ အျပင္ကေခၚေနတာကို။
"ခ်စ္ခြန္းညံ ထစမ္း မအိပ္ေနနဲ႕။ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ျပီ။မင္းေန႕လည္ကလဲ ထမင္းမစားဘူး"
အအိပ္ပင္မပ်က္။ဂြမ္းေစာင္ကိုတင္းတင္းျခံဳထားကာ အိပ္ေနသည္။ပိုင္စိုးစိတ္မရွည္။ ဂြမ္းေစာင္ကို ဆြဲလွန္ပစ္ကာ သူ႕လက္ေမာင္းကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"အားးးးးလႊတ္ လြတ္။အရမ္းနာတယ္။"
"ဟင္ မင္းကိုယ္ေတြအရမ္းပူေနတာပဲ။ဒုကၡပဲ။ဘာေျကာင့္ ငါ့ကိုမေျပာတာလဲကြာ။"
"မေျပာဘူး။ဒါခင္ဗ်ားနိပ္စက္ထားတဲ့ဒဏ္ေတြ။ေသေအာင္ကို ျငိမ္ေနတာ။"
"မင္းကြာ။ေတာက္။"
ေစာင္ျပန္အုပ္ေပးကာ အခန္းအျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။
မနက္ကဘာမွမျဖစ္တဲ့ပံုဆိုေတာ့ အေကာင္းပဲမွတ္ေနခဲ့တာသူေပါ့ဆျခငိးပင္။
မျဖစ္ဘူး။ညံ့ကိုလက္မလြတ္နိုင္ေသးဘူး။
