"Sevgili Ela,
Sen bu mektubu okuduğunda ben çok uzaklarda olacağım....
Şaka olduğunu söylemek gülüp geçmek yine o küstah senin sinir olduğun gülüşümle karşında dikilmek isterdim ama yapamam...
Yoruldum ,kaybettim. Ama sana karşı değil, kendime karşı kaybettim...
En zoru en katlanılmazı da bu ya benim için. Kendime en çok zararı ben verdim.
Bir süredir pişman olmak için geç olmadığını düşünen ben hastanede tedavi olduğum kısacık bu sürede geç kaldığımı anladım.
Seninle ilk karşılaştığımız günü hatırlıyor musun bilmiyorum ama ben çok iyi hatırlıyorum. O zamanlar bambaşka bir Sevgi vardı karşında.
Seni kıskanan ama elindekileri çalmaktansa paylaşmayı düşleyen. Babasının tek kızı olmayı değil birinin sevdiği evladı olmayı düşleyen ben.
Belki o zamanlarda masum değildim , kendime senin yerini istediğimi itiraf edemedim ama bu kadar ileri gitmeyi düşlemediğime eminim.
Yıllarca başına gelenlerin benim suçum olmadığına inandım ben. Sen kötüydün annem kötüydü herkes kötüydü ama ben iyiydim.
Hayatta işlediğim tüm kabahatlar başkasının suçuydu. Ve her hareketimde babam beni kullandı annem yolumu belirledi dedim oysa gerçek bambaşka.
Ben kötüyüm Ela..
Ne annem nede babam yüzünden.
Özgür'e senin gibi bir arkadaşım olsun dediğim an o zaman kaybetmezdim diye düşündüm ben. Öyle güçlü bir sığınağım olsa her türlü savaşı kazanırdım dedim.
Oysa iyiler savaşmazlar... Heleki yaptığı hatalardan pişman olanlar hiç savaşmaz.
Anıl'la seni bahçede gördüğümde Ela çok şanslı bir kız dedim. Ona babalık yapan bir kayınpederi onun için dünyayı karşısına alacak bir adama sahip...
Oysa asıl mesele hayatındaki insanları sevmeyi bilmek, birilerini kendinden çok önemsemekti. Ben bunu düşünemedim. Sadece senin gibi sevilmek istedim. Seni sevenler beni sevsin dedim.
Aşık olduğu adam için çatılardan atlayan Ela Kaya'nın o sevgiyi hak ettiğini kendime itiraf edemedim.
Sevilmek istedim ama kendimi sevmeyi bilemedim. Oysa insan kendini sevmezse başkalarından sevgi dilenmemeliymiş.
Sen kendinden nefret edersen kimse seni sevmez derler.
Ben senin elindekileri çalıp sen olmaya o kadar odaklamıştım ki kendimi unuttum. Kayboldum.
O yüzden benim için çok geç...
Düzelmem, tamir edilemem ben. Üstelik tek suçlusuda benim.
Her ne kadar giderken anneme bıraktığım mektupta herşeyin suçlusu sensin yaşattığını yaşamayı hak ettin anne desemde geeçek bambaşka.
Senden esas ben özür dilerim...
Yaptıklarım yapmayı istediklerim için.
Sanma ki yanımda olsan düzelirdim ben. Şuan şu satırları yazarken bile birkez daha dünyaya gelme imkanım olursa eğer iyi biri olacağım diyorum ben.
İyi biri olup sevileceğim.. Özgür gibi bir dostum Anıl gibi bir eşim olucak... Sana karşı kaybeden ben olmayacağım yani...
Elindekilerin kıymetini bil Ela Kaya.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Taş Kalpli Barbie ( Tamamlandı)
RomanceBabasının inadına üvey kardeşiyle küçük bir iddia uğruna okuldaki garsonu kendine aşık etmeye karar verdiğinde pişman değildi Ela. Yada o kişinin duygularıyla oynayıp işi nikah masasına kadar uzattığında da. Asla aşka inanmamış yaptıklarında kendini...
