"ေနဖမ္းစားေသာ လမင္း"
********************
အပိုင္း (၃၄)
*************
မဟာရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ျကီး၏စည္ကားေနပံုကိုျကည့္ရင္း ညံ့စိတ္ထဲ သည္ျမိဳ႕ကိုစေရာက္လာပံုေတြကိုေတြးျမင္ေနမိသည္။
မေတြးပဲဦီးစြာသတိရသည္ကဦီးပိုင္စိုး။ျကမ္းတမ္းမူမ်ားနင့္စတင္ဆံုစည္းခဲ့ျကမူေတြ။နူးညံ့ေျပာင္းလဲလာမူေတြ။ဒါေတြကို အခ်စ္ထင္ခဲ့မိျခင္း။
တကယ့္တကယ္ေတာ့ အသံုးခ်ခံဘဝ။အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ဦီးပိုင္စိုးလဲ သူလိုအင္ေတြအတိုင္းျဖစ္သြားေတာ့ ေအာင္ပြဲခံေနေလာက္ပါျပီ။
အရင္ကဆို ညံေပ်ာက္တိုင္း ရွာေနခဲ့တာ။ဘယ္ကမွန္းမသိ ေပၚလာခဲ့တာ။အခုေတာ့ အရိပ္အေယာင္မ်ွမျမင္ရ။သူတကယ္ကိုညံ့ကိုအသံုးခ်ခဲ့တာပါပဲလား။ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ ဦီးပိုင္စိုးရယ္။
"ေဟ့ေကာင္ လမ္းကူးမွာျဖင့္ကူး။ရပ္မွာလဲဆိုလဲရပ္ေန။ဟိုလိုလိုသည္လိုလိုမလုပ္နဲ႕။ဒါကားကြ။နြားလွည္းမဟုတ္ဘူး။
လုပ္စားမယ္ဆိုလဲတျခားဟာလုပ္။မင္းေသတာအေရးမျကီးဘူး။ငါကအမူရွင္းေနရမယ္။"
လမ္းမဆီမွ အသားလြတ္ေျပာသြားေသာကားသမားကို ေဒါသျဖစ္မိေပမဲ့ မေျပာေနေတာ့။ကိုယ့္ဟာကို ပလက္ေဖာင္းေပၚျပန္တက္လိုက္ရ၏။
မီးပြိဳင့္မီးနီေနစဥ္ လူကူးမ်ဥ္းျကားကကူးမလို႕ကိုေတာင္အေျပာခံရသည့္အျဖစ္။YBSစီးခ်င္ေသာ္ျငားလဲ အိတ္ကပ္ထဲပိုက္ဆံတစ္က်ပ္ေတာင္မရွိေနခဲ့ေပ။
နံနက္စာ အိမ္မွာ စားထား၍သာ ေတာ္ရေပမည္။
"မင္း ဘာဆက္လုပ္မလဲညံ။ဘယ္ကိုဆက္သြားမလဲ"
မိမိဘာသာေရရြတ္ရင္းေတြးျကည့္ေနမိ၏။
သြားစရာမရွိ။ေနစရာမရွိ။အခုဆိုစားစရာေတာင္မရွိေတာ့။
မျကာမွီဗိုက္ကဆာလာေတာ့မွာ။သည္ကိစၥေတြ မည္သို႕ေျဖရွင္းမည္နည္း။ဦီးပိုင္စိုးဆီျပန္သြားမလား။
မျဖစိနိုင္။သူကိစၥျပီးျပီမို႕ ညံ့ကိုလက္ခံေတာ့မွာမဟုတ္။
ရုတ္တရက္ အာရံုထဲသတိရလာသည္က ကိုမိုးညိဳ။
သူေျပာခဲ့သည့္လိပ္စာကိုျပန္ေရရြတ္ရင္း တကၠစီတားလိုက္၏။
အနားလာရပ္သည့္တကၠစီ၏ယာဥ္ေမာင္းေနရာမွ မွန္က်လာကာ လူရြယ္တစ္ဦီးမ်က္နာေပၚလာ၏။
"ဘယ္သြားမလဲညီေလး"
"ေျမာက္ဥကၠလာ (++++)ရပ္ကြက္။(+++)လမ္းအကို။"
