<Unicode>
တကယ်တမ်းတော့...
အပိုင်း (၃၃)
"အမေ့!!!"
လှေကားပေါ်တက်လာတဲ့ ဒေါ်သံသာမှာ လှေကားရင်းမှာ ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတဲ့ ဝင်းမောင်ကြောင့် လန့်ဖြန့်ကာ အော်ပစ်လိုက်သည်။ ဝင်းမောင်ရုပ်က လန့်မယ်ဆိုလည်း လန့်ချင်စရာပင်။ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို သနပ်ခါးတွေ ထူပိန်းနေအောင် လိမ်းထားပြီး ဆံပင်တွေကလည်း မိုးပေါ်ထောင်နေသေးသည်လေ။
"ဘာဖြစ်တာလဲ...ဩော်...ဒေါ်ဒေါ်...လာလေ"
ဒေါ်သံသာ့အော်သံကြောင့် အိမ့်လည်း အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လာရသည်။ ဝင်းမောင်မျက်နှာကိုမြင်တော့ ရယ်ချင်စိတ်က ထိန်းမရ။
"ခွီး...ဟားဟား...ကိုကို...သနပ်ခါးလိမ်းထားတာလား။ ပဲအိုးထဲ ဇောက်ထိုးပြုတ်ကျထားတာလား"
"ငါ့ဘာသာ ဘာလုပ်လုပ်ပေါ့။ လျှာကိုရှည်တယ်။ အန်တီ...ကျွန်တော့်ကြောင့် လန့်သွားတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်"
"ရ ရပါတယ်"
ဒေါ်သံသာမှ ရင်ဘတ်ကလေးကိုဖိထားရင်းမှ လက်ကာပြလိုက်သည်။
ဝင်းမောင်ကတော့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားလေပြီ။ အိမ့်ကတော့ ဝင်းမောင်ပုံစံကိုကြည့်ပြီး အံ့ဩနေမိသည်။
"မလိမ်းစဖူး သနပ်ခါးတွေ လိမ်းလို့...လိမ်းတာကလည်း ထူလပျစ်ကြီး။ ဂေါက်များ သွားပြီလား မသိဘူး"
"သူ့အကြောင်းနဲ့သူပေါ့ အိမ့်ရယ်"
"ဟီး...လာ ဒေါ်ဒေါ်...ကျွန်မအခန်းကို သွားရအောင်"
အိမ့်ကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ဒေါ်သံသာ့ကို အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ကျွန်မအခန်းက အရမ်းမကျယ်ပေမယ့် ၂ ယောက်နေလို့တော့ ရပါတယ်။ ဒေါ်ဒေါ့်အတွက်ရော အဆင်မပြေတာများ ရှိလား"
"မရှိပါဘူး။ အကုန်အဆင်ပြေပါတယ်။ အိမ့်အခန်းက နည်းနည်းရှုပ်နေတာလေးတစ်ခုပဲ"
ဒေါ်သံသာက အခန်းကို ဝေ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ပရိဘောဂတွေနဲ့ အသုံးအဆောင်တွေကို ပြီးစလွယ်ပစ်ထားတဲ့ အိမ့်အခန်းက တကယ်လည်း ရှုပ်ပွနေသည်လေ။ နည်းနည်းလေး ရှုပ်တာမဟုတ်။ အတော်ကြီးကို မျက်စိရှုပ်စရာကောင်းနေတာပါ။
YOU ARE READING
တကယ်တမ်းတော့... (ခိုနားရာ - ၂)/တကယ္တမ္းေတာ့... (ခိုနားရာ -
RomanceThe 6th series Love may be painful when one is lain by her lover.
