"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
ံ++++++++++++++++
အပိုင္း(၂၀)
+++++++
"ဟာ ခ်စ္ခြန္းညံ"
"ကြ်ီးးး"
ပိုင္စိုး ဘရိတ္ေဆာင့္နင္းကာ ကားကိုရပ္လိုက္ေပမဲ့ အရွိန္နင့္မို႕ အေရွ့႕ကိုပြတ္ဆြဲသြားေသး၏။သူ သူတခုခုမ်ားျဖစ္ေနျပီလား။ကားထဲမွ အျမန္ထြက္ကာ လွမ္းျကည့္လိုက္ေတာ့ လမ္းမမွာေမွာက္ခံုလဲေနေသာခ်စ္ခြန္းညံ။
"ေဟ့လူ ခင္ဗ်ားကားဘယ္လိုေမာင္းတာလဲ။"
"ျကည့္ျကပါအံုးဟယ္။ေကာင္ေလးေသျပီလားမသိဘူး။"
"ေဆးရံုကားေခၚ။ေဆးရံုကားေခၚ။"
"ရဲကိုဖုန္းဆက္ျကပါဟ။"
ပိုင္စိုး အေျပးသြားလိုက္ကာ သူ႕ကိုယ္ေလးဆြဲမလိုက္၏။
နဖူးနင့္ေမးေစ့ရွိဒဏ္ရာေတြက ေသြးေတြယိုစိမ့္ေနျပီး
ပြန္းပဲ့မူကလြဲ၍ တျခားျကီးျကီးမားမားဒဏ္ရာမျမင္ေသး။
"ခ်စ္ခြန္းညံ ငါေခၚေနတယ္။မ်က္လံုးဖြင့္အံုး ခ်စ္ခြန္းညံ။"
"ညံ ညံ"
သူမ်က္လံုးမဖြင့္ေတာ့။သူေသသြားျပီလား။မဟုတ္ဘူး။ခ်စ္ခြန္းညံ မင္းငါ့ကိုဒီလိုထားခဲ့လို႕မရဘူး။ငါမင္းကိုအဆံုးရံူးမခံနိုင္ဘူး။
ေက်းဇူးျပဳျပီး မ်က္လံုးဖြင့္ပါကြာ။
ညံ့ကိုယ္ကိုခ်ီမလိုက္၏။
"ေဟ့လူ ဘယ္သြားမလို႕လဲ။"
"ဝိုင္းဆြဲထားျကစမ္း။ဒီလူကိုရဲလက္အပ္ရမယ္။"
"မေသခ်င္ရင္ အားလံုးေနာက္ဆုတ္ေနာ္။ဘာမွမသိရင္ ဝင္မပါနဲ႕။အခုခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို႕ကိုပါသတ္ပစ္ဖို႕ဝန္မေလးဘူး"
လူေတြရွဲသြားခ််ိန္ ကားဆီေျပးလာကာ ခ်စ္ခြန္းညံကိုကားထဲထည့္လိုက္ျပီးသည့္နင့္ အိမ္ရွိရာအျမန္ေမာင္းလာခဲ့၏။ခ်စ္ခြန္းညံထြက္ေနသည့္ေသြးေတြကမ်ားလာသလိုလို။ျမတ္မင္းဆီဖုန္းဆက္လိုက္၏။
"ဟလို Gold Dragonကုမၼဏီကပါ။"
"ေအး။ျမတ္မင္း ငါပဲ"
"ဟာ သူေဌး။ဘာျဖစ္လို႕လဲ"
"လုပ္ငန္းပိုင္ေဆးရံုေတြထဲကအေကာင္းဆံုးေဒါက္တာ့ကိုအျမန္ဆံုးေခၚခဲ့။အိမ္ကိုအျမန္ျပန္လာ။အလုပ္နားလိုက္။"
