The hunters of darkness

Prolog

Zapada zmrok, księżyc króluje na niebie, nadchodzi głęboka noc.

Jesteś sam po środku niczego. Rozglądasz się dookoła, ale nie słychać żywej duszy. 

Myślisz, że jesteś bezpieczny. Idziesz dalej przed siebie leśną, polną drogą. 

Robisz kilka kroków, po czym znów się zatrzymujesz. Usłyszałeś odgłos pękającej pod czyimś butem gałązki. Wytężasz słuch jeszcze bardziej. W oddali czarna postać przemyka Ci przed oczami. 

Chcesz uciekać...Próbujesz uciekać...

Niestety, gdy chcesz zrobić krok czujesz czyjś zimny oddech na swym karku.

Nieruchomiejesz. Już wiesz, że to nie wróży nic dobrego.

Nieznajomy kładzie ręce na Twoich ramionach i powolutku jadąc ku górze przesuwa dłonie po skórze. Czując lodowaty dotyk strach Cię paraliżuje. 

Po chwili do Twojego gardła zostaje przytknięte zimne ostrze.

-Hunters - szepcze ci do ucha uwodząco damski głos.

(...)

Wampiry od wieków rządzą światem. Czas by władza wpadła w inne ręce.

Z mroku wyłaniają się Ci, którzy odwrócą bieg historii.

Nadchodzą łowcy. Idą po Ciebie. Nie masz się gdzie ukryć!

Depczą Ci po piętach, czujesz ich zimny oddech na karku. Persja Cię wykańcza, stajesz się bezradny. Wiesz, że są potężniejsi od Ciebie. A gdy nocną porą księżyc wzbija się wysoko na niebie z cienia na swe łowy wyłania się Nyks.

Chcesz stawić jej czoła? Wyprzedzić ją o krok nim zbliży się do Ciebie? Uratować swych przyjaciół zbrodni? 

Daremne Twe wysiłki.

Gdy nadejdzie czas każdy stanie twarzą w twarz z Nyks. A wtedy z zimną krwią przeszyje Twe martwe serce swym sztyletem. Staniesz się jej kolejnym bezużytecznym trofeum.

Szkolona latami w ukryciu, odosobnieniu w zabijaniu, by któregoś dnia stać się godną miana łowcy. Teraz została wypuszczona na wolność.

Strzeż się!

Nie znasz dnia, ani godziny, gdy postanowi złożyć wizytę właśnie Tobie.

Nyks nadciąga.

Zna Twoją kryjówkę, zmierza do niej i jest coraz bliżej.

Strzeż się silniejszego od siebie!

Jeszcze nie zdajesz sobie z tego sprawy, ale już należysz do niej.

Nyks kroczy po Ciebie...Strzeż się!