DWAEYNE WAYNLE POV
Elimination na.
Ramdam na ramdam ko ang pressure at bigat simula pa lang ng itungtong ko ang mga paa ko dito sa class room namin.
Kakaibang aura ang bumalot sa paligid. Parang walang hangin. Ang hirap huminga.
"Ang matitirang matibay ang siyang magwawagi." Sabi ni Sagittarius na prenteng nakaupo sa unahan. "Umpisahan nyo na."
Pagkabitaw na pagkabitaw ng mga salitang umpisahan na, kaagad na kumilos ang lahat.
Pero....
"Iisa lang naman ang hadlang dito, ehh" Sabi ng isa sa mga kaklase ko. "Ikaw....yon...." Sabay turo sa akin.
Lahat sila nakaharap at nakatingin na ngayon sa akin.
"Tama....... At kapag wala ka na, madali nalang ang lahat..." Dagdag ng isa.
"Sugod!!!.." Sigaw nila.
Uhh-ohh....
Mukang madedehado ako. Tatlumpo laban sa isa....
Grabe....
Sumugod silang lahat. Inilabas ko naman lahat ng patalim ko.
Shoooott....
Sampo na lang ang punyal ko.
Tss.... Bahala na..
Nagsimula na silang kumilos. Dalawa kaagad ang umatake na may hawak na pamalo. Yumuko ako na naka sideways ang mga kamay habang may hawk na patalim sabay ikot. Laslas ang tiyan.
Two down...
Mabilis nakalapit ang tatlo na may dalang mga patalim. Sabay sabay silang umatake. Dahil magaling ako, naiiwasan ko silang tatlo. Nagkaroon ng pagkakataon at nahawakan ko ang braso nung isa. Hinila ko sya at iniikot patalikod sa akin. Saktong may pumutok na baril at sa kanya tumama. Hinanap ko kaagad ang pangahas na bumaril. Bumunot ako ng isang punyal at ihinagis sa kanya.
Head shot..
Itinapon ko na sa papalapit na lalaki ang bangkay na hawak ko. Bumato naman ako sa may kaliwa upang asintahin ang isa na nagbabalak na tirahin ako ng palaso.
Grabe....
Nakakapagod ito, ahh...
Tsk... Tsk...
Naaninag ko ang baril na hawak kanina ng lalaki na nagtangka sakin. Tumakbo ako at gumulong papunta soon habang hinahabol nila ako. Dali dali kong hinawakan ang baril..
Bwahaha...
Armalite..
Lucky me....
Slow motion along humarap sa kanila.
Nagsitigil sila na akala mo ay nakakita ng multo. Ako naman, ang lawak ng ngiti.Bye... Bye..
Bwahaha...
Muka ba kong baliw? Tss. Wala kayong pakialam.
Bakas sa mukha nila ang takot. Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, may saya akong nararamdaman. Parang gusto kong makita sa kanilang mga mata na natatakot sila sa akin.
BINABASA MO ANG
RPW "Turns to Reality"
ActionPaano kung dumating ang oras na magkita kayo? Wala ng screen na nakaharang, distansyang milya milya at keyboard na hindi nagsasalita. May bisa pa rin ba ang rs na nabuo nyo sa pekeng mundo? May kahulugan pa rin ba ang mga salitang nakalathala sa inb...